Το fracking, ή «hydraulic fracturing», όπως είναι η επίσημη ονομασία του, είναι μια μέθοδος εξόρυξης κυρίως φυσικού αερίου, αλλά και πετρελαίου, με την χρήση τεράστιων ποσοτήτων νερού, άμμου και χημικών που διοχετεύονται με πίεση στα πετρώματα γύρω από τα κοιτάσματα, προκειμένου να δημιουργηθούν ρωγμές στις φυσικές δεξαμενές που τα περιέχουν ώστε αυτό να αντληθεί με ευκολία. Μόνο που, στην πορεία, τα χημικά και το αέριο που διαφεύγει, μολύνουν το έδαφος και τον υδροφόρο ορίζοντα, καθιστώντας τις περιοχές που γίνεται τέτοιου είδους άντληση κυριολεκτικά καταραμένες.
Το fracking υπήρξε το θέμα του υποψήφιου για Οσκαρ ντοκιμαντέρ του Τζος Φοξ «Gasland», όμως το φιλμ του Βαν Σαντ και η παρουσία ενός σταρ όπως ο Ντέιμον στον πρωταγωνιστικό ρόλο, φιλοδοξούν να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη σε μια σαφώς μεγαλύτερη κλίμακα.
Ο σκοπός είναι αναμφίβολα σωστός και ο τρόπος δεν είναι καθόλου άσχημος, αφού το φιλμ του Βαν Σαντ, γραμμένο από τον Ντέιμον και τον Τζον Κραζίνσκι που συμπρωταγωνιστεί στον ρόλο ενός οικολόγου ακτιβιστή, έχει όλα τα στοιχεία μιας ανθρώπινης ιστορίας με καθημερινούς ήρωες. Χαρακτήρες σε προσωπική και ηθική κρίση που μας αφήνουν να δούμε στην πίσω μεριά της Αμερικής, σε έναν κόσμο που βρίσκεται μακριά από τα αστικά κέντρα και την επίπλαστη ευημερία τους.
Ο Ντέιμον υποδύεται τον Στίβ Μπάτλερ, έναν υπάλληλο μιας γιγαντιαίας εταιρίας εξόρυξης αερίου, τόσο καλού στη δουλειά του, που στο ξεκίνημα του φιλμ, κερδίζει μια σημαντική θέση στα κεντρικά της γραφεία, αφού όπως πρώτα, πείσει μια ακόμη μικρή πόλη στη μέση του πουθενά, να πουλήσει στα αφεντικά του, τα δικαιώματα των υπογείων κοιτασμάτων της σε αέριο.
Μαζί με τη συνεργάτιδά του, την οποία υποδύεται με τον πάντα cool αέρα της η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, θα βρεθούν στο ΜακΚίνλεϊ, όπου αντίθετα απ΄ ότι προέβλεπαν, καθώς η πόλη δεν είναι τελικά έτοιμη να τους παραδοθεί άνευ όρων, θα χρειαστεί να μείνουν περισσότερο απ΄ ότι περίμεναν, αντιμετωπίζοντας τελικά, όχι απλά τους άλλους, αλλά στην περίπτωση του Στιβ, την ίδια του την συνείδηση.
Το ψυχολογικό κέντρο της ταινίας βρίσκεται ακριβώς εκεί, στον χαρακτήρα του Ντέιμον, ενός ανθρώπου κατά βάση καλού, που καταλήγει να δουλεύει για την «σκοτεινή πλευρά», όχι γιατί έχει πουλήσει την ψυχή του, αλλά για μια σειρά από άλλους πιο ενδιαφέροντες κι αληθοφανείς λόγους. Το σενάριο του φιλμ, ευτυχώς, δεν παραδίνεται σε ευκολίες και συναισθηματικές κορώνες και ο τρόπος που κοιτάζει σχεδόν όλους τους χαρακτήρες, αλλά και το ίδιο το πρόβλημα του fracking είναι ολοκληρωμένος και αντικειμενικός.
Ομως δυστυχώς, η ατζέντα του φιλμ, όσο σωστή κι αν είναι, καταλήγει να επισκιάζει σχεδόν κάθε άλλη απόχρωση του και μοιραία, τόσο η ιστορία όσο και οι χαρακτήρες δεν μπορούν παρά να ακολουθήσουν μια εκ προοιμίου προδιαγεγραμμένη πορεία. Οι λεπτομέρειες είναι όλες ενδιαφέρουσες: η κινηματογραφική... διαστρωμάτωση της μικρής πόλης, οι καλογραμμένοι διάλογοι, οι εξαιρετικές ερμηνείες, οι μικρές όμορφες στιγμές, η ήσυχη μα σίγουρη σκηνοθεσία. Αλλά το σύνολο, όσο κι αν κερδίζει την εκτίμησή σου, απέχει πολύ από το να σε ενθουσιάσει, ή να γίνει κάτι παραπάνω από αυτό ακριβώς που θέλει να είναι: Μια ταινία με μήνυμα. Με ότι αυτό συνεπάγεται...
Δείτε το τρέιλερ:
