Οσοι γνωρίζουν το έργο του Λες Μπλανκ μπορούν να επιβεβαιώσουν αυτό που πάντα πίστευε ο ίδιος. Πως δεν ήταν δηλαδή ένας ντοκιμαντερίστας αλλά περισσότερο ένας κινηματογραφιστής που απλά τύχαινε οι ήρωες του να είναι πραγματικοί άνθρωποι.
Στην πραγματικότητα ο Λες Μπλανκ ήταν ένας συλλέκτης παράξενων ανθρώπων σε παράξενες καταστάσεις που τα μικρότερα από μια ώρα σε διάρκεια ντοκιμαντέρ του αναδείκνυαν όχι την παραξενιά αλλά την απόλυτη φυσικότητα των πράξεων τους: είτε αυτοί ήταν διάσημοι μουσικοί της αγαπημένης του τζαζ, είτε ο Βέρνερ Χέρτζογκ, που, μεταξύ μας δεν χρειάζεται να κάνει σχεδόν οτιδήποτε προκειμένου να αποτελέσει έναν συναρπαστικό ήρωα οποιουδήποτε ντοκιμαντέρ και οποιασδήποτε ταινίας.
Η ιδιαιτερότητα του Μπλανκ δεν χρειάζεται να αναζητηθεί σε κάποιο ιδιαίτερο στιλ ή σε τεχνικές της κάμερας ή της όποιας έρευνας. Η φυσική ροπή του Μπλανκ προς το περιθώριο, το άνοιγμα του βλέμματός του στο παράδοξο και η σχεδόν ανθρωπολογική / εθνογραφική ανίχνευση των θεμάτων του υπήρξε αρκετή για να αποτυπώσει την αλήθεια με τον πιο καθαρό τρόπο.
«Δε δίνω ιδιαίτερη σημασία στην κάμερα. Απλά την αφήνω ανάμεσα σε εμένα και τους ήρωές μου. Εχώ δει πολλούς σκηνοθέτες να αντιμετωπίζουν τα θέματά τους σαν να ήταν ινδικά χοιρίδια. Νομίζω πως οι άνθρωποι που κινηματογραφώ γνωρίζουν την προστατευτικότητα που τρέφω απέναντί τους και δεν κλείνονται στον εαυτό τους. Προσπαθούν να δείξουν το εσωτερικό φως που κρύβουν, πράγμα που θεωρώ τρομερά γοητευτικό.»
Ο Λες Μπλανκ και ο Βέρνερ Χέρτζογκ συγκρίνουν τα τατουάζ τους
Εχοντας σκηνοθετήσει περισσότερες από 40 ταινίες μέσα σε πέντε δεκαετίες, ο Λες Μπλανκ, όμως μοιάζει ακόμη με ένα από τα καλά κρυμμένα μυστικά του αμερικανικού κινηματογράφου.
Το πιο γνωστό του έργο - κυρίως λόγο παραξενιάς - είναι το ντοκιμαντέρ που γύρισε το 1979 με τίτλο «Ο Βέρνερ Χέρτζογκ Τρώει το Παπούτσι του» που ουσιαστικά ήταν η κινηματογράφηση του στοιχήματος που έχασε ο Χέρτζογκ που είχε βάλει με τον ντοκιμαντερίστα Ερολ Μόρις πως ο τελευταίος δεν θα κατάφερνε ποτέ να ολοκληρώσει την ταινία του «Gates of Heaven». Το φιλμ δείχνει τον Χέρτζογκ να μαγειρεύει τα παπούτσια που φόραγε όταν έβαλε το στοίχημα και στη συνέχεια τρώει το ένα μπροστά στην κάμερα λίγο πριν την πρεμιέρα του «Gates of Heaven» στην Καλιφόρνια.
Δύο χρόνια αργότερα, ο Χέρτζογκ κάλεσε τον Μπλανκ να κινηματογραφήσει τα περιπετειώδη γυρίσματα του «Fitzcarraldo» στις ζούγκλες της Νοτίου Αμερικής. Το αποτέλεσμα ήταν το «Βurden of Dreams», αυτό που για πολλούς θεωρείται μέχρι και σήμερα η σπουδαιότερη ταινία που γυρίστηκε ποτέ πάνω στο γύρισμα μιας ταινίας, με τον Μπλανκ να συλλαμβάνει ακόμη και πράγματα που ξέφευγαν από τις ανήσυχες κεραίες του Χέρτζογκ, σε ένα φιλμ που ακυρώνει το ίδιο το cinema verite προκειμένου να επανεφεύρει τον τρόπο με τον οποίο μπορείς να βρίσκεσαι κάπου χωρίς ποτέ να γίνεσαι αντιληπτός.
O Βέρνερ Χέρτζογκ μιλάει στην κάμερα του Λες Μπλανκ στα γυρίσματα του «Βurden of Dreams»
Ο Μπλανκ, όμως, υπήρξε γνωστός και στους κύκλους της τζαζ και της μπλουζ, έχοντας κινηματογραφήσει διάσημα ντοκιμαντέρ για τους θρύλους της μουσικής, όπως το «Dizzy Gillespie» του 1965, το «The Blues Accordin' to Lightnin' Hopkins» το 1968 για τον διάσημο κιθαρίστα, το «Hot Pepper» του 1973 για τον Κλίφτον Σενιέρ, το «Sprout Wings and Fly» του 1983 για τον βιολιστή Τόμι Τζάρελ, ενώ στην καριέρα του ασχολήθηκε και με το φαγητό σκηνοθετώντας μια ωδή στο σκόρδο με το «Garlic is as Good as 10 Mothers» του 1980 (όπου συνόδευε τις προβολές του μαγειρεύοντας πιάτα με βάση το σκόρδο για το κοινό) και το «All in This Tea» του 2007 για τον εκκεντρικό εισαγωγέα τσαγιού Λι Χόφμαν ο οποίος ταξίδευε στην Κίνα συλλέγοντας τις πιο ιδιάιτερες ποικιλίες και γεύσεις.
Βραβευμένος το 2007 με το Edward MacDowell Medal (που δίνεται από το 1960 σε ανθρώπους της τέχνης), αλλά και έχοντας τιμηθεί από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου και την Διεθνή Ενωση Ντοκιμαντερ, ο Λες Μπλανκ πέθανε σε ηλικία 77 ετών από καρκίνο.
Το έργο του αναμένεται να ανακαλυφθεί και να καταναλωθεί, ελπίζουμε, με τον ίδιο σεβασμό που ο ίδιος το έφτιαξε, στο περιθώριο μιας άσκοπης δημοσιότητας ή όπως θα προτιμούσε ο ίδιος, στη γωνιά αυτού του κόσμου όπου ζουν τα πραγματικά σημαντικά πράγματα.
Δείτε παρακάτω ολόκληρο το «Werner Herzog Eats His Shoe», δείτε τον Λες Μπλανκ να μιλάει για το «Burden of Dreams», ένα απόσπασμα από το «Garlic Is as Good as Ten Mothers» και ένα απόσπασμα από το «Dizzy Gillespie» και αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του στο επίσημο site του:
Tags: ΛΕΣ ΜΠΛΑΝΚ, Βέρνερ Χέρτζογκ
