Οταν το πλήρωμα του θρυλικού Enterprise καλείται να επιστρέψει στη Γη, ανακαλύπτει πως μια τρομοκρατική δύναμη που εδρεύει στην ίδια την οργάνωσή τους απειλεί τον κόσμο με πλήρη καταστροφή. Ο Κυβερνήτης Κερκ αναλαμβάνει επικεφαλής ενός ανθρωποκυνηγητού σε έναν εμπόλεμο κόσμο για να σταματήσει ένα άτομο - όπλο μαζικής καταστροφής. Καθώς οι ήρωές μας εμπλέκονται σε ένα στρατηγικό παιχνίδι ζωής και θανάτου, η αγάπη θα αμφισβητηθεί, φιλίες θα καταστραφούν και θυσίες θα πρέπει να γίνουν από τη μόνη οικογένεια που γνώρισε ποτέ ο Κερκ: το ίδιο το πλήρωμά του. Space:The Final Frontier. Ετοιμοι;
Ακόμη κι αν δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι έστω και στις μέρες του διαστημόπλοιου Enterprise θα έχει κατασκευαστεί μια διαστημική στολή που να αντέχει τις θερμοκρασίες ενός ηφαιστείου που εκρήγνυται και στο οποίο ο Σποκ κατεβαίνει για να σώσει έναν ολόκληρο πλανήτη από την καταστροφή, θα δυσκολευτείτε να βρείτε μια σκηνή πιο θεαματική και αγωνιώδη σε ένα από τα καλοκαιρινά blockbusters από αυτή που ξεκινά το «Star Trek Into Darkness».
Βλέποντας μόνο την κατάληξή αυτής της εισαγωγικής περιπέτειας που ξεκινά την ταινία, είναι ένα εύρημα που σε εισάγει κατ΄ευθείαν στον κόσμο της ταινίας, σαν μια περίληψη προηγουμένων από ένα «επεισόδιο» που δεν είδες, σου δίνει την αίσθηση της συνέχειας, της ύπαρξης του κόσμου των ηρώων με τρόπο απόλυτα πετυχημένο.
Η συνέχεια περιλαμβάνει κι άλλες, ευχάριστες ή δυσάρεστες εκπλήξεις. Ο Κερκ χάνει την διακυβέρνηση του Enterprise, ο Σποκ παίρνει μετάθεση για άλλο πλοίο ο Σκότι δηλώνει παραίτηση από το μηχανοστάσιο. Τίποτα δεν φέρνει πιο γρήγορα στην επιφάνεια την ηρωική φύση ακόμη και των πιο ατελών ηρώων από έναν θανάσιμο κίνδυνο και το «Into Darkness» βρίσκει στο πρόσωπο του Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, έναν αντάξιο «κακό» για την πιο στιλάτη sci-fi σειρά ταινιών του blockbuster σινεμά.
Και αυτή η συνεχεία, ευτυχώς δεν προδίδει τις υποσχέσεις που άφησε το πρώτο φιλμ της νέας σειράς ταξιδιών του Enterprise, αλλά παραδίδει ένα ακόμη fun και χορταστικό κεφάλαιο που ξέρει να ισορροπεί το θέαμα και το fun με κάτι από την σκέψη και την ηθική του Τζιν Ρόντενμπέρι που έκαναν την αρχική σειρά του «Star Trek» ένα από τα ορόσημα της επιστημονικής φαντασίας.
Από το αρχικό δίλημμα στο ηφαίστειο αν η θυσία του ενός δικαιολογείται μπροστά στην σωτηρία των πολλών και στην υπακοή των κανόνων, το «Into Darkness» βρίσκεται πάντα στο κέντρο τέτοιων ηθικών διασταυρώσεων και μαζί με τους ήρωές του, τοποθετεί και τον θεατή στο ίδιο σημείο. Είναι ευχάριστο να βλέπεις ένα blockbuster όπου οι ιδέες του δεν είναι λιωμένες στο μπλέντερ και του οποίου οι εντυπώσεις δεν τελειώνουν στον αμφιβληστροειδή.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Τζέι Τζέι Εϊμπραμς ξέρει να κάνει σινεμά που να ικανοποιεί εξίσου τα nerds, αλλά και τον τυχαίο θεατή του πολυσινεμά που δεν ξέρει απ΄ έξω (ή δεν έχει γράψει) το λήμμα του Wikipedia για το «Star Trek». Και ναι, μπορέι να βρίσκει απαραίτητο να γεμίζει κάθε σκηνή με ηθοποιούς με μπλε λάμψεις που έρχονται από το πουθενά, αλλά όλες οι ατέλειες, οι εμμονές του, ή οι παραχωρήσεις στον ηχηρό μέσο όρο του καλοκαιρινού κοινού, συγχωρούνται, δίχως πολύ κόπο.
Γιατί το «Into Darkness» ξέρει να συνδυάζει την αθώα απόλαυση ενός matinee movie με τον μύθο ενός «ιερού τέρατος», την σοβαρή sci-fi saga με ένα (οκ μερικές φορές λίγο σαχλό μα) πάντα αστείο χιούμορ και να μας χαρίζει ακόμη και στις πιο υπερβολικές (ναι, και μερικές φορές camp) στιγμές της, μια περιπέτεια από το διάστημα, που δεν μπορείς παρά να απολαύσεις.
