Αντίθετα με το σινεμά όπου ο σκηνοθέτης είναι το Α και το Ω, στην τηλεόραση είναι απλά ένα γρανάζι στη μηχανή, γι’αυτό και η σκηνοθεσία θεωρείται γενικά το λιγότερο σημαντικό από τα πεδία των βραβείων Emmy. Ταυτόχρονα αυτό κάνει και τους ψηφοφόρους πιο χαλαρούς απέναντι σε αυτές τις κατηγορίες, με πολύ ωραία αποτελέσματα πολλές φορές. Για παράδειγμα θα δούμε συχνά στα Emmy να βραβεύονται για τη σκηνοθεσία τους κάποιες καθαρόαιμες περιπέτειες, όπως ο αριστουργηματικός πιλότος του «Lost» ή το «24».
Φέτος, ιδίως στην κατηγορία της Κωμωδίας, παρατηρούμε μια αλλαγή στη λογική αυτή, με την εμφάνιση περισσότερο auteur-ιστικών, one-man-show δημιουργών σαν τον Λούις Σι Κέι. και την Λένα Ντάναμ να μεταφέρουν την αισθητική τους από την κορυφή ως τα νύχια των σειρών τους, κάνοντας τις φωνές τους σημαντικές και αναντικατάστατες τόσο μπροστά, όσο και πίσω από την κάμερα. (Βέβαια γνώμη μας είναι πως κάτι σαν το «Girls» δεν έχει δουλειά να λογίζεται ως κωμωδία, αλλά το χρεώνουμε στην τεμπελιά του όλου συστήματος που θεωρεί αυτομάτως ότι 40-50’ = δράμα και 20-30’ = κωμωδία. Ας είναι.)
Με αυτό το επιπλέον σημαντικό στοιχείο κατά νου, ας δούμε τις 3 κατηγορίες του πεδίου της σκηνοθεσίας.
Σκηνοθεσία σε Δράμα
- Φιλ Αμπραχαμ («Mad Men» / «The Other Woman»)
- Μάικλ Κουέστα («Homeland» / «Pilot»)
- Βινς Γκίλιγκαν («Breaking Bad» / «Face Off»)
- Μπράιαν Πέρσιβαλ («Downton Abbey» / «Episode Seven»)
- Τιμ βαν Πάτεν («Boardwalk Empire» / «To the Lost»)
Η περσινή νίκη του Μάρτιν Σκορσέζε για το «Boardwalk Empire» ήταν πιθανώς το πιο σίγουρο Emmy της τελετής γιατί συνδύαζε δύο σταθερές αγάπες των ψηφοφόρων: α) τα μεγάλα ονόματα του σινεμά που κάνουν αρπαχτές στην τηλεόραση και β) τους πιλότους. Φέτος δεν υπάρχει κάποιο αντίστοιχο στάνταρ, πάντως το ριπίτ της ίδιας σειράς θεωρείται απίθανο. Αντ’αυτού, από την αγάπη της Ακαδημίας για δυνατούς πιλότους (κι από τη γενικότερη ισχυρή παρουσία του στις υποψηφιότητες), ίσως ευνοηθεί το «Homeland» και ο Μάικλ Κουέστα, ο οποίος σταθερά παράγει πολύ όμορφη τηλεόραση («Dexter», «Six Feet Under») και εδώ η αφορμή είναι τέλεια για να βραβευτεί επιτέλους - ειδικά από τη στιγμή που στη μεγάλη κατηγορία είναι πολύ δύσκολο να επικρατήσει.
Πάντως καραδοκεί ο Βινς Γκίλιγκαν με το φινάλε της 4ης σεζόν του «Breaking Bad», ένα καθηλωτικό, πολυσυζητημένο επεισόδιο. Η παρουσία του «Downton Abbey» σε αυτή την κατηγορία απλώς επιβεβαιώνει πόσο το αγάπησε η Ακαδημία, ενώ το συνταρακτικό «The Other Woman» του «Mad Men» (ένα από τα επεισόδια της χρονιάς) θα έχει λογικά καλύτερη τύχη στην κατηγορία του Σεναρίου.
Πρέπει να κερδίσει: «Mad Men» / Θα κερδίσει: «Homeland»
Σκηνοθεσία σε Κωμωδία
- Λούις Σι Κέι («Louie» / «Duckling»)
- Λένα Ντάναμ («Girls» / «She Did»)
- Τζέικ Κάσνταν («New Girl» / «Pilot»)
- Στίβεν Λέβιταν («Modern Family» / «Baby on Board»)
- Ρόμπερτ Γουέιντε («Curb Your Enthusiasm» / «Palestinian Chicken»)
- Τζέισον Γουάινερ («Modern Family» / «Virgin Territory»)
Λόγω της ισχυρής παρουσίας των Λούις Σι Κέι και Λένα Ντάναμ, οι φετινές κωμικές κατηγορίες αποκτούν μια μεγάλη ιδιομορφία: Eχουν ανάμεσά τους δύο σειρές ολόφρεσκες, με πάρα πολύ hype, και δύο δημιουργούς που κάνουν βασικά τα πάντα, από τη σύλληψη, το γράψιμο, το γύρισμα, μέχρι φυσικά τον κεντρικό ρόλο. (Ο Λούις ήταν και πέρσι υποψήφιος αλλά τότε ήταν περίπου υποσημείωση. Φέτος είναι σταρ.) Ως εκ τούτου, είναι λογικό πως δίπλα σε πιο συμβατικές δουλειές των ελεύθερων καναλιών, θα ξεχωρίζουν. Αποτελούν πολύ μεγάλο ερωτηματικό, καθώς στην κωμωδία τα Emmy δεν αγκάλιασαν ποτέ την καλωδιακή τηλεόραση όπως στο δράμα, όμως το ότι οι Σι Κέι και Ντάναμ βρίσκονται όπου ήταν δυνατόν να βρεθούν φέτος υποψήφιοι, κάτι μας λέει. Κι αυτό που μας λέει είναι πως δε θα φύγουν με άδεια χέρια.
Εν προκειμένω, το ωριαίο επεισόδιο «Duckling» (το αγαπημένο μου επεισόδιο οποιασδήποτε σειράς του 2011) είναι μια πολύ μεγάλη αποχώρηση από ό,τι περνάει για νόρμα στο «Louie», και δεν πρέπει να θεωρείται τίποτα λιγότερο από κατόρθωμα για τον stand-up κωμικό. Παίζει σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο από οτιδήποτε άλλο βρίσκεται στην κατηγορία και είναι η ιδανική ευκαιρία για να μην αφήσει η Ακαδημία τον Λούις να φύγει ξανά με άδεια χέρια. (Είναι υποψήφιος και για τη σκηνοθεσία του stand-up του «Live at the Beacon Theater» στην κατηγορία του βαριετέ, δίπλα σε κάτι απονομές βραβείων και τον «Καρυοθραύστη» ερμηνευμένο από το μπαλέτο της Νέας Υόρκης. Θα μείνουμε μακριά από αυτό.)
Αν πάντως έπρεπε να διαλέξουμε μια απειλή, θα ήταν μάλλον ο Τζέικ Κάσνταν του «New Girl»: Είναι πιλότος, είναι από σειρά με hype και πραγματική επιτυχία, και είναι χαριτωμενίστικα διαφορετικό χωρίς να αλλάζει και τους κανόνες του sitcom.
Πρέπει να κερδίσει: «Louie» / Θα κερδίσει: «Louie»
Σκηνοθεσία σε Μίνι Σειρά ή Τηλεταινία
- Φίλιπ Κάουφμαν («Hemingway & Gellhorn»)
- Πολ ΜακΓκάιγκαν («Sherlock: A Scandal in Belgravia»)
- Σαμ Μίλερ («Luther»)
- Κέβιν Ρέινολντς («Hatfields & McCoys»)
- Τζέι Ρόουτς («Game Change»)
Οι κατηγορίες μίνι σειράς και τηλεταινίας είναι ένα χάος επειδή οι κανόνες είναι έτσι κι αλλιώς ασαφείς, αλλά και το πνεύμα τους ακόμα, κανείς δε το σέβεται. Για παράδειγμα με ποια λογική είναι τηλεταινία το «Sherlock» και μίνι σειρά το «Luther» όταν αμφότερα έχουν παίξει για 2 σεζόν και ετοιμάζουν 3η; Τελοσπάντων, έτσι κι αλλιώς δε θα παίξει ρόλο εδώ, παρότι δε θα θέλαμε τίποτα περισσότερο από το να δούμε τον Πολ ΜακΓκάιγκαν (ικανό σκηνοθέτη υποτιμημένων κινηματογραφικών νεο-γκανγκστερικών περιπετειών) να κερδίζει για το αριστούργημα «A Scandal in Belgravia», μακράν το καλύτερο των επεισοδίων «Sherlock» ως σήμερα, με το μυστήριο και την ερωτική ένταση να γίνονται ένα στην οθόνη.
Oμως παραδοσιακά εδώ τον πρώτο λόγο έχουν οι κλασικές τηλεταινίες γυρισμένες από καταξιωμένους σκηνοθέτες. Oπως τον Φίλιπ Κάουφμαν ή τον Κέβιν Ρέινολντς, που όμως λογικά θα ηττηθούν από τον Τζέι Ρόουτς του «Game Change», μια τρόπον τινά συνέχεια του «Recount» (ίδιος σκηνοθέτης, ίδιος σεναριογράφος, πάλι ΗΒΟ, πάλι καυτό/σύγχρονο πολιτικό θέμα) το οποίο είχε σαρώσει τις αντίστοιχες κατηγορίες πριν 4 χρόνια.
Πρέπει να κερδίσει: «Sherlock: A Scandal in Belgravia» / Θα κερδίσει: «Game Change»
