Οποιος είδε το ντοκιμαντέρ του Γεράσιμου Ρήγα το 2008, είναι αδύνατον να ξεχάσει τη φιγούρα του «Πάρβα» Δημήτρη Γιαννάκου, ενός γνήσιου αιγαιοπελαγίτη που έζησε όλη του τη ζωή στην Αμοργό, διατηρώντας ένα παραδοσιακό καφενείο, διασχίζοντας τον αιώνα με τους δικούς του ανεπιτήδευτους όρους.
Για ένα ολόκληρο χρόνο, ο σκηνοθέτης Γεράσιμος Ρήγας έζησε μαζί του, παρατηρώντας την καθημερινότητα του «Πάρβα» και της οικογένειας του, της γυναίκας του, Φλώρας και της κόρης τους, Ντίνας αποτυπώνοντας τέσσερις εποχές από μια ζωή φτιαγμένη από υλικά μιας άλλης εποχής.
«Αυτό που είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον για μένα ήταν ότι η στάση αυτών των ανθρώπων ήταν μια έκπληξη», λέει ο σκηνοθέτης. «Θα έλεγα ότι στις σιωπές τους και στη φτωχική τους πραγματικότητα έχουν μια καρτερικότητα και μια αισιοδοξία που οι νεότερες γενιές δεν φαντάζονται. Ο Πάρβας και η γυναίκα του δεν έχουν καμία σχέση με αυτές τις γενιές που ασχολούνται με τα τουριστικά επαγγέλματα. Η δύναμη που διαθέτουν είναι ένα αισιόδοξο μήνυμα για την καθημερινότητα, τον θάνατο και πώς τα βιώνει κανείς».
Χωρίς αφήγηση, με μοναδικό πρωταγωνιστή τα βλέμματα των «ηρώων» του και τους λιγοστούς, αλλά χαρακτηριστικούς ήχους του νησιού, το «Πάρβας, Αγονη Γραμμή» κλείνει μέσα στη φόρμα του ντοκιμαντέρ τη «μαρτυρία» μιας Ελλάδας που εξαφανίζεται, μια έκκληση για επιστροφή στα βασικά και αποδεικνύει πως ο μοναδικός τρόπος για να ανακαλύψεις την αλήθεια ενός ανθρώπου είναι να τον αφήσεις να αφηγηθεί την ιστορία του χωρίς παρεμβολές.
Τρία χρόνια μετά τη συμμετοχή του στο 49ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και την έξοδο του στις αίθουσες, το «Πάρβας, Αγονη Γραμμή» προβάλλεται σαν μια «ανάσα» μέσα σε ένα τηλεοπτικό τοπίο θορυβώδους αγωνίας, σήμερα στις 18.00 στην ΕΤ1. Πέντε χρόνια μετά το θάνατο του «Πάρβα» Δημήτρη Γιαννάκου, τα μαθήματα ζωής του παραμένουν ανεκτίμητα.
