Η νέα ρομαντική κομεντί του Γούντι Αλεν επιστρέφει την μυθοπλασία του σκηνοθέτη στην γενέτειρα πατρίδα Αμερική, και για ελάχιστες στιγμές στην Νέα Υόρκη (γιατί μετά η πλοκή εξελίσσεται στο Σαν Φρανσίσκο).Το «Blue Jasmine» αφηγείται την ιστορία μιας πλούσιας γυναίκας από τη Νέα Υόρκη, η οποία αφού χάνει όλη της την περιουσία αναγκάζεται να μετακομίσει στο Σαν Φρανσίσκο, όπου βρίσκει κατάλυμα στο σπίτι της αδερφής της. Εκεί θα συναντήσει έναν άντρα ο οποίος θα μπορούσε να τη βοηθήσει να ανακτήσει το lifestyle της, αλλά πρώτα θα πρέπει να ανακαλύψει την πραγματική του ταυτότητα καθώς και να αποδεχτεί το Σαν Φρανσίσκο ως το νέο της σπίτι.
Το πιθανότερο είναι ότι δεν είχατε δει την Κέιτ Μπλανσετ, να υποδύεται την Μπλανς Ντιμπουά στο ανέβασμα του «Λεωφορείου ο Πόθος» από την Λιβ Ούλμαν στην θεατρική σκηνή το 2009, αλλά βλέποντας την ερμηνεία της στην «Θλιμμένη Τζάσμιν», θα αντιληφθείτε το μεγαλείο της υπέροχης αυτής ηθοποιού και την συγγένεια του ρόλου της στο φιλμ του Γούντι Αλεν με αυτόν της ηρωίδας του Τενεσί Ουίλιαμς.
Οπως και η Μπλανς έτσι κι εδώ η Τζάσμιν, στέκεται μετά βίας στα πόδια της, μια σπασμένη πορσελάνινη κούκλα με τα κομμάτια της πρόχειρα κολλημένα και τα όνειρά της τσαλαπατημένα, με μοναδικό της οχύρωμα το εύθραυστο περίβλημά της: Ενα ταγέρ Channel, μια τσάντα Hermès, τους τρόπους μιας γυναίκας της πιο υψηλής Νεοϋορκέζικης τάξης, το εκλεπτυσμένο της γούστο.
Αναγκασμένη να καταφύγει στο φτωχικό διαμέρισμα της αδελφής της στο Σαν Φρανσίσκο, ανίκανη να προσαρμοστεί σε έναν κόσμο από τον οποίο προφανώς κατάγεται, μα που άφησε τόσο πολύ πίσω, ώστε τον ξέχασε ολοκληρωτικά, η Τζάσμιν της Μπλάνσετ είναι ταυτόχρονα αστεία και τραγική, μια φιγούρα κωμική την μια στιγμή και σπαρακτική την άλλη. Μοιάζει με θύμα, μια γυναίκα που γκρεμίστηκε από τις πράξεις του απατεώνα συζύγου της, αλλά την ίδια στιγμή δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς για τις δικές της ευθύνες, για τον τρόπο που επέλεγε να κλείνει τα μάτια, για την προσωπική της συμφωνία με τον γοητευτικό διάβολο του ατέλειωτου χρήματος, της καλής ζωής.
Και κάτι από εκείνον τον τρόπο ζωής μοιάζει ακόμη να αρνείται να πεθάνει, μαζί την ελπίδα της ότι κάποτε μπορεί να σηκωθεί και πάλι ψηλά. Γιατί αν η Τζάσμιν βρέθηκε να παραμιλά στους δρόμους μόνη της, να πήρε «από το φάρμακο του Εντισον» για να σταθεί στα πόδια της, όπως σπαρακτικά διηγείται κάτω από την επήρεια της βότκας και των ζάναξ στα ανίψια της, κάτι από την αυθάδεια των ανθρώπων που έχουν μάθει να παίρνουν τα πάντα ως δεδομένα και να θεωρούν ακόμη και την πιο υπερβολική απαίτησή τους αναφαίρετο δικαίωμα, παραμένει.
Αξια να την λυπηθείς, μα και άξια της μοίρας της, η Τζάσμιν είναι ένα πλάσμα γεμάτο αντιξοότητες κι αντιθέσεις, μια φιγούρα που θα μπορούσε εύκολα να γίνει φτηνή καρικατούρα, punch line σε ένα κυνικό αστείο. Ομως στα χέρια της Κέιτ Μπλάνσετ η οποία παίρνει την ηρωίδα και την κάνει απόλυτα δικιά της, είναι κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον και σύνθετο, έναν χαρακτήρα που βρίσκει την θέση του ανάμεσα στις καλύτερες ηρωίδες που έχουμε δει ποτέ σε ταινία του Γούντι Αλεν.
Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για την ταινία συνολικά. Μακριά από τις εύκολες φάρσες και τις τουριστικές εκδρομές του στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, το «Θλιμμένη Τζάσμιν» έχει ένα στιβαρό σενάριο (ακόμη κι αν δεν αποφεύγει κάποιες ευκολίες), διαπεραστική ματιά και ειδικό βάρος. Κι αντίθετα από πολλές ταινίες του Γούντι Αλεν, μοιάζει να κοιτάζει έξω από τον κύκλο των προσωπικών του νευρώσεων και των της ευφυίας του, ρίχνοντας μια ματιά στον κόσμο του εδώ και του τώρα, σε ανθρώπους που δεν κατοικούν μόνο στο δικό του περίκλειστο σύμπαν.
Ως αποτέλεσμα, αυτή είναι καλύτερη ταινία του εδώ και χρόνια, ίσως από την εποχή του «Match Point» κι όπως εκείνο, κρατά ως το τέλος την δύναμή του, με ένα φινάλε που σε προκαλεί να δεις την ταινία κάτω από ένα διαφορετικό φως, μόνο που εδώ, ο Αλεν δίνει περισσότερο χώρο στο χιούμορ, στους ανθρώπους, σε μια ταξική τοιχογραφία πολύ πιο σύνθετη κι ενδιαφέρουσα απ ότι μας έχει συνηθίσει.
Και κάνει ένα βήμα πίσω, για να επιτρέψει στην Μπλάνσετ να δώσει μια ερμηνεία που δεν αφήνει κανένα άλλο περιθώριο εκτός από το να της υποκλιθείς.
