Ταινία αποφοίτησης από το Πανεπιστήμιο καλών τεχνών της Βικτώρια, το «Deeper than Yesterday», ξεπέρασε κάθε φιλοδοξία μιας πτυχιακής ταινίας. Ξεκίνησε την καριέρα της από την Εβδομάδα Κριτικής του Φεστιβάλ των Καννών το 2010 και συνέχισε έναν τρελό γύρο στα φεστιβάλ του Κόσμου, κερδίζοντας ανάμεσα σε άλλα βραβεία στο Sundance, ή στο Λος Αντζελες και περνώντας κι από τις Αθηναϊκές Νύχτες Πρεμιέρας εκείνης της χρονιάς.
Κλειστοφοβικά τοποθετημένο στον περιορισμένο χώρο ενός υποβρυχίου, βρίσκει τα μέλη του πληρώματος τρεις μήνες στον βυθό, χωρίς καμιά επαφή με τον έξω κόσμο. Ο Ολεγκ βλέπει τους συναδέλφους του να μεταμορφώνονται σε άγριους. Νιώθει πως αν δεν κρατηθεί από κάπου θα χάσει τον εαυτό του. Οταν στο τηλεσκόπιο του σκάφους εμφανιστεί κάτι που θα τους αναγκάσει να αναδυθούν, οι άντρες θα βρεθούν μπροστά σε ένα αόρατο κατώφλι: ένα βήμα μπορεί να σημαίνει την επιστροφή στην ανθρωπιά τους ή την βουτιά στον απόλυτα σκοτεινό προσωπικό τους βυθό.
«Πάντα αναρωτιόμουν για την ζωώδη πλευρά του ανθρώπου και τις συνθήκες που την φέρνουν στην επιφάνεια» λέει ο σκηνοθέτης «κι ένα υποβρύχιο έμοιαζε η ιδανική τοποθεσία για να στήσω ένα πείραμα πάνω σ΄αυτό». Οσο για την επιλογή των Ρώσων ναυτών; «Η ταινία δεν έχει να κάνει με το Ρώσικο ναυτικό κι ελπίζω οι προθέσεις μου να μην παρεξηγηθούν από το κοινό. Οι γονείς μου έχουν γεννηθεί στη Ρωσία και μετακόμισαν στη Μελβούρνη όπου και γεννήθηκα εγώ. Μεγάλωσα όμως με Ρώσους άντρες γύρω μου. Καθώς αυτή η ταινία μιλά για τα όρια της ανθρώπινης φύσης, ήταν καίριο, οι ήρωες να είναι ανοιχτοί στα συναισθήματά τους παθιασμένοι. Για μένα αυτή είναι η επίτομη ενός Ρώσου – συναίσθημα και ένταση. Δεν φοβούνται να νιώσουν ούτε να μιλήσουν για τα συναισθήματά τους στους πάντες. Ομως η ταινία δεν μιλά για τους Ρώσους ούτε για την σκληρότητά τους. Είναι απλά εργαλεία που με βοηθούν να ζωγραφίσω μια εικόνα του τι συμβαίνει όταν χάνουμε την οπτική μας».
Δείτε ολόκληρη την ταινία στο βίντεο
Tags: in short
