Ο Ρέι Μπρέσλιν, μοιάζει με έναν συνηθισμένο κρατούμενο. Μόνο που στην πραγματικότητα είναι κάτι σαν ένας σύγχρονος Χουντίνι που μπαίνει σε φυλακές υψίστης ασφαλείας, μόνο και μόνο για να δοκιμάσει πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να αποδράσει. Κι αν μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί ένα σωφρονιστικό ίδρυμα ικανό να τον κρατήσει δέσμιο του, όταν ο Ρέι θα δεχτεί να μπει σε μια αληθινά ασφαλή φυλακή για λογαριασμό της CIA, θα ανακαλύψει πως τα πράγματα είναι πιο δύσκολα απ ότι περίμενε. Κι ότι στην πραγματικότητα κανείς δεν θέλει να τον δει να φεύγει. Εκτός από τον συγκρατούμενο του Εμίλ, που έχει τους δικούς του λόγους για να αποδράσει και που μαζί θα βάλουν σε ενέργεια ένα ριψοκίνδυνο σχέδιο.
Μπορεί κάποτε η προοπτική του να δεις τον Σταλόνε και τον Σβαρτζενέγκερ μαζί σε μια ταινία, να ήταν απόλυτη εγγύηση ότι η βιντεοκασέτα θα είναι για πάντα νοικιασμένη στο βιντεοκλάμπ της γειτονιάς. Δυστυχώς ή ευτυχώς, οι μέρες εκείνες έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και μαζί και οι μέρες που οι δύο action star ήταν αυτό ακριβώς. Σταρ. Της δράσης ή μη.
Αυτό που δεν έχει αλλάξει, είναι η λογική που διέπει το «Σχέδιο Απόδρασης», μια παλιομοδίτικη, δίχως φιλοδοξίες για τίποτα περισσότερο από στοιχειώδη δράση και μια δόση αγωνίας, αλλά κανένα από τα δύο δεν φτάνει τα επίπεδα που θα δικαιολογούσαν οποιονδήποτε ενθουσιασμό.
Μπορεί η εξωφρενική επαγγελματική ενασχόληση του βασικού ήρωα και μια ακόμη πιο απίστευτη απόδραση του στην αρχή της ταινίας, να κεντρίζει αρχικά το ενδιαφέρον -με τον τρόπο που οι απιθανότητες μιας b-movie μπορούν να το κάνουν- αλλά γρήγορα, όταν ο Σταλόνε βρίσκεται παγιδευμένος στην hi tech φυλακή που αποτελεί το βασικό σκηνικό της δράσης, σταδιακά, η ταινία ξεθυμαίνει μέχρι τον βαθμό της πλήρους αδιαφορίας.
Τι κι αν ο Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ δείχνει να χαίρεται που φορά και πάλι τα παπούτσια του action hero, το φιλμ δεν του δίνει καν τις ατάκες που θα άξιζε κάποιον που έχει εκφέρει μερικά αληθινά αξιομνημόνευτα one-liners στο παρελθόν.
Και δυστυχώς όταν το σχέδιο απόδρασης των δύο ηρώων παίρνει μπρος σε αυτό που θα έπρεπε να είναι το κρεσέντο της δράσης και της έντασης, το φιλμ κυριολεκτικά καταποντίζεται σε μια σχεδόν μηχανική κινηματογράφηση copy paste κυνηγητών και ανταλλαγής πυροβολισμών, που μοιάζουν άνευρα, άστοχα και κυριολεκτικά βαρετά.
