Υπάρχουν μερικές αληθινές ιστορίες που μοιάζουν πιο απίθανες κι από αυτές που θα μπορούσε να σκεφτεί ακόμη και το μυαλό του πιο ευφάνταστου σεναριογράφου. Η ιστορία του Σαμ Τσίλντερς που διαγράφει την απίθανη πορεία μηχανόβιος-τζάνκι-επιτομή του white trash-jesus freak-οικοδόμος-ιεροκύρηκας-ιεραπόστολος-προστάτης των ορφανών στο Σουδάν-μαχητής για την επιβίωσή τους είναι αναμφίβολα μία από αυτές.
Είναι λοιπόν μάλλον απογοητευτικό το γεγονός πως το σενάριο που προκύπτει ως αφήγηση της ζωής του, ακολουθεί την πιο προβλέψιμη διαδρομή εξιστόρησης της δραματικής του τροχιάς, σαν μια δίχως εκπλήξεις πορεία πτώσης, ανόδου, αμφιβολιών επιβεβαίωσης.
Ο Μάρκ Φόρστερ, ένας σκηνοθέτης που ξέρει να χειρίζεται τόσο τους μηχανισμούς της δράσης όσο και του συναισθήματος, δοκιμάζει να χωρέσει και τα δυο σε μια ταινία που μοιάζει να προσφέρει άφθονο χώρο: Εμφύλιες συρράξεις και μάχες με οπλοπολυβόλα, ορφανά θύματα μιας σφαγής που δεν τους αφορά και δεν την καταλαβαίνουν.
Μόνο που όπως και στο «Χαρταετοί Πάνω από την Πόλη», μια εξίσου δραματική ιστορία, ο Φόρστερ δεν κατορθώνει να αντιληφθεί τη διαφορά μεταξύ του δράματος και του συναισθηματικού εκβιασμού, δοκιμάζοντας να εκμαιεύσει τη συγκίνηση και το δάκρυ με κάθε τρόπο.
Οχι ότι η ιστορία δεν προσφέρεται για κάτι τέτοιο, όμως η ενοχλητική ιδέα πως ανάμεσα στις σκέψεις του Φόρστερ είναι το πως η κατάσταση στο Σουδάν μοιάζει «ιδανική» για να πλασάρει το φιλμ σαν φαβορί στις ευαίσθητες καρδιές των ανθρώπων που δίνουν βραβεία, δεν λέει να φύγει από το μυαλό, όπως μια επίμονη μύγα που σε περιτριγυρίζει.
Ο Τζέραρντ Μπάτλερ κάνει ότι μπορεί για να αποδώσει πειστικά τη μεταμόρφωση του χαρακτήρα του από χαμένο σε σωτήρα -κρατώντας κάτι από τη σκοτεινή πλευρά του σε όλη την πορεία-, όμως η αλήθεια είναι πως τα εκφραστικά του μέσα δεν επαρκούν και πως το σενάριο δεν κάνει πολλά για να τον βοηθήσει. Ο ήρωας μπορεί να κάνει στροφή 180 μοιρών στην διάρκεια του φιλμ, όμως οι λεπτές αποχρώσεις αυτής της μετατόπισης κάθε άλλο παρά γίνονται ορατές δια γυμνού οφθαλμόυ.
Οσο για την απόφαση του φιλμ να μετακινεί τη δράση κάθε τόσο ανάμεσα στην οικογενειακή του ζωή στην Αμερική και την αποστολή του στην Αφρική ανακόπτουν την ένταση αντί να τη μεγεθύνουν, ενώ το δίχως κορύφωση τέλος, μια και ο αληθινός ήρωας είναι ακόμη ζωντανός και συνεχίζει την δράση του, δεν βοηθά για να αφήσει η ταινία μια εντύπωση με διάρκεια.
