Στην πρώτη του μεγάλου μήκους δουλειά, ο Σταύρος Παμπαλλής εμπνέεται από την φόρμα και τους κανόνες του western για να παρουσιάσει την σύγχρονη κυπριακή πραγματικότητα ως μία κοινωνία όπου η οικονομική κρίση και η μόνιμη υπενθύμιση της Τουρκικής κατοχής δημιουργούν μια άγονη, σκληρή, με τους δικούς της ηθικούς κανόνες πραγματικότητα.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο μοναχικός αντι-ήρωας του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη είναι ένας άνδρας με μετατραυματικό στρες που πασχίζει εδώ και χρόνια να ξαναβρεί δουλειά ύστερα από την τραγική απώλεια της προηγούμενης εργασίας του, όσο η οικογένειά του καταρρέει κάτω από τα οικονομικά χρέη και την ανηλεή αντιμετώπιση των τραπεζών.
Ο ίδιος κρύβει τις προειδοποιητικές επιστολές εκποίησης που λαμβάνει, στο γκαράζ μαζί με το G3 του στρατού. Η γυναίκα του από την άλλη, πλένει και σιδερώνει ρούχα προκειμένου να εξασφαλίσει λίγα χρήματα για τις βασικές τους ανάγκες. Το μόνο που φαίνεται να κρατά την συνεκτικότητα της οικογένειάς τους είναι το σπίτι στο οποίο ζουν, λίγα μέτρα από την Πράσινη Γραμμή της Λευκωσίας. Οταν όμως έρθει η ώρα να τους το πάρουν, οι εξελίξεις θα είναι απροσδόκητες. Ο σχεδόν ανώνυμος μοναχικός πιστολέρο της αφήγησης (μόνο ένα Π προδίδει την ταυτότητά του) θα έρθει σε μια ύστατη σύγκρουση με το σύστημα, τους ανθρώπους γύρω του και, στην τελική, τον ίδιο του τον εαυτό.
Πληροφορίες και εισιτήρια για τις online προβολές στις 19 , 20, 21 και 22 Φεβρουαρίου εδώ.
Με αυτή την αφετηρία, ο Παμπαλλής ενσωματώνει στην αφήγηση όλα τα στοιχεία της σύγχρονης Κυπριακής κοινωνίας χωρίς να βαρύνει υπερβολικά την ιστορία του (οι περιφερειακοί δε χαρακτήρες της χρηματίστριας Νιόβης Χαραλάμπους και του ταξιτζή Ακύλα Καραζήση προσθέτουν κωμική χροιά στα δρώμενα), κρατάει τους ήρωές του γειωμένους και χωρίς υπερβολικές δραματικές εξάρσεις και διατηρεί σε όλη τη διάρκεια της ταινίας ένα αξιοπρεπές επίπεδο παραγωγής που υπηρετεί με επάρκεια (σχεδόν) κάθε επιταγή του σεναρίου, ειδικά όταν η δράση περιορίζεται εντός τους σπιτιού.
Ταυτόχρονα όμως, αυτό στερεί από την ταινία και μια πραγματικά έντονη κορύφωση, καθώς ο Παμπαλλής αδυνατεί να χορογραφήσει την παράνοια και την ένταση της δράσης στην ευρύτερη περιοχή, βαρύνοντας ουσιαστικά αποκλειστικά τους ηθοποιούς του με την αποτύπωση του πραγματικού μεγέθους της κρίσης.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης προσφέρει μια θαυμαστά ολοκληρωμένη ερμηνεία, ικανή να προσδώσει συμπάθεια και ενδιαφέρον σε έναν εκ φύσεως ατελή χαρακτήρα, για τον οποίο όμως το σενάριο δεν προσφέρει ουσιαστικά πολλά στοιχεία ώστε να τον αναδείξει σε κάτι περισσότερο από το αρχέτυπο που εκπροσωπεί.
Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι οι διάλογοι είναι γεμάτοι εκφράσεις της κυπριακής γλώσσας και ντοπιολαλιάς, στοιχείο που προσθέτει μια επιπλέον καλοδεχούμενη αυθεντικότητα στην όλη αφήγηση.
Πληροφορίες και εισιτήρια για τις online προβολές στις 19 , 20, 21 και 22 Φεβρουαρίου εδώ.
