Οταν το 1985, κάπου στη Μασαχουσέτη, ο Τζον Μπένετ, ένα μοναχικό παιδί ευχήθηκε να ζωντανέψει το αρκουδάκι του, ο Τέντι, δεν πίστευε ποτέ πως μετά από 27 χρόνια, εν έτει 2012 θα παρέμεναν δύο «κολλητοί φίλοι» που ζουν πλέον στη Βοστόνη, συνεχίζοντας να φέρονται και να δρουν σαν... παιδιά. Γεγονός που θα προβληματίσει ιδιαίτερα την κοπέλα του Τζον, η οποία εύχεται να παντρευτεί τον αγαπημένο της, μόνο, όμως, αν ο επιπόλαιος, αθυρόστομος και παρτάκιας Τεντ φύγει για πάντα από τη ζωή τους.
Ενας 30άρης και το χνουδωτό λούτρινο αρκουδάκι του, που τυχαίνει να είναι ζωντανό και να μιλάει, κάθονται στον καναπέ, καπνίζουν από ένα μπονγκ και συζητούν αν το σταφ είναι αρκετά δυνατό. Ετσι ξεκινάει η νέα κωμωδία του Σεθ ΜακΦάρλεϊν, του δημιουργού του ανατρεπτικού τηλεοπτικού αριστουργήματος «Family Guy».
Το «νέα κωμωδία» είναι το πρώτο σημείο στο οποίο οφείλει να σταθεί κανείς. Το «Ted» δεν ανήκει ακριβώς στο πρόσφατο κίνημα του σκατολογικού, πρωκτολογικού χιούμορ mainstream ταινιών σαν το «Hangover» ή τις «Φιλενάδες». Ανήκει σε μια κατηγορία πιο αυθεντική και… παραδοσιακή, την καθαρόαιμη, αγορίστικη, κάφρικη κωμωδία που πλησιάζει περισσότερο το «Bill & Ted’s Excellent Adventure», ή το στιλ του Τρέι Πάρκερ και του Ματ Στόουν του «South Park», μια σάτιρα αφιερωμένη στα απανταχού nerds και movie geeks, με την τρυφερή καρδιά ενός μαρουλιού και τη μυρωδιά άπλυτων εσωρούχων.
Είναι μια ταινία χτισμένη πάνω στις απόλυτες προτεραιότητες του αγοριού με τα σπυράκια: το σεξ, οι κλανιές, το άραγμα, οι μπάφοι, ο Φλας Γκόρντον και ο σεβασμός στο trash των ‘80ς, η αγοροπαρέα, τα παράλογα αστεία και το πού μπορείς ή πρέπει να φτάσεις για ένα σέξι κορίτσι.
Ο Μαρκ Γουόλμπεργκ είναι υπέροχος μέσα στον παλαιότερο εαυτό του, η Μίλα Κούνις δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι η πιο hot νέα ηθοποιός, αλλά την παράσταση φυσικά κλέβει ο Τεντ, με τη φωνή του ίδιου του Σεθ ΜακΦάρλεϊν, μια τέλεια κατασκευή ψηφιακού animation που πολύ γρήγορα ξεχνάς ότι είναι ένα απίθανο παιδικό παιχνίδι και αντιμετωπίζεις ως πραγματικό ήρωα της ταινίας. Η παράλληλη ιστορία «καταδίωξης» με τον Τζιοβάνι Ριμπίζι και τον γιο – ή εραστή – του, που καραδοκεί για να κλέψει τον Τεντ θα μπορούσε να λείπει, αν και ο Ριμπίζι παραδίδει ένα αξιομνημόνευτο χορευτικό νούμερο παρέα με μια γκαζόζα.
Οσο για το θέμα της ταινίας, είναι τόσο αυτονόητο όσο και… η ζωή: οι άντρες δε θέλουν ποτέ να μεγαλώσουν, προτιμούν σε κάθε ηλικία να παραμένουν ακόμα παιδιά. Γι’ αυτό και η ταινία απευθύνεται στα μικρά, μπερδεμένα, ατίθασα αγόρια που κρύβει μέσα του ο κάθε άντρας και, στην ουσία, κι η κάθε γυναίκα, αν δεν τα είχε καταπιέσει με αρκετά πρέπει και πολλές συμβάσεις.
