To «Orphan Black» ξεκινάει όταν η Σάρα Μάνινγκ γίνεται μάρτυρας της αυτοκτονίας μιας γυναίκας, της Μπεθ Τσάιλντς που της μοιάζει τόσο πολύ ώστε η μόνη λογική εξήγηση είναι να είναι ένας κλώνος της. Η Σάρα παίρνει την ταυτότητα της Μπεθ και αναλαμβάνει χρέη αστυνομικής ντετέκτιβ, καθώς ανακαλύπτει πως εκτός από την Μπεθ υπάρχουν και άλλοι κλώνοι της σε ολόκληρη τη Βόρειο Αμερική και την Ευρώπη και πως κάποιος έχει οργανώσει ένα σχέδιο για να τους εξολοθρεύσει.
Μαζί με τον θετό αδερφό της, Φέλιξ Ντόκινς, και δύο από τους κλώνους της, την Αλισον Χέντριξ και την Κοσίμα Νιχάους, η Σάρα ανακαλύπτει την πηγή των κλώνων: ένα επιστημονικό κίνημα με το όνομα «Neolution», που πρεσβεύει πως τα ανθρώπινα όταν μπορούν να χρησιμοποιήσουν την επιστημονική γνώση για να εξελιχθούν ως είδος. To κίνημα έχει τη βάση του στο Ινστιτούτο Dyad, εκεί όπου γίνεται η έρευνα και βρίσκονται τα μόνιτορ όπου συνδεδεμένα με τους κλώνους βοηθούν στη μελέτη αλλά και την παρακολούθησή τους.
Το «Orphan Black» είναι ενα φροντισμένο, καλογυρισμένο sci-fi, μέρος ενός εξαιρετικού νέου κύματος (τηλεοπτικής) επιστημονικής φαντασίας. Μέσα από μια ρεαλιστικά δοσμένη ιστορίας συνωμοσίας, αγωνίας και κλώνων, το «Orphan Black» μιλάει για την ατομικότητα και για το τι είναι αυτό που μας δίνει την ταυτότητά μας. Ενδιαφέρον και καλά εκτελεσμένο, δεν θα ήταν τίποτα αν στο κέντρο του δεν βρισκόταν η Τατιάνα Μασλάνι σε πολλαπλούς ρόλους σε μια από τις πιο απαιτητικές ερμηνείς που είδαμε στην τηλεόραση τα τελευταία χρόνια.
Οπως είχαμε γράψει στο Flix: «Δεν είναι ότι δεν έχουμε ξαναδεί ηθοποιό να παίζει πολλαπλούς ρόλους. Συχνά όμως αυτό ελκύει μια over the top προσέγγιση, ίσως επειδή είναι πραγματικά δύσκολο να πάρεις εντελώς στα σοβαρά μιας σύμβαση που λέει πως ένας (1) άνθρωπος ανταλλάζει άκρως δραματικούς διαλόγους (ή συμμετάσχει σε σκηνές δράσης) με τον εαυτό του. Ακόμα συχνότερα, έχουμε περιπτώσεις ενός ηθοποιού που ουσιαστικά αλλάζει χαρακτήρες στην πορεία μιας σειράς. Εκεί πάντοτε η μία περσόνα έχει καρτουνίστικα ή arch στοιχεία. Είναι πραγματικά σπάνια μια περίπτωση όπως αυτή της (επίσης θαυμάσιας) Άννα Τορβ, η οποία στο «Fringe» έπαιζε δύο Ολίβιες ως διακριτά, αλλά εντελώς ανθρώπινα όντα, από ένα σημείο και μετά δίχως καν να χρειάζεται τη βοήθεια του διαφορετικού hairstyle. Η Μασλάνι πατάει σε μια τέτοια προσέγγιση και τη μεγευθύνει. Το σύμπαν του "Orphan Black" κατοικείται από παραλλαγές της, στο βαθμό που το να αναφερθείς σε άλλον ως "πρωταγωνιστή της σειράς", είναι μάλλον τρολλάρισμα. Είτε παίζει την πανκ, είτε την συγκροτημένη μπατσίνα, (είτε την πανκ που υποδύεται τη συγκροτημένη μπατσίνα) είτε την nerd, είτε την soccer mom, είτε τον μπαμπούλα, ό,τι κι αν κάνει, το κάνει σα να επρόκειτο για ένα εντελώς διαφορετικό ον. Εχει διαφορετικούς μανερισμούς και διαφορετικά βλέμματα, και τίποτα δεν μοιάζει με καρτούν. Αν έπρεπε να παίξει αυτό το ρόλο ηθοποιός Μεθόδου, θα είχε μπει στο τρελάδικο από το τρίτο επεισόδιο. Η Μασλάνι τον ερμηνεύει σα να μη συμβαίνει τίποτα.»
Διαβάστε ακόμη:
Tags: OTE TV, Orphan Black
