Eίδατε το 6o επεισόδιο του «Fargo» και θέλετε να το συζητήσουμε; Διαβάστε παρακάτω.
Προσοχή: ακολουθούν spoilers.
Μετά την προβολή του «Fargo» κάθε Τρίτη στις 21.00 στο OTE CINEMA 1HD, το Flix θα σας μεταφέρει με το δικό του τρόπο στην παγωμένη Μινεσότα και θα αναλύει τι κρατά από κάθε επεισόδιο. Σήμερα, συζητάμε το επεισόδιο 06, «Buridan's Ass».
ΤΟ 6ο ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ 10 ΑΤΑΚΕΣ
«Kill and be killed. Head in a bag. That sends a message!»
To επεισόδιο ξεκινά με ψάρια. Σε λίγο θα δούμε ότι τελειώνει, επίσης, με ψάρια. Δεν το ξέρουμε ακόμα. Τώρα απλά τα παρακολοθούμε να κολυμπούν ανήσυχα σ' ένα ενυδρείο. Κι έχουν λόγο να είναι ανήσυχα. Ενα ανθρώπινο χέρι θα αρπάξει ένα, θα το ρίξει στον ξύλινο πάγκο, θα το σκοτώσει με δύο σφυριές στο κεφάλι και θα το ρίξει στο τηγάνι με το καυτό λάδι. H ρουτίνα αυτής της βιαιότητας είναι ακόμα πιο σοκαριστική. Μας βάζει αμέσως στο κλίμα. Βρισκόμαστε στην κουζίνα κινέζικου εστιατορίου του Φάργκο. Στο πίσω, πριβέ, δωμάτιο τρώνε Το Μεγάλο Αφεντικό, τα πρωτοπαλίκαρά του, κι ο λογιστής που του δίνει την αναφορά της εβδομάδας, ψιθυρίζοντάς του νούμερα στο αυτί. Το μαγειρεμένο ψάρι έρχεται στο τραπέζι, Το Αφεντικό μέχρι εκείνη την στιγμή τρώει αστακό με τα χέρια. Ανέκφραστος, ρουφά, καταβροχθίζει και ακούει το λογιστή του.
«Σαμ Χες» ξεστομίζει ξαφνικά καρφώνοντας με παγερό βλέμμα το απέναντί του πρωτοπαλίκαρο. Εκείνος χλωμιάζει, ψελλίζει μέχρι ποιου σημείου έχει φτάσει η έρευνα των «Mr. Wrench» & «Mr. Numbers» και καθησυχάζει ότι «δεν είχε μάλλον να κάνει με τη δουλειά, μάλλον ήταν έγκλημα πάθους λόγω εξωσυζυγικής σχέσης της χήρας, τώρα βρίσκονται στα ίχνη του πραγματικού ενόχου και θα το διευθετήσουν». «Θα σκοτώσουν» διορθώνει Το Αφεντικό. «Δε θα διευθετήσουν τίποτα, θα τον σκοτώσουν. Δεν με νοιάζει αν δεν είχε να κάνει με τη δουλειά, αν ήταν έγκλημα πάθος. Σκοτώνεις και σκοτώνεσαι. Σου βάζω το κεφάλι σε μια σακούλα. Αυτό στέλνει το μήνυμα». Και με μια αποφασιστική κίνηση πηρουνιάζει το κεφάλι του ψαριού, το κόβει και το καταβροχθίζει. Τώρα ξέρουμε: ο Μάλβο αποκτά ξαφνικά τον πρώτο σοβαρό αντίπαλο. Κάποιον που παρήγγειλε την εκτέλεσή του με τον ίδιο ψυχρό κυνισμό που σκοτώνει κι ο ίδιος.
«Γιατί είναι τα παράθυρά μου καλυμμένα με εφημερίδες;»
Mη χάνετε το «Fargo» κάθε Τρίτη στις 21.00 στο OTE CINEMA 1HD
Ο Μάλβο ξεκλειδώνει την πόρτα της ντουλάπας και ελευθερώνει τον personal trainer. Βγαίνοντας, εκείνος παρατηρεί ότι τα παράθυρά του είναι καλυμμένα με εφημερίδες. «Γιατί είναι τα παράθυρά μου καλυμμένα με εφημερίδες;» Aχ, αφελή γυμναστή/εκβιαστή. Και μόνο το γεγονός θα έπρεπε να σε κάνει να το βάλεις στα πόδια. Εστω τώρα, τελευταία στιγμή. Πόσο τυφλός μπορεί να είναι κάποιος; Πόσο αφελής; Πόσο μπορεί η γαζέλα να εμπιστεύεται το λύκο; Κι όμως, δεν βλέπει τι τον περιμένει. Υπακούει στο πρόσταγμα του Μάλβο να πάρει τηλέφωνο τον Σταύρο και να του διαβάσει, με τη Φωνή του Θεού (έναν παραμορφωτή που μπαίνει στο ακουστικό) μία τελευταία παραβολή. Να τον αποτρελάνει, λίγο πριν το ραντεβού για τα λύτρα. Μόλις ο γυμνατής κλείνει το τηλέφωνο, ο Μάλβο του ζητά να σκύψει και να του πιάσει κάτι από τα σακ βουαγιάζ με τα σύνεργά του. Τότε τον χτυπά στο κεφάλι και τον αφήνει αναίσθητο. Δε θέλει να τον σκοτώσει. Εχει, όπως θα δούμε, άλλα σχέδια για αυτόν...
«Aν θέλεις αυτός ο εφιάλτης να τελειώσει, δώσε τους τον ένοχο. Δώστους κάποιον, οποιονδήποτε!»
Στο τέλος του προηγούμενου επεισοδίου, αφήσαμε τον Λέστερ παγιδευμένο στο νοσοκομείο. Μάλιστα υπάρχει φρουρός της αστυνομίας έξω από την πόρτα του. Η Μόλι τον έχει στριμώξει. Αυτό του λέει κι ο μεγάλος του αδελφός που τον επισκέπτεται οργισμένος. Τον βομβαρδίζει με ερωτήσεις. «Είσαι ο αδελφός μου, θα έπρεπε να είσαι στο μέρος μου» προσπαθεί ο Λέστερ να ξεφύγει πληγωμένος, αλλά ο αδελφός του είναι ανένδοτος. Τον αποκληρώνει, δε θέλει να έχει τίποτα μαζί του. Αρκετά. «Αν είσαι αθώος, αν θέλεις αυτός ο εφιάλτης να τελειώσει, δώσε τους τον ένοχο. Δώστους κάποιον, οποιονδήποτε!». Χμμ... αυτό βάζει στον Λέστερ μια ιδέα. Μια ιδέα που μόνο ένα σατανικό μυαλό, παγιδευμένο για 45 χρόνια σ' ένα κακομοίρικο σώμα, το οποίο όλοι χτυπούσαν σα σάκο του μποξ, μπορεί να γεννήσει.
Με το που φεύγει ο αδελφός του από το δωμάτιο, ο Λέστερ ανταλλάζει θέσεις με τον διπλανό ασθενή - του οποίου τα τραύματα επιβάλουν το πρόσωπο του να είναι καλυμμένο με γάζες. Η νοσοκόμα έρχεται να τον πάρει για ακτινογραφίες, χωρίς να ξέρει ότι ο ασθενής/«μούμια» είναι ο Λέστερ, κι όχι τον «Κύριο Σκριτς». Ετσι ο Λέστερ το σκάει, γυμνός με τη ρόμπα του νοσοκομείου και πηγαίνει πρώτα στο σπίτι του, όπου βγάζει το σφυρί/όπλο του εγκλήματος από την κρυψώνα του (πίσω από το «What if you're right and they're wrong?» πόστερ!), παίρνει κάτι αδιευκρίνιστα μικροπράγματα από μία κούτα του υπογείου και μετά κατευθύνεται προς....
«Ξέρω τι θα κάνω. Αλλαξα γνώμη, Εκείνος μου είπε τι να κάνω. Ανοιξε την μπάρα, τώρα!»
Mη χάνετε το «Fargo» κάθε Τρίτη στις 21.00 στο OTE CINEMA 1HD
Ο Σταύρος περιμένει τις τελευταίες οδηγίες από το Θεό. Ξέρει ότι έσφαλε. Επί χρόνια έβγαζε κέρδη, για χρόνια είχε παραμελήσει την υπόσχεσή του σε Εκείνον. Τώρα που τον τιμωρούσε με τις πληγές που έριξε στο ριζικό του (το αίμα στο ντους, τις ακρίδες στο σούπερ μάρκετ του) έπρεπε να αποφύγει την τελευταία κατάρα: το θάνατο του μονάκριβου γιου του. Περιμένει λοιπόν. Θα κάνει ό,τι ο Θεός του πει. Τα μάτια του είναι καρφωμένα στην ξύστρα του πάγου. Αυτή που πριν 30 χρόνια του είχε υποδείξει που ήταν θαμμένα τα χρήματα και τώρα την είχε καδράρει και κρεμάσει στο γραφείο του. Το χέρι του κρατά σφιχτά την τσάντα με τα χρήματα και τρέμει. Το τηλεφώνημα του Θεού έρχεται (είναι στην ουσία αυτό που κάνει πιο πάνω ο Μάλβο, μέσω του αφελή γυμναστή) και ο Σταύρος βγαίνει τρέχοντας από το σπίτι για να πάει στον προορισμό που πρέπει να αφήσει τα χρήματα: ένα γκαράζ στο κέντρο της πόλης. Μόνο που όσο περιμένει στην ταράτσα, όσο το χιόνι έχει πνίξει το τοπίο, μια σκέψη ξεκαθαρίζει μέσα του. Το χιόνι του δίνει την ιδέα. Είναι σαν να του δίνει ο Θεός ένα σήμα. Βάζει μπρος τη μηχανή και ξανακατεβαίνει.
Τον σταματά η μπάρα του γκαράζ και ο υπάλληλος. «Αγόρι μου άνοιξε την πόρτα. Αλλαξα γνώμη. Τώρα ξέρω τι πρέπει να κάνω. Ο Θεός μου είπε τι να κάνω». Ο νεαρός τον κοιτά με απορία. «Ο Θεός σάς είπε να μην πληρώσετε το γκαράζ;» Ο Σταύρος τον κοιτά με το υπνωτισμένο βλέμμα του σε αποστολή τρελού. «Παιδί μου - πας στην Εκκλησία. Τότε άνοιξέ μου τη μπάρα, ο Κύριος και Θεός σου στο ζητάει...» Ο νεαρός ανοίγει κι ο Σταύρος οδηγεί προς το γνωστό, έρημο, επαρχιακό δρόμο με το φράχτη. Εκεί που ξεκίνησαν όλα. Σκάβει ένα λάκο, χώνει τη βαλίτσα με τα χρήματα και καρφώνει τη ξύστρα. Για τον επόμενο ταξιδιώτη, ένα δώρο Θεού...
Eνα βλέμμα, χίλιες λέξεις
Που κατευθυνόταν ο Λέστερ; Στο σπίτι του αδελφού του. Του αδελφού που αισθάνεται ότι τον πρόδωσε, ότι πάντα είχε καλύτερη ζωή και μεταχείριση από αυτόν, του αδελφού που του έδωσε την ιδέα τι να κάνει: «Δώσε τους τον ένοχο. Δώστους κάποιον, οποιοδήποτε!». Θα δώσει εκείνον λοιπόν. Ανοίγει την πόρτα του γκαράζ, την ντουλάπα με τα όπλα του, κρύβει το ματωμένο σφυρί και μαζί εσώρουχα της γυναίκας του και κάτι φωτογραφίες της (τα μικροπράγματα από την κούτα του υπογείου). Ομως δεν σταματά εκεί. Μπαίνει στο κυρίως σπίτι, ανεβαίνει στο δωμάτιο του μικρού ανηψιού του και κρύβει κάτι στο σάκο του.
Κατεβαίνοντας όμως την σκάλα, δεν έχει αντιληφθεί ότι ο μικρός έχει επιστρέψει. Τον πετυχαίνει στην κουζίνα. Ο μικρός τον κοιτά. Ο Λέστερ πανικοβάλλεται. Ομως ο πιτσιρικάς (για τον οποίο υπάρχει υπόνοια από το πρώτο επεισόδιο ότι είναι αυτιστικός) ξαναγυρίζει την πλάτη του σαν να μην είδε τίποτα. Ο Λέστερ φορά ένα βλέμμα ανακούφισης, ενοχών, προβληματισμού της τελευταίας στιγμής. Ομως το ένστικτο της επιβίωσης δεν του επιτρέπει πολλά.
«Ολα τα άλλα αγοράκια ήθελαν να γίνουν αστυνομικοί. Οχι εγώ. Μη γελάσεις, αλλά εγώ ονειρευόμουν να γίνω ταχυδρόμος»
Mη χάνετε το «Fargo» κάθε Τρίτη στις 21.00 στο OTE CINEMA 1HD
Ο Γκας και η Μόλι συνεχίζουν την έρευνά τους, η οποία τους έχει οδηγήσει στο βανάκι που οδηγούσε ο Μάλβο (ο Γείτονας του προηγουμένου επεισοδίου και προειδοποίησε τον Γκας για τον άγνωστο που παραμόνευε και σημείωσε τις πινακίδες του), το οποίο ανοίγει στην επιχείρηση του Σταύρου (λογικό), οπότε οι δυο τους επισκέπτονται το σούπερ μάρκετ. Φυσικά ο Βασιλιάς δεν είναι εκεί (θάβει τα χρήματα στο χιόνι!), αλλά ούτε κι ο γιος του (τον οποίο τον έχει στείλει για ασφάλεια, μαζί με τον πιστό μπράβο της οικογένειας, στην καμπίνα τους στο βουνό). Οπότε Μόλι και Γκας πίνουν καφέ και μιλούν για τα όνειρά τους. Η ομολογία του Γκας είναι η στιγμή που τον ερωτεύεται. Απέναντί της ένας καλός άνθρωπος. «Ονειρευόμουν να γίνω ταχυδρόμος. Να φέρνω στον κόσμο τις πληρωμές τους. Τα δώρα τους τα Χριστούγεννα. Να είμαι μέρος της κοινότητας...» Μόνο που το ρομαντικό τους τετ-α-τετ διακόπτουν περιπολικά που τρέχουν έξω από το παράθυρο του καφέ με τις σειρήνες τέντα. Κι ένας αλλόφρων αστυνομικός που τους ψάχνει για back up, μπαίνει στο καφέ και φωνάζει....
«Πέφτουν άγριοι πυροβολισμοί λίγο πιο κάτω. Μοιάζει σαν να ήρθε ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος
Και έτσι ξαναμπαίνουμε στο διαμέρισμα του γυμναστή/ηλίθιου/εκβιαστή/γαζέλα. Ο λύκος, ο Μάλβο, είχε σχέδιο για αυτό δεν τον σκότωσε. Τον έδεσε αναίσθητο πάνω στο ποδήλατο γυμναστικής του, τον τοποθέτησε μπροστά από την είσοδο του σπιτιού του και του έβαλε μία καραμπίνα στα χέρια. Τοποθέτησε ένα πολυβόλο στο παράθυρο, στημένο έτσι ώστε να ενεργοποιείται από μακριά. Εβαλε στην τσέπη του το τηλεκοντρόλ και μπήκε στο αμάξι για να συναντήσει το Σταύρο και να πάρει τα λύτρα. Οταν βρέθηκε σε ασφαλή απόσταση πάτησε το κουμπί και το πολυβόλο του παραθύρου ξεκίνησε να ρίχνει στο ψαχνό. Πλάκωσαν περιπολικά και ειδικές δυνάμεις. Εισβάλοντας στο σπίτι η ειδικοί ομάδα διακρίνουν ελάχιστα μέσα στο σκοτάδι (οι εφημερίδες στα παράθυρα!). Οπως έναν άντρα απέναντί τους να κρατά καραμπίνα. Ο,τι ακολουθεί είναι μία οπερετική σκηνή εκτέλεσης του μοναδικού μάρτυρα της κομπίνας του Μάλβο.
Μόνο που κι ο ίδιος δεν έχει καλύτερη τύχη. Από τη στιγμή που οι «Mr. Wrench» & «Mr. Numbers» πήραν το μήνυμα να τον εκτελέσουν είναι στο κατόπι του. Οταν εκείνος λοιπόν νομίζει ότι πηγαίνει με ασφάλεια για την ολοκλήρωση του σχεδίου του, ένα αυτοκίνητο πέφτει πάνω του και τον ακινητοποιεί στο χιόνι. Οι «Mr. Wrench» & «Mr. Numbers» γαζώνουν το αμάξι του με πολυβόλα, εκείνος καταφέρει να ξεφύγει και γίνεται ένα ανθρωποκυνηγητό στην έντονη χιονόπτωση. Τόσο έντονη που δε βλέπεις μπροστά σου. Τίποτα. Μόνο σκιές. Ο «Mr. Wrench» χάνει τον συνεταίρο του. Στο επόμενο πλάνο βλέπουμε ότι έχει πέσει στα χέρια του Μάλβο ο οποίος του κόβει την καρωτίδα. Μόνο που οι τρεις τους δεν είναι μόνοι τους. Βλέπετε εκείνη την ώρα περνούσαν από μπροστά η Μόλι με τον Γκας, οι οποίοι κατέβηκαν για να τους καταδιώξουν και εκείνοι με τη σειρά τους...
Ακίνητοι! Αστυνομία!(πυροβολισμοί)
Σε μία εκπληκτικά σκηνοθετημένη σκηνή, όπου μόνο σκιές και ήχοι διακρίνονται μέσα στο πυκνό χιόνι, κανείς δε γνωρίζει ποιον έχει απέναντί του. Ο Γκας ξέρει μόνο ένα πράγμα: δε θα ξαναδειλιάσει. Οσο κι αν τρέμει, μόλις βρεθεί απέναντι στον Μάλβο θα πυροβολήσει. Κι αυτό κάνει...
«Μα τα επέστρεψα! Τα επέστρεψα!»
Εν τω μεταξύ, ο Σταύρος, ξαλαφρωμένος, ήρεμος, χαμογελαστός τηλεφωνεί στον μπράβο του από το δρόμο, να επιστρέψουν. Εχει κάνει το καθήκον του, έχει επιστρέψει τα χρήματα, ο γιος του είναι ασφαλής από την κατάρα του Θεού. Ομως, τι είναι αυτό που συναντά στην άσφαλτο; Στο έρημο χιονισμένο τοπίο μοιάζει να... έβρεξε ψάρια. Αντί χαλάζι, ψάρια έπεσαν από τον ουρανό και προκάλεσαν δυστύχημα. Αναγνωρίζει το ντελαπαρισμένο αυτοκίνητο στο χιόνι. Είναι του γιου του. Πλησιάζοντας ο μπράβος του νεκρός. Πλησιάζοντας λίγο ακόμα και σκύβοντας ανάμεσα στις λαμαρίνες....
Ο Σταύρος γονατίζει. Μπροστά στο θέαμα του νεκρού μονάκριβου γιου του, την τραγωδία, τη βαθιά έκπληξη. Κοιτά τον ουρανό με απόγνωση. Γιατί προχώρησε ο Θεός με την κατάρα του; Γιατί τον κατέστρεψε; Τι Θεός τιμωρός είναι αυτός; «Μα τα επέστρεψα! Τα επέστρεψα!» Καμία απάντηση. Μόνο νεκρά ψάρια. Παντού. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Eνα βλέμμα, χίλιες λέξεις #2
Ο Λέστερ έχει επιστρέψει στο νοσοκομείο. Ξαναφόρεσε τις γάζες, ξάπλωσε και πάλι στο φορείο και άφησε τη νοσοκόμα (που τόση ώρα πιστεύει ότι έκανε εξετάσεις ο Κύριος Σκριτς) να τον μεταφέρει πίσω στο δωμάτιό του. Εκεί, βγάζει τις γάζες, επαναφέρει τον Κο Σκριτς στο κρεβάτι του, ξαναξαπλώνει. Εχει πετύχει το σκοπό του, έχει ενοχοποιήσει τον αδελφό του, ενώ εκείνος έχει το τέλειο άλλοθι: ήταν στο νοσοκομείο, δεν έφυγε ποτέ. Το τελευταίο χαμογελαστό βλέμμα, όλα τα λεφτά.
Τέλος επεισοδίου.
ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ:
- Το τραγούδι της αρχής είναι το «Piccola» του Αντριάνο Τσελετάνο (1960). Τα ντραμς που συνοδεύουν το ανθρωποκυνηγητό στο χιόνι είναι σύνθεση του Τζέφερσον Ρούσο.
- Ο τίτλος του επεισοδίου, «Buridan's Ass», ναι, αναφέρεται ξανά σε παραβολή: ένας γαϊδαράκος στεκόταν στην μέση του δρόμου. Από την μία μεριά υπήρχε τροφή. Από την άλλη νερό. Καθώς εκείνος και πεινούσε και διψούσε παρέμενε ακίνητος στην μέση του δρόμου, μη μπορώντας να αποφασίσει. Και πέθανε.
- H βροχή από ψάρια δεν είναι μύθος. Εχει συμβεί αρκετές φορές μέσα στους αιώνες. Αρχικά πίστευαν ότι ήταν θέλημα Θεού. Μετά όμως εξηγήθηκε ότι αν πνέουν δυνατοί άνεμοι σε περιοχές κοντά σε θάλασσες ή λίμνες, ένας μικροτυφώνας επιτρέπει να μαζέψει ο αέρας ψάρια και να τα πετάξει μίλια μακριά.
Ραντεβού την Τρίτη 13/1 στις 21.00 στο OTE CINEMA 1HD για το 7ο επεισόδιο και την επόμενη ημέρα στο Flix για να το συζητήσουμε!
Διαβάστε ακόμη:
