Ο θανατηφόρος ιός της Umbrella Corporation συνεχίζει να καταστρέφει τον πλανήτη Γη, μετατρέποντας τον παγκόσμιο πληθυσμό σε σαρκοφάγες λεγεώνες. Η τελευταία και μοναδική ελπίδα της ανθρωπότητας, η Αλις ξυπνάει στο στόμα του λύκου, ενώ ανακαλύπτει πράγματα για το μυστηριώδες παρελθόν της. Περιτριγυρισμένη από εχθρούς, η Αλις συνεχίζει να καταδιώκει αυτούς που ευθύνονται για την τραγωδία από το Τόκυο μέχρι τη Νέα Υόρκη, τη Γουάσινγκτον και τη Μόσχα. Αυτή η περιπέτεια θα την κάνει να αλλάξει γνώμη για ό,τι θεωρούσε μέχρι σήμερα αληθινό. Με τη βοήθεια καινούριων συμμάχων και παλιών φίλων, η Αλις θα πρέπει να επιβιώσει, ώστε να αποδράσει από έναν εχθρικό κόσμο στο χείλος της καταστροφής. Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.
Ξεκινώντας με μια περίληψη των προηγούμενων και στη συνέχεια ακολουθώντας κατά γράμμα το ύφος των τεσσάρων προηγούμενων ταινιών της σειράς, μέχρι την τελευταία ραφή στη σούπερ κολλητή στολή της Μίλα Γιόβοβιτς, το «Resident Evil: Η Τιμωρία», έρχεται πακέτο με μια έντονη αίσθηση του deja vu.
Στην περιπτωσή του όμως, κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητα κακό, αφού οι ταινίες της σειράς δεν είχαν σχεδόν ποτέ τίποτα καινούριο να προσφέρουν, πέρα από ένα δημιουργικό μιξάρισμα μιας συγκεκριμένης αισθητικής και την απόπειρα μεγέθυνσης κάθε φορά του «παράγοντα wow», μέσα από εντυπωσιακά εφέ και θεαματικές σκηνές δράσης.
Αυτό είναι το ζητούμενο κι εδώ και ο Πολ Γ. Σ. Αντερσον το παραδίδει και με το παραπάνω. Κι αν η ταινία οφείλει να κρατά τα προσχήματα μια υποτυπώδους πλοκής και κάποιων αφαιρετικών σχημάτων χαρακτήρων, όλα ξεχνιούνται όταν η Μίλα Γιόβοβιτς αρχίζει τις περιστροφές γύρω από τον κάθετο άξονά της και οι πρώτες σφαίρες φεύγουν από το πιστόλι της σε ultra slow motion.
Η δράση αυτή τη φορά λαμβάνει χώρα σε μια υποθαλάσσια βάση της Umbrella Corporation και η ιστορία περιλαμβάνει μερικές σοκαριστικές αποκαλύψεις για τις δραστηριότητές της, όμως τα πως και τα τι δεν θα σας απασχολήσουν ιδιαίτερα όταν οι εκρήξεις είναι άφθονες, τα ζόμπι σε ανεξάντλητο (τώρα και κλωνοποιημένο) απόθεμα, και το ξυλίκι πέφτει με μπρίο σε κάθε γεωγραφικό μήκος και πλάτος από την Νέα Υόρκη ως τη Μόσχα και το Τόκιο.
Ναι η δράση είναι επαναλαμβανόμενη, αλλά ο Αντερσον και η ομάδα των εφέ του κρύβουν ακόμη άσσους στο μανίκι τους, όπως για παράδειγμα την απεικόνιση σε x-ray vision των οστών που σπάνε από το γρονθοκόπημα της Μισέλ Ροντρίγκεζ, που για μια ακόμη φορά αποδεικνύει πως είναι ένα κορίτσι που δεν θα ήθελες να σε πετύχει μόνο σε ένα αδιέξοδο δρομάκι.
Με άλλα λόγια, αν τα κορίτσια με latex ολόσωμες φόρμες που δέρνουν σε slo mo (τώρα και σε 3D) και δε μασάνε από νεκροζώντανους και φονικούς ιούς είναι του γούστου σας (κάτι που μάλλον θα ξέρετε ήδη από τις τέσσερις προηγούμενες ταινίες της σειράς), προχωρήστε άφοβα. Η Μίλα θα καθαρίσει άλλη μια φορά...
