Το «Sully» του Κλιντ Ιστγουντ είναι βασισμένο στο βιβλίο που έγραψε ο Τσέσλι «Σάλι» Σάλενμπεργκερ, μαζί με τον Τζέφρι Ζάσλοου, με τίτλο «Highest Duty: My Search for What Really Matters» και το οποίο αφηγείται μια πράξη ηρωισμού που θα έμενε στην ιστορία, αλλά θα προκαλούσε και μια ολόκληρη συζήτηση γύρω από την ανθρώπινη... αλαζονία.O Σάλενμπεργκερ ήταν ο πιλότος που όταν, τον Ιανουάριο του 2009, λίγο μετά την απογείωσή του από το αεροδρόμιο ΛαΓκουάρντια της Νέας Υόρκης, το αεροπλάνο του προσέκρουσε σ' ένα σμήνος χήνες κι έπαθε μοιραίες βλάβες, κατάφερε να το προσγειώσει στον ποταμό Χάντσον, διασώζοντας και τους 155 επιβάτες και το πλήρωμα.
To «Sully» του Κλιντ Ιστγουντ μοιάζει με μια από εκείνες τις ταινίες που είναι φτιαγμένες για να κερδίσουν βραβεία, αλλά γρήγορα είναι σαφές πως αυτό δεν είναι ένα από τα βασικά στοιχεία της λογικής της. Μπορεί να αφηγείται μια «ηρωική» ιστορία, όμως δεν φοβάται να επικεντρωθεί στις αμφιβολίες και τους φόβους του ηρώα της. Μπορεί να γίνεται συγκινητική όμως ποτέ δεν προσπαθεί να τραβήξει το συναισθηματικό χαλί κάτω από τα πόδια του θεατή. Περισσότερο μια υπαρξιακή άσκηση παρά η εξιστόρηση ενός θριάμβου, το φιλμ του Ιστγουντ είναι εσωτερικό και ήσυχο, παράδοξα χαμηλότονο για μια χολιγουντιανή ταινία που έχει εκ προοιμίου όλους τους άσσους στο μανίκι της.
Βλέποντας το φιλμ, ακούγοντας και μόνο την ιστορία ενός αεροπλάνου που πετά τόσο χαμηλά πάνω από τα κτήρια της Νέας Υόρκης, δεν μπορείς παρά να φέρεις στο μυαλό σου μια άλλη, πολύ πιο δραματική στιγμή στην ιστορία της πόλης, οπότε μοιάζει απόλυτα λογικό το γεγονός πως αυτή η «μαγική» προσγείωση του αεροπλάνου στον ποταμό Χάντσον από τον πιλότο του, μοιάζει με κάποιο τρόπο με κάθαρση για το συλλογικό ασυνείδητο των κατοίκων της.
Όμως το φιλμ του Ιστγουντ δεν παίζει αυτό το χαρτί ακόμη κι αν δεν το αγνοεί, αλλά προτιμά να επικεντρωθεί στον ηρώα του, έναν άνθρωπο που ξέρει ότι έκανε το σωστό, αλλά δεν μπορεί παρά να βασανίζεται από την σκιά μια αμφιβολίας και από την αίσθηση της τεράστιας ευθύνης μια απόφασης που πρέπει να παρθεί μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα.
Ο Τομ Χανκς είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για τον ρόλο, ένας ηθοποιός που έχει την ικανότητα να μοιάζει τόσο «καθαρός» που θα μπορούσες να του εμπιστευτείς την ζωή σου, κάποιος που δεν θέλει να κλέψει την ταινία για λογαριασμό του μα που θέλει όπως κι ο χαρακτήρας που υποδύεται να κάνει την δουλεία του όσο πιο καλά γίνεται.
Στην ίδια λογική το φιλμ έχει την γνώριμη υφή μιας ταινίας για το μεγάλο κοινό δίχως όμως να του χαρίζεται και την ίδια στιγμή χτίζει με έναν λεπτό μα απόλυτα διαπεραστικό τρόπο όχι το πορτρέτο ενός ήρωα, μα αυτό ενός ανθρώπου που έχει απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης απέναντι στους άλλους και στον εαυτό του.
