Ο Ρόμπι περιμένει παιδί σε λίγες μέρες, αλλά αναγκάζεται να κάνει 300 ώρες κοινωνικής εργασίας εξ αιτίας ενός σοβαρού ξυλοδαρμού. Παγιδευμένος σε μια βίαιη συμπεριφορά που τον έχει οδηγήσει στο παρελθόν στη φυλακή, βρίσκεται αντιμέτωπος με τη Σκοτσέζικη εκδοχή μιας βεντέτας. Ο πατέρας του αντιπάλου του, καυγάδιζε με τον πατέρα του, ο Ρόμπι καυγαδίζει με τον ίδιο. «Κι ο γιος μας θα καυγαδίζει με τον γιο του;» τον ρωτά η κοπέλα του, κι ο Ρόμπι ορκίζεται στη ζωή του νεογέννητου Λουκ, να μην πειράξει ποτέ κανέναν άλλο.

Πως όμως αλλάζεις την ζωή σου όταν αυτή μοιάζει χωρίς προοπτική, προορισμένη για την ανεργία και το περιθώριο; Στην περίπτωση του Ρόμπι, θα χρειαστεί μια γουλιά από ένα καλό, παλιό malt ουίσκι. Ο Χάρι, ο υπεύθυνος για την κοινωνική εργασία του, θα τον μυήσει στα αρώματα και τη γεύση του πολύτιμου αλκοόλ και ο Ρόμπι θα ανακαλύψει ότι έχει μια θαυμάσια μύτη, που εκτός από την υφή και τις λεπτές αποχρώσεις του ουίσκι, μπορεί να οσμιστεί και μια ευκαιρία για την έξοδο του ίδιου και των φίλων του από την μάλλον αδιέξοδη κατάστασή τους.

Τοποθετημένο στις φτωχογειτονιές της Γλασκώβης, με ήρωες που τους συναντάμε για πρώτη φορά μπροστά στον δικαστή και που γλιτώνουν στο παρά πέντε την φυλακή, αυτό δεν εμποδίζει το «Angels' Share» να είναι μια απολαυστική κωμωδία γεμάτη τρυφερότητα και χιούμορ.

Ναι το φιλμ του Κεν Λόουτς, γραμμένο ξανά από τον Πολ Λάβερτι ανήκει στην «κωμική» πλευρά της φιλμογραφίας του, όμως είναι με διαφορά, η πιο εύστοχη, αστεία, διασκεδαστική κωμωδία που έκανε ποτέ. Με ήρωες απόλυτα ταιριαστούς στο σύμπαν του κι ένα περιβάλλον που ανήκει στο κοινωνικά ευαίσθητο σινεμά του, το «Angels' Share» είναι ένα φιλμ γεμάτο αρώματα αλήθειας που αφήνει μια ξεκάθαρη επίγευση αισιοδοξίας.

Αν όμως αυτή είναι μια κωμωδία, δεν παύει να είναι μια κωμωδία με τον τρόπο του Κεν Λόουτς, ένα φιλμ απόλυτα συντονισμένο στις μέρες μας, ευαίσθητο στις ζωές των λιγότερο τυχερών και όπως πάντα καθόλου συγκαταβατικό. Αντίθετα, μάλλον απροσδόκητα για το σύμπαν του σκηνοθέτη, η ταινία βρίσκει χώρο για λίγο «παραμύθι», περιθώριο για μια ελπίδα που τις περισσότερες φορές μοιάζει απούσα από τις ζωές των ηρώων του.

Ενα μεγάλο κομμάτι είναι προφανώς από την αρχή εκεί, στο το σενάριο του Πολ Λάβερτι που κατορθώνει να βρίσκει το χιούμορ και την ανθρωπιά ακόμη και στις πιο άβολες καταστάσεις και να κάνει τις αστείες στιγμές να διαδέχονται τις δραματικές με την ίδια φυσικότητα που συμβαίνει και στην αληθινή ζωή.

Ενα άλλο, το προσφέρουν απλόχερα οι εξαιρετικοί ηθοποιοί του, επαγγελματίες ή οι περισσότεροι πρωτοεμφανιζόμενοι ή ερασιτέχνες που φέρνουν στο φιλμ την αυθεντική γεύση της δικής τους πραγματικότητας και μια ενέργεια που στην πορεία γίνεται απλά μεταδοτική.

Οπως το «μερίδιο των αγγέλων», η ποσότητα του αλκοόλ που εξατμίζεται μυστηριωδώς από τα αποστακτήρια για να... μεθύσει τους ουρανούς, έτσι και το φιλμ του Λόουτς μοιάζει με μια σπονδή στην θετική πλευρά του κόσμου μας, ένα μικρό κέρασμα στο καλό και την ελπίδα, που το μόνο που χρειάζεται για να νικήσει, είναι μερικές φορές, μονάχα μισή ευκαιρία. Και ίσως μια γουλιά ουίσκι.