Ο Ρομπέν Καμπιγιό εξελίσσεται σ' έναν από τους πιο ενδιαφέροντες, πιο «μεταδοτικούς» σκηνοθέτες, με μια θαυμαστή ικανότητα να μοιράζεται προσωπικά βιώματα μ' έναν τρόπο που αγγίζει τον κάθε θεατή, ίσως για πάντα. Κι εάν, μετά από ξεχωριστές ταινίες σαν το «Ανάμεσα στους Τοίχους» και το «Eastern Boys», μοιράστηκε την εμπειρία των νεανικών του χρόνων στην Act Up, στο λαβωμένο από το AIDS Παρίσι του '80 στο πολυβραβευμένο «120 Χτύποι το Λεπτό», με τη νέα του ταινία, πηγαίνει πιο πίσω και πιο μακριά, στα παιδικά του χρόνια μια και ο ίδιος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μαρόκο και σε μια πορεία ενηλικίωσης, παράλληλη με της τότε πατρίδας του.
Σε τρεις δρόμους κινείται το «Κόκκινο Νησί» και τους οδηγεί σ' ένα εκρηκτικό σταυροδρόμι. Ο μικρός Τομά ζει στη Μαδαγασκάρη στις αρχές του '70: οι γονείς του και οι φίλοι τους, Γάλλοι έποικοι, δουλεύουν στη στρατιωτική βάση που πνέει τα λοίσθια, μια και η χώρα έχει ήδη απελευθερωθεί, παρότι η βαθιά καταπίεση δεκαετιών έχει κάνει τους γηγενείς να συνεχίζουν τη ρουτίνα τους με τον κατακτητή χωρίς να τολμούν να ανεξαρτητοποιηθούν και στην πράξη. Ο Τομά κρυφοκοιτάζει τον κόσμο των ενηλίκων, στο σπίτι ή στις μαγευτικές τοποθεσίες του νησιού, με τους και τις φίλες του, προσπαθώντας ν' αποκωδικοποιήσει τις δικές τους σχέσεις εξουσίας, σεξουαλικής επιρροής και προσωπικών αδιεξόδων.
Η οργιαστική παιδική φαντασία του, τού πλάθει έναν ακόμα κόσμο για να διοχετεύει τα συναισθήματα και τις σκέψεις του, αυτόν της Φαντομέτ, μιας δαιμόνιας, πικάντικης υπερηρωίδας, τις περιπέτειες της οποίας παρακολουθούμε σ' ένα πρωτότυπο animation. Την ίδια ώρα, με άξονα μια νέα ντόπια γυναίκα που ραντίζει τα όνειρά της με μια μελαγχολική μοιρολατρεία, ξεδιπλώνεται το δράμα και η κάθαρση ενός πληθυσμού που ενηλικιώνεται κι αυτός, βίαια, παθιασμένα και ασυντόνιστα, διεκδικώντας να μάθει τι σημαίνει ελευθερία και πώς τη διαχειρίζεται κανείς.
Η εικόνα και η διάθεση που μεταφέρει ο Καμπιγιό, με τη συμβολή της θρυλικής διευθύντριας φωτογραφίας Ζαν Λαπουαρί και του ίδιου του μαγικού τόπου, είναι ο καταλύτης για κάθε πλάνο και κάθε καλά κρυμμένο ένστικτο. Καλοκαίρι, ζεστό κίτρινο φως τη μέρα και γόνιμο, υγρό φεγγαρόφωτο τη νύχτα, σκοτεινά εσωτερικά που φλογίζονται από κεριά ή «μοντέρνα» μικροσκοπικά φωτιστικά, αυτό είναι ένα σύμπαν που συστεγάζει την παρακμή και την αναγέννηση. Ενα καστ από μαγνητικούς ηθοποιούς, από τον μικρό Σαρλί Βοζέλ, στο πιο σέξι πεθαίνεις γονεϊκό ζευγάρι του Κβιμ Γκουτιέρες και της Νάντια Τερέσκιεβιτς, στους πολυάριθμους φίλους που λαίμαργα ρουφούν τις τελευταίες σταγόνες ενός τόπου που τούς παραδόθηκε, νομίζουν, άνευ όρων, στο μαγικά σμιλεμένο πρόσωπο της (Μις Μαδαγασκάρη, άλλωστε), Αμελί Ρακοτοαριμαλάλα, χτίζει ένα ζωντανό πίνακα παιδικής κι ενήλικης, ερωτικής και πολιτικής, θύελλας.
Ακόμα περισσότερο, μέσα από τις δικές του αναμνήσεις και τη διακριτικά διατυπωμένη πολιτική ιστορία, ο Καμπιγιό επικρίνει τον γαλλικό επεκτατισμό και τη βαθιά ριζωμένη αλαζονεία του λαού του, σχεδιάζοντας έναν κόσμο που μόνο μια Φαντομέτ μπορεί να σώσει ανώδυνα, έναν κόσμο που θυμίζει ότι για να υπάρξει Παράδεισος, πρέπει, πρώτα, να πυρώσει μια Κόλαση.
