Οταν μια συμμορία μασκοφόρων δολοφόνων εισβάλλει οπλισμένη με τσεκούρια στο reunion της οικογένειας Ντέιβισον, τα ατυχή θύματα δείχνουν να μην έχουν καμία ελπίδα επιβίωσης… Μέχρι τη στιγμή που ένας εντελώς «περίεργος», επισκέπτης της οικογένειας αποδεικνύεται ο πιο ταλαντούχος δολοφόνος όλων και δεν αργεί να ανατρέψει την κατάσταση...
Ενα οικογενειακό Σαββατοκύριακο σε μια απομονωμένη έπαυλη δεν υπόσχεται τίποτα καλό, ειδικά όταν γονείς και παιδιά δεν κερδίζουν ακριβώς πόντους στην κλίμακα των συμπαθητικών ανθρώπινων όντων.
Τουλάχιστον όχι μέχρι την στιγμή που θα αρχίσουν να ουρλιάζουν, όταν το πρώτο βέλος από τους εισβολείς που παραμονεύουν απ΄έξω φορώντας μάσκες ζώων θα τρυπήσει το κρανίο του αρραβωνιαστικού της μίας κόρης, σπέρνοντας τον πανικό. Και αφήνοντας την απειλητική υπόσχεση που δίνει τον τίτλο στο δαιμόνια απολαυστικό φιλμ του Ανταμ Γουίνγκαρντ.
Γιατί το «Είσαι ο Επόμενος» παίρνει μια από τις πιο συνηθισμένες συμβάσεις στο σινεμά του τρόμου και την μεταμορφώνει σε κάτι πολύ πιο έξυπνο, διασκεδαστικό και κυρίως τρομακτικό. Μπλέκοντας το κυνικό χιούμορ και την εξυπνάδα μιας πετυχημένης mummblecore ταινίας (οι μισοί από τους πρωταγωνιστές έχουν προϋπηρεσία ή είναι υπεύθυνοι για το είδος), με τους μηχανισμούς ενός αληθινά πετυχημένου χιούμορ, ο Γουίνγκαρντ παραδίδει κάτι αληθινά σπάνιο: ένα θρίλερ που ανανεώνει το ευτελισμένο DNA του είδους.
Δεν είναι μόνο ο τρόπος που χειρίζεται την πλοκή, η οποία ακόμη κι αν ακολουθεί μια όχι ακριβώς δύσκολη να φανταστείς τεθλασμένη διαδρομή για την αποκρυπτογράφηση της αιτίας του μακελειού, σε κρατά σε σχετική αγωνία μέχρι το τέλος, ούτε το σκηνοθετικό του στιλ που αν κι απόλυτα λειτουργικό δεν γίνεται ποτέ επιδεικτικό.
Είναι κυρίως ο τρόπος που χτίζει τους χαρακτήρες του στα όρια ανάμεσα στο κλισέ και σε κάτι που μπορείς να πάρεις στα σοβαρά, κρατώντας για την πρωταγωνίστρια του Σάρνι Βίνσον έναν ρόλο που όσο περισσότερο μουλιάζει στο αίμα καθώς η ώρα προχωρά τόσο περισσότερο ειδικό βάρος αποκτά.
Είναι επίσης ο σαν μηχανισμός ελβετικού ρολογιού τρόπος που ξέρει να κορυφώνει και να χαλαρώνει την ένταση, η αποτελεσματικότητα με την οποία παραδίδει ξαφνικά τις πιο τρομακτικές σκηνές, η ακρίβεια με την οποία χειρίζεται την χρήση του gore ο τρόπος του με τον οποίο σε οδηγεί σε ένα καθαρτικό ταξίδι στην κόλαση μέχρι σχεδόν, την έξοδό της.
Κάτι πολύ παραπάνω από μια απλή άσκηση στο είδος το φιλμ του Γουίνγκαρντ είναι το σπάνιο εκείνο φιλμ τρόμου που κατορθώνει να χρησιμοποιεί όλα τα κλισέ και τους κανόνες του με τρόπο ανανεωτικό και φρέσκο παραδίδοντας κάτι που ακόμη κι αν μοιάζει γνώριμο σε κερδίζει σε ένα σωματικό και ασυνείδητο επίπεδο, πολύ πριν το μυαλό σου αναγνωρίσει τις όποιες άλλες αρετές του.
