Μια ομάδα παιδιών στην σύγχρονη Πάτρα αποφασίζει να διεκδικήσει το δικαίωμα της στο παιχνίδι απαιτώντας από τον δήμαρχο να φροντίσει για την δημιουργία μιας αλάνας στη γειτονιά τους.
Αν είναι αλήθεια πως οι μεγάλες επαναστάσεις ξεκινούν από τις παρέες, τότε είναι σίγουρο πως στο μέλλον θα ακούσουμε ξανά για την Αγγελική, τον Βλαντ, την Χρύσα και τον Χρήστο. Hρωες μια όχι και τόσο ασυνήθιστης ιστορίας που διαδραματίζεται σε μια γειτονιά της Πάτρας, τα τέσσερα αυτά παιδιά διεκδικούν κάτι τόσο αυτονόητο όσο το να μπορούν να παίζουν ελεύθερα ποδόσφαιρο χωρίς να φοβούνται μήπως κάνουν κάποια ζημιά και χωρίς να δέχονται συνεχώς τις απειλές των εχθρικών κατοίκων των διπλανών σπιτιών. Η απόφαση τους είναι απλή: θα επισκεφτούν προσωπικά τον δήμαρχο και θα του ζητήσουν να τους φτιάξει μια αλάνα εκεί όπου τώρα βρίσκεται μια μισοτελειωμένη οικοδομή που δεν φαίνεται να ανήκει σε κανέναν. Και θα το κάνουν με την αποφασιστικότητα και την ορμή που οποιοσδήποτε ενήλικας θα διεκδικούσε ένα αναφαίρετο δικαίωμα του.
Παρακολουθώντας τον αγώνα τους, οι δύο σκηνοθέτες θα βρεθούν αντιμέτωποι με κάτι πιο συναρπαστικό από ένα παιδικό παιχνίδι που σοβαρεύει επικίνδυνα όταν τα παιδιά θα συγκρουστούν με την γραφειοκρατεία και θα αποδειχθούν πιο ευρηματικά από τους αρμόδιους κρατικούς λειτουργούς. Μέσα από τις προσωπικές ιστορίες των τεσσάρων παιδιών, η κάμερα θα μετατραπεί σε ανατόμο της κινητήριας παιδικής οργής, θα γίνει το τρίτο πρόσωπο στη σχέση τους με τους γονείς τους, θα καταγράψει την βασανιστική προσπάθεια τους να επιβιώσουν μέσα σε έναν κόσμο και μια πόλη που έχει φτιαχτεί μόνο για ενήλικες και θα ολοκληρώσει τελικά ένα αφοπλιστικό μανιφέστο πολιτικής έκφρασης προερχόμενο από εκεί που δεν θα περίμενε κανείς.
