Ο Δημήτρης Μπίτος έχει ήδη δείξει το δημιουργικό του προφίλ στο θέατρο – μόλις το καλοκαίρι ανέβασε στη Μικρή Επίδαυρο την «Αντιγόνη» - και με τις μικρού μήκους ταινίες του «Μπάλος Κακός Χορός», «Μικρό Βουνό» και «Κόντρα». Τώρα όμως είναι έτοιμος για κάτι πιο… επικίνδυνο, με την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, που ονομάζεται «Ανεμιστήρας», βρίσκεται στο post production και μας δίνει μια μικρή γεύση τής εκρηκτικής σιωπής της.
Ο «Ανεμιστήρας» εκτυλίσσεται στη Δραπετσώνα και παρακολουθεί μια οικογένεια, τον Αλκη και τη Μάχη που ζουν με την 11χρονη κόρη τους, Λεμονιά. Ο πατέρας δουλεύει στην ιχθυόσκαλα, η μάνα πωλήτρια σε φούρνο.
Η μικρή είναι ένα πανέξυπνο παιδί, ιδιαίτερα επιμελής και καλή μαθήτρια. Είναι όμως εσωστρεφής και έχει ελάχιστους φίλους. Συχνά γίνεται μάρτυρας πολλών καυγάδων ανάμεσα στους γονείς της και δημιουργεί ένα δικό της κόσμο στον οποίο καταφεύγει για να μπορεί να αντέξει την κατάσταση. Παίζει διάφορα παιχνίδια δικής της έμπνευσης στον κήπο του σπιτιού τους ή αποσύρεται στο δωμάτιό της και διαβάζει ή κοιτάζει παλιές φωτογραφίες των γονιών της αναπολώντας το παρελθόν και τις ευτυχισμένες μέρες.
Σε μια επίσκεψη στο σπίτι των παππούδων της, η Λεμονιά ανακαλύπτει, στην εξερεύνησή της στα χαλάσματα μιας αλάνας, μια χειροβομβίδα. Ενα βράδυ που οι γονείς της καυγαδίζουν η Λεμονιά εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά τους με τη χειροβομβίδα στα χέρια. Απασφαλίζει την χειροβομβίδα, όπως έχει μάθει απ’ το διαδίκτυο. Από εκείνη τη στιγμή η μικρή ξεκινά να σκηνοθετεί τη σχέση των δικών της με την απειλή της χειροβομβίδας, υποχρεώνοντάς τους με αμείλικτο τρόπο να δουν ο ένας τον άλλον με τα μάτια ενός παιδιού κι αναγκάζοντάς τους να συνειδητοποιήσουν ότι το παιχνίδι έχει πραγματικά σκληρύνει.
Ζητήσαμε από τον Δημήτρη Μπίτο να μας περιγράψει την ταινία του και προβληματίστηκε: «Πώς να περιγράψεις μια ταινία. Είναι οξύμωρο γιατί αυτό συνήθως είναι πιο δύσκολο για μένα από το να κάνω την ίδια την ταινία. Συνήθως βάζω άλλους να περιγράψουν την ταινία μου. Ιδανικά θα ‘θελα εγώ να φτιάχνω την ταινία και να μιλούν οι άλλοι για αυτή. Πάντως αν πρέπει να πω κάτι είναι σίγουρα ότι πρόκειται για μια ιστορία που μιλάει για τον έρωτα σήμερα. Μια οικογένεια, πατέρας, μάνα, κόρη, τρεις διαφορετικοί άνθρωποι που συγκρούονται με την ανάγκη τους να παίξουν, να ερωτευτούν, να υπάρξουν μέσα σε μια ζοφερή και στεγνή πραγματικότητα υποχρεώσεων και καθημερινότητας που τους στερεί μια αίσθηση αθωότητας και παιχνιδιού, μια αίσθηση του εαυτού τους έξω από ένα πλαίσιο που δέχτηκαν χωρίς αμφισβήτηση. Οι γονείς μοιάζουν με παγιδευμένα ποντίκια που λίγο πριν αλληλο-κατασπαραχθούν έρχεται η μικρή Λεμονιά, η κόρη τους, να τους ανοίξει την πόρτα σε μια άλλη ζωή, ίσως λιγότερο πραγματική αλλά με περισσότερη αλήθεια. Αυτό συμβαίνει με ένα τρόπο ανορθόδοξο για ένα μικρό παιδί και μάλιστα κορίτσι αλλά για μένα αυτό το παράδοξο φέρει μια πολύ ισχυρή αλήθεια που νιώθω ότι χρειαζόμαστε όλοι.»
Γιατί «Ανεμιστήρας»; «Ο τίτλος αρχικά προέκυψε ακολουθώντας μια αίσθηση,» εξηγεί ο Μπίτος. Αργότερα ένιωσα ότι ταυτίστηκα με ένα παιδικό πείσμα, την εμμονή της μικρής ηρωίδας μου, της Λεμονιάς που πεισματικά αξιώνει να φέρει το καλοκαίρι μέσα στην καρδιά του Χειμώνα. Κι ίσως η αίσθηση αυτή να μην είναι μόνο αυτό, κι ακόμη να μην έχει αποκαλυφθεί σε μένα, αλλά εγώ την ακολούθησα.»
Πώς ήταν η εμπειρία τού να κάνει για πρώτη φορά μεγάλου μήκους, στην υπό διάλυση Ελλάδα; «Είναι μια ιστορίας τρέλας και υπέρβασης αλλά προσωπικά βρίσκομαι σε τέτοιες ταχύτητες δημιουργικές και βιώνω τις ίδιες τεράστιες δυσκολίες από τότε που άρχισα να κάνω τέχνη. Δεν έχω βιώσει κάποια διαφορετική πραγματικότητα για να συγκρίνω. Φαντάζομαι πως για τους περισσότερους ανθρώπους που δημιουργούν έτσι, είναι μονόδρομος. Θα βρίσκουμε τρόπους και θα χρησιμοποιούμε τη φαντασία μας για να υποστηρίξουμε τις επιλογές μας. Ο,τι δηλαδή κάνουμε πάντα. Απλώς τώρα είναι πιο δύσκολο από ποτέ να εμπνεύσεις και να εμπλέξεις ανθρώπους στη δημιουργική διαδικασία, να πείσεις και άλλους να σε ακολουθήσουν στην τρέλα σου. Είναι μια εποχή που αυτοί που αντέχουν πρέπει να έχουν δημιουργήσει αντισώματα από πριν, να νιώθουν και να είναι όλοι δημιουργοί στον τομέα τους, αλλιώς πιστεύω πως αν δεν έχει κανείς αυτήν την τρέλα θα εξαφανιστεί. Είναι υπαρξιακό το ζήτημα.»
Δείτε παρακάτω τα πρώτα πλάνα από τον «Ανεμιστήρα» του Δημήτρη Μπίτου και περιμένετε, πολύ σύντομα, ν’ ακούσετε τον ήχο της χειροβομβίδας.
info
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μπίτος Σενάριο: Δημήτρης Μπίτος, Παναγιώτης Ευαγγελίδης Διεύθυνση Φωτογραφίας Σταμάτης Γιαννούλης Μοντάζ: Γιώργος Πατεράκης Ηχος Στέφανος Ευθυμίου Πρωταγωνιστούν: Γιώργος Βαλαής, Ειρήνη Δράκου, Δανάη Ανδρουλάκη Συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Ελένη Ζαραφίδου, Ρηνιώ Κυριαζή, Αντώνης Τσίλλερ Παραγωγή: ΑΣΙΠΚΑ Εκτέλεση Παραγωγής: Γιώργος Λυκιαρδόπουλος – Highway Productions
