Μπορεί να έχει «ζήσει» αμέτρητες ζωές στο σινεμά, μα ούτως ή άλλως ο Σαμ Σέπαρντ μοιάζει να είναι ένας από εκείνους τους ανθρώπους που δύσκολα χωράνε σε μια εύκολη περιγραφή. Σπουδαίος θεατρικός συγγραφέας, γέννημα θρέμμα του off broadway θεάτρου το οποίο βοήθησε να ανδρωθεί, κέρδισε σημαντικά βραβεία (ανάμεσά τους και το Πούλιτζερ για το «Buried Child» του 1979), μα δεν επαναπαύθηκε ποτέ στις δάφνες του.
Δείτε ακόμη: Αντίο στη Ζαν Μορό
Η ζωή του τον έφερε από το ροντέο στην μουσική και το σινεμά, ανάμεσα σε άλλα είχε δουλέψει στο σενάριο του «Zabriskie Point» του Μικελάντζελο Αντονιόνι και φυσικά υπήρξε υπεύθυνος σχεδόν εξολοκλήρου για τη μελαγχολική βραβευμένη americana του «Παρίσι, Τέξας» του Βιμ Βέντερς, είχε καβαλήσει ταύρους επαγγελματικά σε ροντέο, είχε γράψει τραγούδι με τον Ντίλαν (το «Brownsville Girl»), είχε παίξει μουσική, είχε ερωτευτεί γυναίκες σαν την Πάτι Σμιθ και την Τζέσικα Λανγκ, έχει υποδυθεί ήρωες, και αλήτες στο σινεμά και το θέατρο, έχει υπάρξει η φωνή μιας γενιάς.
Ποιητικός, σκοτεινός, σχεδόν σουρεαλιστής, με ένα αδιόρατο μαύρο χιούμορ και εκείνη την απέραντη ευγνωμοσύνη προς στους ανθρώπους που έμαθαν να ζουν και να επιβιώνουν στο περιθώριο του αμερικανικού ονείρου, ο Σαμ Σέπαρντ αρνήθηκε πεισματικά να γίνει σταρ του Μπρόντγουεϊ, προτιμώντας τη ζωή και την τέχνη στο off και ακόμη πιο μακριά από αυτό που θα διάλεγε η μάζα. Χρόνια μετά από τα πρώτα του έργα, αποφάσισε πως μόνο ο ίδιος ήταν ικανός να σκηνοθετήσει όσα έγραφε, αναδεικνύοντας το πραγματικό τους περιεχόμενο. Θα έκανε το ίδιο και με δύο ταινίες, άγνωστες στους πολλούς, το «Far North» του 1988 και το «Silent Tongue» του 1992.
Με την Τζέσικα Λανγκ
Ενας από τους πρώτους του ρόλους στο σινεμά ήταν στο «Days of Heaven» του Τέρενς Μάλικ ενώ μόλις λίγα χρόνια μετά θα βρισκόταν υποψήφιος για Οσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για το «Οι Κατάλληλοι Ανθρωποι» («The Right Stuff») του Φίλιπ Κάουφμαν, υποδυόμενος τον Τσακ Γίγκερ, τον πιλότο που σε μια του πτήση, έσπασε το φράγμα του ήχου.
Οι Κατάλληλοι Ανθρωποι
Από το «Fool for Love». τη μεταφορά του δικού του θεατρικού στην οθόνη από τον Ρόμπερτ Ολτμαν, μέχρι το πρόσφατο «Midnight Special» του Τζεφ Νίκολς, ο Σαμ Σέπαρντ μπορεί να προτιμούσε πάντα τις λέξεις, αλλά ήταν πολύ καλός για να τον αφήσουν να μείνει μακριά από το σινεμά. Εξαιρετικός, απροσποίητος ηθοποιός, με μια ξεχωριστή φυσιογνωμία, ηχόχρωμα και αυθεντικό ταλέντο, μπορεί να μην είχε ποτέ την φιλοδοξία να γίνει σταρ, αλλά ήταν δίχως αμφιβολία μια από τις πιο ξεχωριστές φιγούρες της οθόνης.
Κι ένας άνθρωπος του οποίου η ζωή έλαμπε εξίσου έντονα ακόμη κι όταν έσβηναν τα φώτα στο γύρισμα ή οι προβολείς της σκηνής.
Midnight Special
Ο Σαμ Σέπαρντ, γεννημένος στις 5 Νοεμβρίου του 1943, πέθανε στο σπίτι του στο Κεντάκι σε ηλικία 73 ετών μετά από μάχη με τη νόσο του Λου Γκέρινγκ.
«Σιχαίνομαι τα φινάλε. Απλά τα απεχθάνομαι. Οι αρχές είναι πάντα οι πιο συναρπαστικές, η μέση είναι περίπλοκη και τα φινάλε είναι μια καταστροφή. Ο πειρασμός για την κάθαρση μου μοιάζει με μια φρικτή παγίδα. Γιατί να μην είμαστε πιο ειλικρινείς με την ίδια τη στιγμή; Τα πιο αυθεντικά φινάλε είναι αυτά που έχουν ήδη εξελιχθεί σε μια άλλη αρχή. Αυτό είναι ιδιοφυές.»
Tags: Σαμ Σέπαρντ, RIP
