Ο Πολ, ένας οδηγός φορτηγού που δουλεύει σε μια κατασκευαστική εταιρία στο Ιράκ, ξυπνά θαμμένος σε ένα ξύλινο κουτί κάπου στην έρημο. Μόνα του εφόδια ένας αναπτήρας κι ένα κινητό που σε λίγο χτυπά. Στο ακουστικό μια φωνή του λέει πως αν κάποιος δεν πληρώσει γι αυτόν μερικά εκατομμύρια δολάρια, θα πεθάνει θαμμένος ζωντανός στη μέση του πουθενά.
H πρώτη αγγλόφωνη ταινία του Ισπανού Ροντρίγκο Κόρτες βασίζεται σε μια από εκείνες τις ιδέες που σε ενθουσιάζουν τη στιγμή που τη συλλαμβάνεις. Μόλις αρχίζεις να τη σκέφτεσαι λίγο καλύτερα, όμως, ανακαλύπτεις ότι μπορεί πολύ εύκολα να σε οδηγήσει στην ίδια θέση με τον ήρωα της ιστορίας: Στριμωγμένο σε ένα στενάχωρο κουτί, κλεισμένο σε ένα δημιουργικό αδιέξοδο από το οποίο δεν υπάρχει προφανής ή έστω ικανοποιητική διέξοδος.
Για το δημιουργό του «Buried», όμως, το φιλμ ήταν κάτι παραπάνω από μια ακόμη ταινία: ένα στοίχημα με το ίδιο το μέσο του σινεμά που έπρεπε να κερδηθεί, δίχως υπαναχωρήσεις. Η εύκολη κι ως ένα σημείο θεμιτή λύση, θα ήταν φυσικά η διαφυγή προς τα έξω, το άνοιγμα της ιστορίας με τη χρήση των flash back, ή της παράλληλης δράσης, όμως στην πραγματικότητα για την ίδια την ταινία, αυτό δεν θα ήταν τίποτα άλλο από την έμμεση παραδοχή μιας ήττας. Ευτυχώς για όλους, ο Κόρτες δεν διστάζει μπροστά στην πρόκληση, αντίθετα βρίσκει αληθινά ευφυείς λύσεις για να φτιάξει ένα φιλμ που πάει πέρα από το εύρημα, το gimmick, αυτό που θα μπορούσε να είναι η αρχή ενός αστείου: «ένας Αμερικάνος ξυπνά θαμμένος στην έρημο».
Η κάμερά του μπορεί να μένει μέσα στο κουτί από την αρχή ως το τέλος του φιλμ, όμως το σενάριο κατορθώνει να φωτίσει όχι μόνο τα πως, τα γιατί, την κατάσταση του ήρωα, αλλά και να μας «γνωρίσει» την οικογένειά του, να κάνει ένα ξεκάθαρα πολιτικό σχόλιο για τον πόλεμο, τα κίνητρά του, την επιχειρηματική λογική της αμερικάνικης βιομηχανίας.
Και χάρη στην ερμηνεία του Ράιαν Ρέινολντς που μπαίνει στο φέρετρο χωρίς κανένα δισταγμό, αφήνοντας πίσω του την εικόνα του χαζοχαρούμενου ήρωα ρομαντικών κομεντί, κατορθώνει να μας βάλει στη θέση ενός ανθρώπου απελπισμένου και να μας κάνει να νιώσουμε την ασφυξία, την αγωνία, την οργή, την ελπίδα, το χρόνο που γλιστρά μέσα από τα χέρια του, την άμμο που πέφτει στο ιδρωμένο πρόσωπό του από τις χαραμάδες. Περισσότερο από ένα ακόμη φιλμ, το «Buried» είναι μια εμπειρία που δεν τη νιώθεις απλά στο μυαλό, αλλά τη ζεις με όλο σου το σώμα.
