Η πρώτη της συνεργασία με τον Ζορζ Φρανζί έγινε στην δεύτερη μόλις εμφάνισή της στο σινεμά, το 1959. Στα «Μάτια Δίχως Πρόσωπο» πρωταγωνιστούσε σχεδόν σε ολόκληρη την ταινία φορώντας μια λευκή μάσκα στο πορσελάνινο πρόσωπό της, αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να φωτίσει ολόκληρη την ταινία με την λάμψη μιας αληθινής σταρ εν τη γενέσει.
Η ίδια ένιωθε -κι ως ένα σημείο δίκιο- ότι η εικόνα της σ΄εκείνη την ταινία ήταν τόσο καθοριστική που ήταν αδύνατον να την αφήσει πίσω: «Ισως θα έπρεπε να έχω σπάσει την εικόνα μου εκείνη πολύ πιο νωρίς» έλεγε. «Δέχτηκα να παίξω πολλές φορές ρόλους που έμοιαζαν να εμπνέονται από εκείνη την ταινία». Ακομη κι έτσι όμως, η καριέρα της τόσο στο σινεμά όσο και στο θέατρο υπήρξε συνεχής κι απρόσκοπτη χτίζοντας την φήμη μιας σπουδαίας ηθοποιού, συχνά σε δεύτερους ρόλους αλλά ποτέ αυτόν μιας ντίβας, όπως κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει.
Από την ταινία του Φρανζί με τον οποίο συνεργάστηκε πέντε ακόμη φορές και μέχρις ότου να ξαναφορέσει μια παρόμοια μάσκα στο «Holy Motors» του Λεός Καράξ, η Εντίτ Σκομπ συνεργάστηκε με μερικούς από τους σημαντικότερους δημιουργούς του σινεμά, τον Μπουνιουέλ, τον Ραούλ Ρουίζ, τον Ζακ Ριβέτ, τον Αντρέι Ζουλαφσκι κι ακόμη τον Ολιβιέ Ασαγιάς, την Μία Χάνσεν Λαβ και τόσους άλλους.
Παθιασμένη με την ηθοποιία, στην σκηνή η την οθόνη συνέχισε να δουλεύει μέχρι το θάνατό της, αν κι όπως έλεγε «δεν ένιωθα απαραίτητα μέλος της οικογένειας των ηθοποιών. Πάντα προτιμούσα να βρίσκομαι στην δεύτερη γραμμή, τόσο στην επαγγελματική όσο και στην προσωπική μου ζωή. Ετσι κι αλλιώς κάθε φορά που βρισκόμουν κάπου, ευχόμουν να είμαι κάπου αλλού».
Ομως ακόμη και τώρα που η Εντίτ Σκομπ είναι πλέον για πάντα αλλού, η εικόνα της, το ταλέντο της, οι ρόλοι, της τα μάτια της και το πρόσωπό της θα είναι πάντα εδώ, στην αιώνια ιστορία του σινεμά
Tags: Εντίτ Σκομπ, RIP
