Ενα κορίτσι στην εφηβεία ζει κλειδωμένο μέσα σ’ ένα δωμάτιο. Θέλει τόσο να δει τι υπάρχει έξω από αυτό, που δημιουργεί μια μαγική πύλη για να ξεφεύγει από την πραγματικότητα.
Ταξιδεύει σε ένα σκοτεινό δάσος όπου συναντά έναν μυστηριώδη άνδρα: όσο ασφυκτικά ασφαλής είναι η ζωή της στο σπίτι, τόσο ερεθιστικά επικίνδυνες είναι αυτές οι συναντήσεις. Πίσω στην πραγματικότητα, η αυταρχική μητέρα της ετοιμάζει μια τούρτα γενεθλίων: πρέπει να είναι τέλεια σχεδιασμένη κι εκτελεσμένη, όπως και η ζωή.
Το «Dust», η μικρού μήκους ταινίας του Θανάση Τσιμπίνη που διαγωνίστηκε στις φετινές Νύχτες Πρεμιέρας και τιμήθηκε με Ειδική Μνεία από την Κριτική Επιτροπή, καταφέρνει στα μόλις επτάμισι λεπτά της να πλάσει ένα μαγικό σύμπαν και να μιλήσει για την ελευθερία του μυαλού στον πόλεμο της ενηλικίωσης, κάνοντας την πιο σκοτεινή ιστορία να μοιάζει με γοτθικό παραμύθι σε ποπ εκδοχή.
Ο Θανάσης Τσιμπίνης σπούδασε στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης, στο τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης, και στην Ακαδημίας Τέχνης του ΙΕΚ ΑΚΜΗ με ειδικότητα στο μοντάζ. Ζει και δουλεύει στην Αθήνα, ως σκηνοθέτης και μοντέρ διαφημιστικών ταινιών, ενώ παράλληλα κάνει τις ταινίες του. Εχει σκηνοθετήσει τη διαφημιστική ταινία για την καμπάνια TakeMeThere της Aegean Airlines και τη μικρού μήκους «The Compass» που προβλήθηκε στα πλαίσια της TEDxAthens 2012. Η ταινία του με τίτλο «MINE» γνώρισε διεθνή αναγνώριση και συγκέντρωσε χιλιάδες προβολές σε λίγες μόνο μέρες, ενώ το «Our Own Dream» που σκηνοθέτησε για τους Keep Shelly in Athens είναι το πρώτο και μοναδικό μέχρι στιγμής ελληνικό βίντεο που έχει προβάλλει το Pitchfork. Εχει ακόμη σκηνοθετήσει το προωθητικό βίντεο με τη μουσική του Κ. Βήτα για την καμπάνια του 4FASHIONSHAKE V που διοργανώνεται από το OZON magazine και φιλοξενήθηκε στο θέατρο ΠΑΛΛΑΣ.
Με αφορμή το «Dust» που εδώ και λίγες μέρες προβάλλεται ελεύθερα στο vimeo (δείτε το ολόκληρο λίγο παρακάτω), το Flix μίλησε με τον Θανάση Τσιμπίνη για το σκονισμένο παρελθόν και το κατακίτρινο μέλλον.
Ποια ήταν η αφορμή, ή η σκέψη που σε οδήγησε να κάνεις το «Dust»;
Είχα δει «Το Δερμα που Κατοικώ» εκείνη την περίοδο και κάπως άρχισα να φλερτάρω με την ιδέα ενός χαρακτήρα που για κάποιο λόγο είναι κάπου αιχμάλωτος. Κάπου όμως, που υποτίθεται πως του παρέχεται φροντίδα και πολυτέλεια, ακόμα κι αν εκείνον δεν τον αφορούν. Η σκηνή, μάλιστα στο «DUST», όπου το κορίτσι ζωγραφίζει στον τοίχο είναι εμπνευσμένη από μια παρόμοια στην ταινία του Αλμοδόβαρ. Στη συνέχεια η ιδέα εξελίχθηκε και αποφάσισα να προσθέσω και διάφορα εικαστικά στοιχεία που είχα δει κατά καιρούς σε video-art, όπως ας πούμε ο φωτισμός στο δάσος του «DUST», όπου υπάρχει μια πηγή φωτός που διαθλάται μέσα από ένα πρίσμα δίνοντας την αίσθηση πως το δάσος φωτίζεται από το διαμάντι της ταινίας. Γενικά, η μια ιδέα έφερνε την άλλη και πως έτσι άρχισα να χτίζω πάνω στην ιστορία και την εικόνα. Κάπου στην μέση πρέπει να κατάλαβα πως τελικά αυτό που είχα ανάγκη να πω είναι ένα παραμύθι γύρω από την καταπίεση.
Πώς θα περιέγραφες το φιλμ σε κάποιον που θα σε ρωτούσε «τι είναι η ταινία σου»;
Συνήθως περιγράφω το «DUST» σαν ένα short music film, κυρίως λόγω της μουσικής που έχει μια πολύ δυναμική παρουσία σε όλη την ταινία (ακούγονται τέσσερα κομμάτια από το EP "The Seer" των Swans). Αλλες φορές λέω πως πρόκειται για ένα παραμύθι γύρω από τη σύγκρουση δύο γυναικών και των κόσμων τους. Γενικά, θα έλεγα πως είναι μια αρκετά εικαστική ταινία που αντιμετωπίζει την πραγματικότητα "διαφορετικά".
Θεωρείς ότι η μικρού μήκους ταινία είναι «προοίμιο» για τις μεγάλου μήκους που θ’ ακολουθήσουν; Σε κάθε περίπτωση, πώς οραματίζεσαι το σινεμά που θέλεις να κάνεις από εδώ και πέρα, επιρροές, αναφορές, ύφος, φιλοδοξίες.
Ναι, θα μπορούσε. Αν και γενικά νιώθω καλά με τις μικρού μήκους στη φάση που βρίσκομαι. Ακόμη δηλαδή κι αν είχα το budget για μια μεγάλη δεν ξέρω αν θα έκανα αυτήν ή τρεις ακόμη μικρού μήκους με τα ίδια χρήματα. Σίγουρα όμως δε θα το απέκλεια μελλοντικά, αν είχα και το κατάλληλο σενάριο στα χέρια. Προς το παρόν, όσες ιδέες είχα ο ίδιος δε θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε μεγαλύτερη διάρκεια, αυτό ισχύει και για το «DUST». Για την ακρίβεια νομίζω ότι η επόμενη θα είναι ακόμα μικρότερη! Σχετικά με τις αναφορές μου, επηρεάζομαι από το ελληνικό σινεμά, όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια και που τα πηγαίνει εξαιρετικά στο εξωτερικό. Από Ευρωπαίους και Αμερικάνους σκηνοθέτες του φανταστικού/ σουρεαλιστικού σινεμά, οραματιστές που έχουν δική τους γραφή και αισθητική. Μου αρέσουν επίσης τα σκανδιναβικά μουσικά βίντεο που έχουν υπέροχη εικόνα, χιούμορ και μια περίεργη ψυχρότητα. Γενικότερα, θα έλεγα πως με γοητεύουν θέματα όπως η γεωμετρία, η αποκορεσμένη φωτογραφία, η (νεκρά) φύση, η μαγεία, οι εμμονές.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να κάνεις την ταινία, δεδομένου ότι οι πόροι είναι ουσιαστικά ανύπαρκτοι; Πόση «δημιουργικότητα» χρειάστηκε στην παραγωγή;
Tο «DUST» είναι ξεκάθαρα labor of love. Βρέθηκαν, δηλαδή, κάποιοι ταλαντούχοι άνθρωποι, οι οποίοι είχαν την όρεξη και τη διάθεση να συμμετέχουν και να παρουσιάσουν ο καθένας τη δουλειά του μέσα από μια ιδέα στην οποία πίστεψαν. Και όχι μόνο αυτό, αλλά το έκαναν μάλιστα ανάμεσα σε άλλες δουλειές που είχαν παράλληλα. Νομίζω ότι ήμασταν μια ομάδα ρομαντικών και αυτό ισχύει για όσους κάνουν το ίδιο. Πολλές φορές βρήκαμε δημιουργικές ιδέες για να μπορέσουμε να καλύψουμε ανάγκες της ταινίας τις οποίες δεν μπορούσε να καλύψει το budget. Κυρίως όμως τα καταφέραμε επειδή όλοι βοήθησαν σε όλα, ανεξάρτητα από το ρόλο τους στην παραγωγή. Για παράδειγμα, η κίτρινη κουβέρτα που βλέπετε πάνω στο κρεβάτι στη σκηνή του δωματίου είναι όντως της Μισέλ Βάλεϊ!
Για ποιους λόγους επέλεξες τη Μισέλ Βάλεϊ και τη Νάνσυ Μπούκλη ως πρωταγωνίστριές σου;
Η ταινία υπήρχε σαν ιδέα πολύ καιρό. Οταν συζήτησα την ιστορία με το φίλο μου Niadoka που συμμετέχει και στην παραγωγή, μου πρότεινε αυτόματα τη Μισέλ και τη Νάνσυ και ήρθα σε επαφή μαζί τους. Από τότε πέρασε πολύς καιρός μέχρι να κάνουμε την ταινία τελικά, αλλά δεν τις ξέχασα κι όπως φάνηκε ούτε εκείνες εμένα. Νομίζω πως και οι δυο τους ελκύονται ιδιαίτερα από πιο πειραματικές μορφές τέχνης και έχουν μάλιστα και ανάλογες συμμετοχές στο παρελθόν. Πέρα από αυτό όμως, είναι εξαιρετικές ηθοποιοί με ιδιαίτερο παρουσιαστικό που θεωρώ πως ταιριάζει απόλυτα στο ύφος της ταινίας. Ψυχρές και ευάλωτες παράλληλα, με γαλάζια μάτια, νιώθω ότι έπεισαν για μητέρα και κόρη στον κόσμο του «DUST». Θα ήθελα πολύ να τα ξαναπούμε στο μέλλον!
Η μουσική είναι καθοριστική στην ταινία σου – ποια είναι η σχέση σου με τη μουσική και γιατί έκανες τη συγκεκριμένη επιλογή στο «Dust»;
Αν προσέξετε το εξώφυλλο του album του "The Seer" θα δείτε μια αλεπού στο σκοτάδι, όπως ακριβώς υπάρχει και στο «DUST». Δε θυμάμαι αν το είχα δει παλιότερα και κάπου στην πορεία το ξέχασα, αλλά τις μέρες που θα γυρίζαμε την ταινία το πέτυχα ξανά μπροστά μου και σκέφτηκα πως δεν είναι καθόλου τυχαίο. Δεν ακούω post rock στην καθημερινότητα μου, αλλά πιστεύω πως ήταν πολύ καλή ιδέα να τo δοκιμάσω με την ταινία. Νομίζω ότι όχι απλά ταιριάζει με την εικόνα του «DUST», αλλά της δίνει και πολλά ακόμα περισσότερα και αυτό γιατί πραγματεύεται τα ίδια θέματα, όπως το μυστικισμό και την πάλη καλού-κακού.
Πιστεύεις ότι οι έφηβοι/νέοι σήμερα έχουν ακόμα πιο περιορισμένη ελευθερία, ένα μεγαλύτερο συντηρητισμό, ή θεωρείς ότι η ταινία σου αναφέρεται σε κάθε εποχή;
Το «DUST» δεν είναι απαραίτητα σχόλιο πάνω στην εποχή και τους νέους. Για 'μένα είναι απλά μια αφορμή για να μιλήσω για την καταπίεση κάθε μορφής και τους δαίμονες που μπορεί αυτή να δημιουργήσει, κάτι που νομίζω αφόρα τον καθένα ανεξάρτητα.
info
written, directed, edited by Thanasis Tsimpinis / starring Nancy Boukli, Michele Valley, Thanos Tsakalidis / produced by George Chorevas, Despoina Sifniadou, FeelMe Productions / director of photography Konstantinos Koukoulios / art director Christine Athina Vlachos / costume designer Sandra Sotiriou / hair, make up artist Dimitris Sarantou / sound designer Daphne Farazi / assistant art director Nefeli Livieratou / first assistant camera Stamatis Kouros / gaffer Yorgos Satolias / production assistant Gioule Kolovou / graphic designer Niadoka / vfx compositor George Kollidas / graphic illustrator Konstantinos Frangoulis / digital master dcs George Paidas / music by Swans "The Seer" / duration 7’45’’ / official facebook page facebook.com/dustmovie
Δείτε παρακάτω το «Dust» και μοιραστείτε τη γνώμη σας στα σχόλια
DUST from Thanasis Tsimpinis on Vimeo.
