Ενα σπίτι με μια αλλόκοτη, ερειπωμένη μεγαλοπρέπεια, όπου δυο μεσήλικες, γκέι άντρες μεταφέρουν τις υπό διάλυση ζωές τους στο κέντρο της υπό ανοικοδόμηση Νέας Ορλεάνης. Το τρίτο ντοκιμαντέρ τού συγγραφέα, μεταφραστή και σεναριογράφου Παναγιώτη Ευαγγελίδη, μετά τα «Τσιπ και Οβι» του 2008 και «Η Ζωή και ο Θάνατος του Σέλσο Τζιούνορ» του 2010, οπωσδήποτε το καλύτερό του, λειτουργεί στο θεατή όπως η σταγόνα που εξελίσσεται σε πλημμύρα. Με ψύχραιμα και σταθερά, χαμηλών τόνων και υψηλής συναισθηματικής νοημοσύνης βήματα, ο πολυσχιδής Παναγιώτης Ευαγγελίδης εξελίσσεται σ’ έναν από τους πιο ενδιαφέροντες ντοκιμαντερίστες και κερδίζει το δικό του οριοθετημένο χώρο στην αποτύπωση της πραγματικότητας.
Από τη μια πλευρά, παρότι το θέμα της ταινίας αγγίζει «αβανταδόρικα» στοιχεία, όπως η χρόνια ασθένεια, οι αντρικές σχέσεις, η Νέα Ορλεάνη στη μετά-Κατρίνα εποχή της, ο σκηνοθέτης επιλέγει να προσεγγίσει τους ήρωές του με πολύ χαμηλούς τόνους, με μια διαισθητική διακριτικότητα, δίνοντας το περιθώριο στο θεατή ν’ αντιληφθεί μόνος του, σταδιακά, πού πέφτει η έμφαση και βρίσκεται η σημασία και η αλήθεια.
Από την άλλη, χωρίς η ταινία να ξεχωρίζει αμιγώς σκηνοθετικά, ο Ευαγγελίδης έχει την υπομονή, το γνήσιο ενδιαφέρον και το λεπτό και ακριβές ένστικτο, ώστε να πλησιάσει τους ήρωές του τόσο κοντά, στο σημείο της αφής, να τους αφήσει ν’ αποκαλυφθούν ολόγυμνοι (κυριολεκτικά και κυρίως μεταφορικά), επειδή έχει μια σπάνια ικανότητα να επιτρέπει στους ανθρώπους να του ανοίγονται, μ’ ένα πραγματικό, πρωτογενές, ενδιαφέρον για τις προσωπικότητες και τις ιστορίες του.
Οσο για τα νοήματα και τα συμπεράσματα όπου σε οδηγεί η ταινία, αυτά ευτυχώς εναπόκεινται στη διάθεση και τον προβληματισμό του καθενός, αλλά η εγγύτητα, η ανάγκη, ο συναισθηματικός εκβιασμός, η μοναξιά, περνούν βηματιστά σε πρώτο πλάνο. Πάνω απ’ όλα, το «They Glow in the Dark», είναι μια ταινία για την επιβίωση, τόσο των δύο αντρών που παρακολουθεί η κάμερα, όσο και της πόλης της Νέας Ορλεάνης, που παρότι τη βλέπουμε ελάχιστα, την αντιλαμβανόμαστε βαθειά από το πώς τη γεύονται οι ήρωες της ταινίας και το πώς εκείνη επιδρά πάνω τους.
Μέσα σε 70 λεπτά που σε κυκλώνουν και σε παρασύρουν σταδιακά, η Παναγιώτης Ευαγγελίδης εκφράζει έναν ιδιαίτερο κινηματογραφικό λόγο, που μπορεί να χρειάζεται να πλησιάσεις πολύ για να τον ακούσεις, αλλά αυτά που θ’ ακούσεις θα σε κάνουν πληρέστερο άνθρωπο.
Διαβάστε εδώ τη συνέντευξη του Παναγιώτη Ευαγγελίδη στο Flix και περισσότερα για την ταινία.
