Εχοντας γυρίσει μερικές από τις καλύτερες μικρού μήκους που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, όπως το βραβευμένο σε πολλά φεστιβάλ (ανάμεσά τους και στη Δράμα) «I am Gay», ή το «Peter's Room», o Νικόλας Κολοβός είναι ένας από τους πιο σκηνοθέτες «που οφείλεις να έχεις στο μυαλό σου», στο τοπίο του ευρωπαϊκού σινεμά.
Η τελευταία του μικρού μήκους «Σύκο», είναι και η πρώτη του που γυρίζει στην Ελλάδα και είναι Σουηδική (Gotafilm) κι Ελληνική συμπαραγωγή (Homemade Films), γυρισμένη εξολοκλήρου στα Ζαγοροχώρια, στην οποία πρωταγωνιστούν εκτός από τους ηθοποιούς, φίδια, γαϊδουράκια και ένα άγριο ποτάμι!
Η ταινία είναι βασισμένη σε μια ιστορία που αφηγήθηκε στον Νικόλα ο πατέρας του: Η τελευταία επιθυμία της Ελένης, λίγο πριν πεθάνει, είναι ένα σύκο. Ο Κώστας πάει σε μια συκιά και στην προσπάθειά του να κόψει το σύκο πέφτει και σπάει το πόδι του. Ο χρόνος είναι λίγος και ο Κώστας γέρος. Με το σύκο στο χέρι περνά δύσκολες στιγμές μέσα στην απρόβλεπτη και σκληρή φύση, προκειμένου να γυρίσει σπίτι και να εκπληρώσει την τελευταία ευχή της αγαπημένης συζύγου του.
Με τα γυρίσματα να έχουν ήδη ολοκληρωθεί, μιλήσαμε με τον Νικόλα Κολοβό για την πρώτη Ελληνική του εμπειρία, τις διαφορές μεταξύ του να κάνεις σινεμά στην Ελλάδα και την Σουηδία και την γεύση που θα έχει αυτό το κινηματογραφικό του «Σύκο».
Πως θα περιέγραφες το φιλμ; Στο βάθος της ιστορίας υπάρχει ένας επικείμενος θάνατος, αλλά διαβάζοντας την ιστορία υπάρχει τρυφερότητα, ακόμη και χιούμορ.
Η ταινία συμβολίζει τη δύναμη της αγάπης. Αυτή τη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας και που την βγάζουμε σε κρίσιμες στιγμές. Για μένα είχε πολύ ενδιαφέρον σαν σεναριογράφος και σκηνοθέτης να δω αυτό το μεσοδιάστημα μεταξύ ζωής και θανάτου. Ακόμα και οι πιο τραγικές στιγμές της ζωής μας εμπεριέχουν χιούμορ. Προσωπικά το χιούμορ είναι ένα στοιχείο που μας δίνει οξυγόνο. Για αυτό και το έχω πάντα στις ταινίες μου.
Πως ήταν να κάνεις μια ταινία στην Ελλάδα;
Ήταν μια εμπειρία ξεχωριστή. Τα γυρίσματα έγιναν στα Ζαγοροχώρια και εκεί ο τόπος από μόνος του έχει μια άλλη ενέργεια. Ολοι όσοι δούλεψαν στην ταινία ήταν από την Ελλάδα, η παραγωγός μου η Μαρία Δρανδάκη συνέταξε μια ομάδα ανθρώπων εξαιρετικής ποιότητας. Η ταινία είναι μια παραγωγή του Σουηδικού Κέντρου Κινηματογράφου αλλά και της Σουηδικής τηλεόρασης.
Σε τι διαφέρει από το να κάνεις σινεμά στην Σουηδία;
Για μένα δεν υπάρχει διαφορά όσον αφορά το καλλιτεχνικό μέρος μιας και η τέχνη του κινηματογράφου είναι διεθνής, δεν βλέπει σύνορα και όλοι όσοι δουλεύουμε στο σινεμά μιλάμε την ίδια γλώσσα. Η ουσιαστική διαφορά έχει να κάνει με την χρηματοδότηση των ταινιών. Στη Σουηδία, το Σουηδικό κέντρο κινηματογράφου σε στηρίζει και σε βοηθά οικονομικά να κάνεις ταινίες, δουλεύει σωστά με ανθρώπους στις σωστές θέσεις. Αισθάνομαι λύπη όταν μιλώ μαζί με τους συναδέλφους μου στην Ελλάδα και μου περιγράφουν τις δυσκολίες και όλη την προσπάθεια που καταβάλουν για να κάνουν μια ταινία. Τις περισσότερες φορές με πολύ λίγα ή χωρίς χρήματα. Ο,τι έχει να κάνει με χρήματα στην Ελλάδα δεν λειτουργεί καλά. Δες ακόμα και αυτό με τα βραβεία της Δράμας, που μου χρωστάνε χρήματα για το βραβείο της ταινίας μου «Peter's Room» στη κατηγορία Ελληνες του κόσμου από το 2010. Εδώ στη Σουηδία, όταν παίρνεις βραβείο σού δίνουν κατευθείαν τα χρήματα, μπαίνουν την ίδια στιγμή στον λογαριασμό σου. Εγώ περιμένω το βραβείο 4 χρόνια. Λες να έχουν αργό ιντερνετ στην Δράμα;
Κατά πόσο ο τόπος ορίζει τις ιστορίες που λες;
Η ιδέα για την συγκεκριμένη ταινία ήρθε μετά από μια προσωπική περιπέτεια του πατέρα μου. Ετσι αποφάσισα να κάνω αυτή την ταινία. Εγραψα πρώτα το σενάριο και σε μια εκδρομή που έκανα στα Ζαγοροχώρια και βλέποντας τον τόπο εκεί με τα ποτάμια, τα απροσπέλαστα βουνά, την ερημιά που έφερνε ο χώρος. σκέφτηκα κατευθείαν: «This is the arena».
Σκοπεύεις να επιστρέψεις; Για μια ταινία μεγάλου μήκους ίσως;
Τα τελευταία δύο χρόνια γράφω την μεγάλου μήκους ταινία μου, που καλώς εχόντων των πραγμάτων θα γυρίσω του χρόνου. Η ταινία θα γυριστεί στη Σουηδία. Παράλληλα γράφω και τα επόμενα θεατρικά έργα μου για μια από τις κρατικές σκηνές της Σουηδίας. Θα ήθελα να κάνω μια ταινία στην Ελλάδα, να δουλέψω με έναν καλό σεναριογράφο. Είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα γίνει, για το αν θα είναι Ελληνική ή Σουηδική παραγωγή δεν ξέρω. Πολλά λεφτά μπορεί να μην υπάρχουν στην Ελλάδα αλλά υπάρχουν άνθρωποι με πολύ μυαλό και όρεξη για δουλειά.
Πες μας μια ιστορία από τα γυρίσματα, ή μια ανάμνηση που κρατάς από αυτά;
Θυμάμαι την πρώτη μέρα γυρισμάτων. Ημασταν έτοιμοι να πάμε το πρώτο πλάνο. Η σκηνή είχε ως εξής, ο παππούς της ιστορίας που τον υποδύεται ο Κώστας Λάσκος έπρεπε να πέσει από τη συκιά στην προσπάθειά του να κόψει ένα σύκο. Είχαμε ετοιμάσει με ίδια ρούχα, μακιγιάζ κτλ έναν στάντμαν που θα τον αντικαθιστούσε στο γενικό πλάνο όταν θα έπεφτε από την συκιά άρα ο ηθοποιός θα έκανε μόνο την κίνηση πάνω στην συκιά να κόψει το σύκο. Όλοι ήμασταν έτοιμοι και όταν είπα το “πάμε”, τότε έγινε κάτι απρόβλεπτο. Ο ηθοποιός Κώστας Λάσκος έπεσε από το δέντρο! Φοβηθήκαμε όλοι μόλις τον είδαμε να πέφτει από το δεντρο, πάθαμε σοκ. Έτρεξα κοντά του και αφού πρώτα επιβεβαιώθηκα ότι είναι καλά τον ρώτησα: «Γιατί πηδήξατε κύριε Λάσκο; θα μπορούσατε να χτυπήσετε και μετά θα ήταν δύσκολο να συνεχίσουμε με την ταινία». Με κοίταξε σοβαρά και μου απάντησε: «Νικόλα, βγήκε καλό το πλάνο»; «Ναι» του απάντησα και μου είπε: «Ε, τότε συνεχίζουμε».
Συντελεστές
Σενάριο/Σκηνοθεσία: Νικόλας Κολοβός | Διεύθυνση φωτογραφίας: Διονύσης Ευθυμιόπουλος | Σκηνικά/Κοστούμια: Δανάη Ελευσινιώτη | Ηχος: Γιάννης Αντύπας | Μακιγιάζ: Αλεξάνδρα Μυτά | Ηθοποιοί: Κώστας Λάσκος, Βιβή Πετραλίδου, Κατερίνα Μισιχρόνη | Παραγωγοί: Olle Wirenhed, Μαρία Δρανδάκη | Παραγωγή: Gotafilm, Homemade Films
