Τι μπορεί να πάει στραβά όταν η τελευταία ελπίδα της CIA για να αποτρέψει μια τεράστια τρομοκρατική πυρηνική απειλή βασίζεται στις σκοτεινές πτυχές του εγκεφάλου ενός επικίνδυνου εγκληματία; Ο πράκτορας της CIA Μπιλ Πόουπ σκοτώνεται κατά τη διάρκεια μιας πολύ σημαντικής, άκρως μυστικής αποστολής, προσπαθώντας να ξεσκεπάσει τα ίχνη του περίφημου «Ολλανδού» (Μάικλ Πιτ) - του εγκεφάλου που κατάφερε να αποκτήσει πρόσβαση στο σύνολο του οπλισμού των Η.Π.Α. μέσω του περίφημου Σκοτεινού Διαδικτύου (Dark Web). Με τον θάνατο του Πόουπ, κάθε πληροφορία γύρω από τη δράση του «Ολλανδού» εξαφανίζεται για πάντα, καθώς οι νεκροί, ως γνωστόν, δε μπορούν να αποκαλύψουν πληροφορίες… Ή μήπως μπορούν; Ο αμείλικτος επικεφαλής της CIA στο Λονδίνο Κουόκερ Ουέλς (Γκάρι Όλντμαν) επιστρατεύει τον εκκεντρικό νευροχειρούργο Δόκτορα Φρανκς και μαζί επιχειρούν μια ανατρεπτική ιατρική επέμβαση χωρίς προηγούμενο. Εμφυτεύουν το DNA του Πόουπ στις εγκεφαλικές συνάψεις του Τζέρικο Στιούαρτ (Κέβιν Κόστνερ), ενός παντελώς απρόβλεπτου και επικίνδυνου κακοποιού με βαρύ ποινικό μητρώο, ο οποίος ωστόσο φαντάζει ως μοναδική περίπτωση συμβατότητας για μια πρακτικά αδύνατη επέμβαση. Φαινομενικά απαλλαγμένος από ενσυναίσθηση και με μηδενική κοινωνική νοημοσύνη, ο Τζέρικο παρέχει στους επιστήμονες το σώμα του ως έναν καθρέφτη πάνω στον οποίο ίσως καταφέρουν να αντικρύσουν την αντανάκλαση των συναισθημάτων του άτυχου Πόουπ, προκειμένου να ξετυλίξουν τον μυστηριώδη μίτο της ανεξέλεγκτης ζωή και της άνομης δράσης του «Ολλανδού». Oμως, όπως όλα δείχνουν ο Τζέρικο έχει τα δικά του σχέδια, ενώ η τελευταία ελπίδα της CIA πριν όλα τιναχτούν στον αέρα, βρίσκεται πλέον στο μυαλό ενός επικίνδυνου εγκληματία...
Είναι σχεδόν διασκεδαστικό το πως μια ταινία που ασχολείται τόσο πολύ με το μυαλό και τις αναμνήσεις του πρωταγωνιστή της, δεν απαιτεί καθόλου να χρησιμοποιήσετε το δικό σας, ή δεν φιλοδοξεί καν να καταγραφεί πιο βαθιά από την δική σας βραχυχρόνια μνήμη. Το φιλμ του Αριελ Βρόμεν έχει μια μεγαλόπνοη -κι επίσης απλά απίστευτη ιδέα στο κέντρο της- αλλά οι κινηματογραφικές της φιλοδοξίες φτάνουν σε πολύ πιο βασικά επίπεδα.
Το «Criminal» δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα b movie με χορταστικό καστ, μια από εκείνες τις ταινίες που δεν στοχεύουν σε τίποτα παραπάνω από το να σκοτώσουν μερικούς ανθρώπους στην οθόνη και κυρίως να σκοτώσουν τον χρόνο σας. Ομολογούμε ότι ο Κέβιν Κόστνερ είναι ένας διασκεδαστικός κακός, όλο μουγκρητά, χοντράδα και δωρεάν βία, τουλάχιστον μέχρις ότου ανακαλύψει τα συναισθήματα, την καρδιά του και την θαλπωρή της οικογένειας. Σας παρακαλούμε!
Η δράση εν τούτοις δεν κερδίζει κανέναν διαγωνισμό έντασης ή νεύρου, ο αληθινός κακός -που τα αγγλικά δεν είναι η μητρική του γλώσσα- είναι σχεδόν βαρετός κι ακόμη και η βροχή από σφαίρες ή το μπόλικο ξύλο, δεν έχουν τίποτα πρωτότυπο να προσφέρουν. Το αξιογέλαστο τέλος προσφέρει μια νότα υπερβολής που σε αποζημιώνει, αλλά η ταινία θα ήταν καλύτερη αν όλοι ακολουθούσαν το παράδειγμα του Κέβιν Κόστνερ και δεν έπαιρναν καθόλου σοβαρά το φιλμ, ακριβώς όπως θα του άξιζε.
