Η Τζούλια, μια γυναίκα που χάνει σταδιακά την όρασή της, βρίσκει τη δίδυμη αδερφή της, Σάρα, κρεμασμένη στο υπόγειο του σπιτιού της. Η Σάρα είχε ήδη τυφλωθεί από την ίδια εκφυλιστική ασθένεια. Ολα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η νεαρή γυναίκα αυτοκτόνησε, αλλά η Τζούλια αποφασίζει να ερευνήσει την υπόθεση, μιας και διαισθάνεται πως πρόκειται για δολοφονία.
Βουτηγμένο στις σκιές, γεμάτο σκοτεινές γωνίες, ποτισμένο με την γκριζοπράσινη ομίχλη του επερχόμενου μαύρου που θα καλύψει τα μάτια της ηρωίδας, το φιλμ του Γκιγιέμ Μοράλες, σίγουρα δεν υπολείπεται σε ατμόσφαιρα.
Από την πρώτη εξαιρετική σκηνή που μας βυθίζει στην αβεβαιότητα του τι βλέπουμε ή τι νομίζουμε ότι είδαμε και κλωτσά κάθε βεβαιότητα κάτω από τα πόδια μας αφήνοντας μας να κρεμόμαστε επικίνδυνα στο κενό, υπόσχεται, μια ταινία που θα μπορούσε να σταθεί στο ύψος των προσδοκιών που αφήνουν το όνομα του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο στα credits και οι συγκρίσεις με το «Ορφανοτροφείο».
Για αρκετή ώρα μάλιστα όλα δείχνουν ότι αυτό που βλέπουμε είναι ένα ακόμη σπουδαίο ισπανικό θρίλερ γεμάτο εκπλήξεις και ενδιαφέρουσες ιδέες, πλούσιο σε σκηνές που θα μπορούσαν να γίνουν κλασσικές όπως αυτή στα αποδυτήρια ενός κέντρου τυφλών, ή της επίσκεψης της ηρωίδας στην τυφλή γειτόνισσα ακολουθώντας ένα σκοινί.
Μόνο που η επιμονή του σεναρίου να μας μπερδέψει γίνεται γρήγορα αυτοσκοπός και καταλήγει να μας κρατά σε εγρήγορση τόσο ώστε όταν ο κακός εμφανιστεί στην οθόνη να γίνεται αμέσως αντιληπτός από τον παρατηρητικό θεατή.
Και δυστυχώς, αντίθετα από την πρώτη ώρα του φιλμ που δουλεύει με λεπτομέρεια την ατμόσφαιρα και δίνει προσοχή στους χαρακτήρες, το δεύτερο μισό βιάζεται να χωρέσει τόσες πολλές ανατροπές, προσπαθεί τόσο σκληρά να επιταχύνει που καταλήγει να μοιάζει με καρικατούρα θρίλερ, ένα τραβηγμένο λίγο πριν τα όρια του αθέλητα αστείου, ασθμαίνων, arty b movie.
Η αιματηρή, μάλλον υπερβολική κατάληξη της ιστορίας και η άτσαλη σκιαγράφηση της ψυχολογίας και των κινήτρων του θύτη, αφήνουν μια στιφή γεύση και ο πικρός δραματικός τόνος του φινάλε δεν αρκεί για να ανατρέψει την αίσθηση της χαμένης ευκαιρίας που αναδίδει περισσότερο απ οτιδήποτε άλλο το φιλμ.
