Η Εμα είναι ειδικευόμενη γιατρός – μεταξύ νοσοκομείου, εκπαίδευσης και λιγοστού ύπνου δεν έχει χρόνο για τον κόπο που χρειάζεται μια ερωτική σχέση, ούτε και για τον πόνο που προϋποθέτει ένας χωρισμός. Ο Ανταμ δουλεύει στην τηλεόραση κι έχει να υπερβεί τη διασημότητα του ηθοποιού πατέρα του, αλλά και την ανταγωνιστικότητα που επιδεικνύει εκείνος, κλέβοντάς του αδιάκοπα τις κοπέλες. Η Εμα και ο Ανταμ βρίσκουν ο ένας στον άλλον τον ιδανικό σύντροφο… για σεξ. Χωρίς απαιτήσεις, χωρίς παράπονα, χωρίς προσπάθεια, χωρίς αποκλειστικότητα. Θα καταφέρουν να ζήσουν την ιδανική μονήρη «σχέση», ή θα τους τα χαλάσει ο έρωτας;
Η Νάταλι Πόρτμαν μοιάζει να θέλει για λίγο να ζήσει ό,τι και η ηρωίδα που ενσαρκώνει: μια μεμονωμένη σχέση (με το κοινό της), χωρίς βάθος, χωρίς συναίσθημα, μόνο για την προσωρινή απόλαυση και την πολύτιμη ελαφρότητά της. Γι αυτό κι εν μέσω εγκυμοσύνης, μεγάλου έρωτα στην προσωπική της ζωή και της εξαντλητικής πρόκλησης που σήμαινε για εκείνη η (βραβευμένη με Οσκαρ) ερμηνεία της στον Μαύρο Κύκνο, άδραξε την ευκαιρία να δοκιμαστεί σ’ ένα ευκολάκι, χωρίς περαιτέρω περιεχόμενο και χωρίς δραματικές απαιτήσεις.
Από εμάς, βέβαια, τα συχαρήκια, αλλά όπως φαίνεται ο κάθε άνθρωπος απολαμβάνει αυτό που του αξίζει και στην Πόρτμαν μάλλον δεν αξίζει η ανάλαφρη γοητεία της ρομαντικής κομεντί. Η ευάλωτη ομορφιά της και το μίνι μέγεθός της δε φέρνουν στην οθόνη λάμψη και μαγεία, το χιούμορ της μοιάζει να επιζητά βάθος και ανάλυση και, τελικά, από την προσωπικότητα της δικής της Εμα λείπει το βασικό συστατικό που κάνει την κάθε επιτυχημένη παρόμοια ηρωίδα ακαταμάχητη: το ρηχό, απλό κλείσιμο ματιού.
Κατά τα άλλα, το χαριτωμένο, «μοντέρνο» σενάριο, παρότι συντηρητικό στο βάθος του, κρατά τον θεατή χαμογελαστό, οι ιδιοσυγκρασιακοί δεύτεροι ρόλοι κλέβουν ολόκληρες σκηνές και ο Αστον Κούτσερ βρίσκεται εκεί για να φέρει στα όρια της υστερίας το γυναικείο και gay κοινό με τον συνδυασμό αγορίστικης αφέλειας και σώματος πορνοστάρ. Συμπέρασμα, ευχάριστος κινηματογραφικός πασατέμπος, γιατί μόνο το σεξ δε φτάνει…
