Η Ρούμπι είναι μια μπαλαρίνα που φτάνει στη Νέα Υόρκη για να σπουδάσει με υποτροφία σε μία φημισμένη σχολή. Ο Τζόνι είναι ένας Βρετανός μουσικός που παίζει σε διαδρόμους του μετρό για να βγάλει εξτρά χρήματα και να αποκτήσει την πολυπόθητη πράσινη κάρτα. Ο κόσμος της Ρούμπι είναι κλασικός και πειθαρχημένος, ο κόσμος του Τζόνι είναι αυτοσχεδιαστικός και αυθόρμητος. Η αρχική αμοιβαία αντιπάθεια εξελίσσεται σε κάτι πολύ βαθύτερο γρήγορα, ενώ οι δυσκολίες της επιβίωσης στον απαιτητικό καλλιτεχνικό κόσμο της Νέας Υόρκης τούς φέρνουν πιο κοντά. Με την βοήθεια μιας δυναμικής χορευτικής ομάδας, οι δυο ταλαντούχοι νέοι πρέπει να βρουν έναν τρόπο να αποτρέψουν την απέλαση του Τζόνι και σώσουν την υποτροφία της Ρούμπι.Συνδυάζοντας το χιπ χοπ με τον σύγχρονο και τον κλασικό χορό, οι δυο τους πρέπει να διερευνήσουν άγνωστους κόσμους και να προετοιμαστούν για έναν διαγωνισμό, όπου η νίκη ή η ήττα θα καθορίσουν τις ζωές τους για πάντα…
Μετά από λίγη ώρα μέσα στο «High Strung» και αντίθετα με τις αέρινες κινήσεις της πανέμορφης μπαλαρίνας (και στην ταινία και στην πραγματική ζωή) Κίναν Κάμπα, νιώθεις πως δεν μπορείς πια να κουνηθείς – και δεν μιλάει κανείς μόνο για τους μύες των ποδιών και των αυτιών σου για να μιλήσουμε με όρους χορού και μουσικής.
Ακόμη κι αν ξεπεράσεις το γεγονός πως ο πρωταγωνιστής παίζει υπέροχα το βιολί του ημίγυμνος και οκλαδόν στο κρεβάτι του ήδη από την πρώτη σκηνή της ταινίας – γιατί; - ή το γεγονός πως η ταινία θυμίζει ταινία της Barbie χωρίς το εκνευριστικό animation αλλά με ακόμη πιο εκνευριστική πόζα λόγω πάλης των τάξεων, είναι αδύνατον να συνέλθεις από την σχεδόν σαδιστική επίθεση των κλισέ που απλώνονται μπροστά στα μάτια σου σαν να επρόκειτο για την ταινία που θα δείχνουν μετά από χρόνια στις σχολές κινηματογράφου στο μάθημα «Πώς να μην το κάνεις».
Δεν λέει κανείς πως τα μπασταρδεμένα κλασικότροπα χιπ-χοπ χορευτικά δεν είναι καλά χορογραφημένα, ούτε ότι για κλάσματα του δευτερολέπτου δεν «τρως» το ρομάντζο ανάμεσα στην πλούσια και τον φτωχό, ο οποίος είναι επιπλέον και δύσμοιρος και παράνομος μετανάστης (!) και θύμα απάτης και του έχουν κλέψει και το βιολί και του κάνουν έξωση – αλλά είναι και τόσο κούκλος που όλα τα παραπάνω έχουν ελάχιστη σημασία.
Ωστόσο για πόση ώρα να αντέξεις ότι η φιλότιμη μπαλαρίνα δεν θα γίνει αποδεκτή από τους σκληρούς καθηγητές της, ότι η κολλητή της θα μπλέξει με έναν αλήτη και θα κινδυνεύσει να χάσει την υποτροφία της, ότι ο πλούσιος βιολονίστας θα είναι μεγάλο καθίκι και ότι η καλύτερη χορεύτρια της τάξης είναι μια bitch που καλύτερα να μην σου τύχει, ότι στα ενεχυροδανειστήρια της Νέας Υόρκης μπορείς να βρεις κάτι που έχει κλαπεί και ότι η έκφραση πως «οι άνθρωποι μπορεί να σε εκπλήξουν» μιλάει πρωτίστως για τον ίδιο σου τον εαυτό!
Κάπου ανάμεσα στο «Fame» (το καινούριο) και όλη τη σειρά των «Step Up», μαζί με λίγο από Disney Channel και καμμένα εγκεφαλικά κύτταρα, το «Ζήσε με Ρυθμό» είναι μια προτροπή που καλό θα ήταν να ακολουθήσετε χωρίς απαραίτητα να έχετε δει αυτήν την ταινία. Αν πάλι το κάνετε, σας έχουμε προειδοποιήσει...
