Ο μικρόσωμος και μόνιμα ερωτοχτυπημένος Γάτος Σπιρουνάτος, χρίζεται πρωταγωνιστής σε μια ταινία όλη δική του γιατί, μπορεί να τον γνωρίσαμε δίπλα στον ένα και μοναδικό Σρεκ, αλλά καιρός δεν είναι να μάθουμε επιτέλους από πού κρατάει η σκούφια ή μήπως να λέγαμε καλύτερα οι μπότες του; Ποιο είναι άραγε το ποιόν και παρελθόν του ψιψίνου που ομολογουμένως κλέβει την παράσταση άμα τη εμφανίσει, πόσο μάλλον όταν προσπαθεί με τη βοήθεια του Χάμπτι Ντάμπτι και της Κίτι της Ελαφροπατούσας να κλέψουν τη Χήνα με τα Χρυσά Αυγά ενώ την ίδια στιγμή εκείνος καλείται να αποφύγει τα βέλη του έρωτα;
Με το franchise του «Σρεκ», να έχει πλέον βρεθεί σε αδιέξοδο, θα ήταν δικαιολογημένο να περιμένει κανείς πως μια spin-off ταινία με ήρωα τον παπουτσωμένο «Γάτο Σπιρουνάτο», θα ήταν απλά μια προσπάθεια του στούντιο να αρμέξει όσα περισσότερα χρήματα μπορεί, εκμεταλλευόμενο την φήμη του «Σρεκ».
Τι ευχάριστη έκπληξη λοιπόν, όταν το φιλμ του Κρις Μίλερ αποδεικνύεται τόσο απολαυστικά ευφυές, τόσο απροσποίητα κεφάτο, τόσο γεμάτο ταμπεραμέντο. Και κυριώς τόσο πλούσιο σε χιούμορ που ξεκινά από τα βασικά, από αστεία με τα στερεότυπα της λατινικής καταγωγής του τετράποδου ήρωα, για να ανέβει σε αληθινά σουρεαλιστικά ύψη όταν μπλέκει την βασική ιστορία από ένα άλλο παραμύθι, αυτό με τον Τζακ και τη Φασολιά.
Βεβαίως η έξυπνη προώθηση της ταινίας, και ειδικά τα απολαυστικά teaser τρέιλερ μας είχαν προϊδεάσει, όμως είναι σπάνιο για μια ταινία που στοχεύει σε ένα παιδικό κοινό και που παίζει ξεκάθαρα το χαρτί της κωμωδίας -με μια δόση περιπέτειας- να παραδίδει όσα υπόσχεται και στους ενήλικους θεατές της.
Ο «Γάτος Σπιρουνάτος» το κάνει με το παραπάνω. Μέσα από σκηνές που κρατούν το χαμόγελο στα χείλη κλείνοντας το μάτι στους «μεγάλους» κι από ένα σενάριο που δεν χρειάζεται να καταφύγει σε σωρεία αναφορών στην τρέχουσα ποπ κουλτούρα για να γίνει ενδιαφέρον. Κι ακόμη, μέσα από κομμάτια περιπέτειας που εκμεταλλεύονται με τον καλύτερο τρόπο τις δυνατότητες του 3D, αλλά κι από ευρηματικά, αστείες δόσεις σινεμά που δεν μοιάζουν τυπικές μιας παιδικής ταινίας.
Και βεβαίως το μεγαλύτερο ατού του του φιλμ, δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή του, έναν παρεξηγημένο γάτο, με τρυφερή καρδιά και μάτια που όταν η ίριδα απλώνει και καλύπτει το λευκό τους και τα αυτάκια του ανοίγουν προς το πλάι, απλά δεν μπορείς να του αντισταθείς.
Δυστυχώς είναι κρίμα που η ταινία προβάλλεται στην Ελλάδα μόνο μεταγλωττισμένη, ακόμη κι αν η δουλειά που έχει γίνει είναι καλή. Διότι η φωνητική ερμηνεία του Αντόνιο Μπαντέρας στον ρόλο του γάτου, της Σάλμα Χάγιεκ στον ρόλο της Κίτι Ελαφροπατούσας και του Ζακ Γαλιφιανάκη σε αυτόν του Χάμπτι Ντάμπτι δείχνουν και μόνο από το τρέιλερ πως θα ήταν ικανές να απογειώσουν το φιλμ σε κάτι ακόμη πιο απολαυστικό κι ενήλικο απ όσο τώρα είναι.
