Είναι η επομένη μέρα, μετά το λευκοντυμένο τους πάρτυ στο Κανκούν του Μεξικό. Είναι ευδιάθετοι, χαμογελαστοί, σε διακοπές. Ομως πρέπει να αντιμετωπίσουν τις ορδές των δημοσιογράφων από όλο τον κόσμο, οι οποίοι περιμένουν από τον σκηνοθέτη της «Ημέρας Ανεξαρτησίας», τον «Django, τον Τιμωρό» και τον «Magic Mike» να έχουν καταθέσει την action ταινία της χρονιάς. Το κατάφεραν;
Το καλοκαίρι δεν είχαμε δει την ταινία και δεν το γνωρίζαμε. Από τα promotional υλικά που είχαν κυκλοφορήσει, βλέπαμε όμως μία ξεκάθαρη πολιτική διάσταση, ένα στοχευμένο παιχνίδι με τον όρο «τρομοκρατία» και «απειλή για την Αμερική», αλλά ταυτόχρονα και τον Τσάνινγκ Τέιτουμ με κολλητό φανελάκι. Ανάλαφρη διάθεση για εκρήξεις, action, ματόλουτρο και ποπ κορν λοιπόν, με μία δόση/αφορμή πολιτικού τρόμου.
Ο Τζον Κέιλ είναι μέλος της αστυνομίας του Καπιτωλίου και έχει μόλις ενημερωθεί ότι η αίτηση για να γίνει μυστικός πράκτορας στην υπηρεσία του Προέδρου των ΗΠΑ Τζέιμς Σόγιερ έχει απορριφθεί. Στην προσπάθεια του να μην απογοητεύσει τη μικρή του κόρη με τη δυσάρεστη είδηση, την ξεναγεί στον Λευκό Οίκο. Για κακή τους τύχη όμως, μια βαριά οπλισμένη παραστρατιωτική οργάνωση καταλαμβάνει το κτίριο. Τώρα, καθώς η κυβέρνηση διαλύεται και ο χρόνος τελειώνει, είναι στο χέρι του Κέιλ να σώσει τον Πρόεδρο, την κόρη του και φυσικά τη χώρα.
Κύριε Εμεριχ, όταν ξεκινήσατε την ταινία, γνωρίζατε ότι γυρίζεται ένα φιλμ με παρόμοιο θέμα με το δικό σας; Το «O Oλυμπος Επεσε»;
Ρόλαντ Εμεριχ: Οχι, δεν το γνώριζα. Πραγματικά! Οταν το έμαθα, έκοψα τις φλέβες μου (γέλια). Κοιτάξτε, πιστεύω ότι οι δύο ταινίες είναι πολύ διαφορετικές η μία από την άλλη. Νομίζω ότι η δική μας, για παράδειγμα, είναι πολύ ψυχαγωγική. Εχει πολλές αστείες καταστάσεις που την κάνουν κάπως πιο light. Οχι ότι στην ιστορία μας δεν υπάρχει απειλή και κίνδυνος και action. Iσα ίσα που πιστεύω ότι, επειδή στην δική μας ταινία ο κίνδυνος έρχεται εσωτερικά, είναι πολύ σοβαρότερος από την εξωτερική απειλή.
Αισθάνεστε κάπως διαφορετικά μετά την 11η Σεπτεμβρίου μπροστά σ' ένα τέτοιο σενάριο; Πιστεύετε ότι blockbusters που διαθέτουν μία πλοκή γύρω από την τρομοκρατία και την απειλή κατά της Αμερικής μπορούν να επηρεάσουν πολύ πιο σοβαρά το κοινό; Αισθάνεστε ένα βάρος ευθύνης για αυτό; Ή όλα είναι entertainment;
Τζέιμι Φοξ: Πιστεύω ότι όταν εμπλέκεσαι με μία «Ρόλαντ Εμεριχ ταινία» ξέρει πολύ καλά τι θα γυρίσεις ή τι θα πας να δεις. Ο Ρόλαντ γυρίζει ταινίες που η ψυχαγωγική τους αξία είναι το ζητούμενο. Φυσικά και η θεματολογία πλέον αγγίζει καταστάσεις που αντικατροπτίζουν και τον έξω κόσμο. Ομως κανείς μας δεν προσεγγίζει την πολιτική διάσταση με μία βαρύτητα που δεν ανήκει στην ταινία. Ο ίδιος ο Ρόλαντ ήθελε να είναι καλυμμένος από το γύρισμα: κάναμε μία "σοβαρή" λήψη και μετά μία "entertaining" λήψη. Σχεδόν πάντα η light πλευρά της σκηνής έμοιαζε η σωστή. Κι αυτό γιατί, φυσικά και υπάρχει πραγματική δράμα εδώ έξω, αλλά μέσα στην αίθουσα, ο θεατής έχει έρθει να δει μία «Ρόλαντ Εμεριχ ταινία» και να περάσει καλά. Οπότε καθίστε, πάρτε την οικογένειά σας, το ποπ κορν σας και καλή διασκέδαση!
Τσάνινγκ Τέιτουμ: Για μένα πάντα οι ταινίες ήταν απλά ταινίες. Και δεν πρέπει να μας εμποδίζει να τις φτιάχνουμε το γεγονός ότι κάποιοι μπορεί να επηρεαστούν με όσα συμβαίνουν εκεί έξω. Το σινεμά είναι διασκέδαση.
Ρόλαντ Εμεριχ: Επίσης, τονίζω, ότι στη δική μας ταινία η τρομοκρατική απειλή έρχεται μέσα από τη χώρα - όχι από έναν εξωτερικό παράγοντα. Δεν προσπαθήσαμε να πατήσουμε στην πραγματική τρομοκρατική υστερία και ξενοφοβία. Είμαι περήφανος για αυτό.
Ομως η ταινία βγήκε στην Αμερική σε μία κακή συγκυρία θα έλεγε κανείς: μετά την τρομοκρατική επίθεση στον μαραθώνιο της Βοστώνης. Αυτό δεν σας κλόνησε;
Ρόλαντ Εμεριχ: Συνεχώς συμβαίνουν τρομαχτικά πράγματα στον κόσμο. Θέλω να ελπίζω ότι το κοινό δε θα επηρεαστεί. Θέλω να πιστεύω ότι ο κόσμος έχει μία πολύ ξεκάθαρη εικόνα ότι αυτό που βλέπει είναι μία ταινία και όσα συμβαίνουν στην πραγματική ζωή είναι κάτι εντελώς ξεχωριστό. Υπήρξε μεγάλη συζήτηση μετά την 11η Σεπτεμβρίου, έχετε δίκιο. Ολοι αναρωτιόμασταν, π.χ, αν θα μπορούμε να ανατινάζουμε πια κτίρια ή αυτό θα ήταν πλέον αδύνατον. Ο καθένας τήρησε την απόσταση που του όριζε η συνείδησή του. Εγώ για αρκετά χρόνια δεν το έκανα. Αλλά μετά είναι αδύνατον να συνεχίσεις την action films παράδοση αν δεν ανατινάξεις κάτι! Οχι, πιστεύω ότι ο κόσμος έχει την ικανότητα να διαχωρίσει καταστάσεις μέσα του.
Τσάνινγκ, πώς σου φαίνεται ότι... σώζεις τον Django από τον κίνδυνο; Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον Τζέιμι Φοξ; Είχατε γνωριστεί ποτέ στο παρελθόν; Εχετε ιδιαίτερη χημεία...
Τσάνινγκ Τέιτουμ: Είναι όντως ειρωνικό (γέλια). Ο Django, δε με χρειάζεται στ' αλήθεια! Θα σας πω όμως κάτι που δεν γνωρίζετε για τον Τζέιμι Φοξ. Σε ξαφνιάζει. Και σε κάνει πάντα να νιώθεις ότι πρέπει να προσπαθείς περισσότερο. Οχι μόνο μπροστά από τις κάμερες. Μπαίνεις μέσα στο δωμάτιο και τον βλέπεις να παίζει στο πιάνο Μότσαρτ και Σοπέν. Και πιάνεις τον εαυτό σου να σκέφτεται «πρέπει να αρχίσω μαθήματα πιάνου, αμέσως!» Τόσο επιβλητικός είναι! Η μόνη άλλη φορά που τον είχα συναντήσει ήταν πέρσι, σ' ένα πάρτι στο Κανκούν στο Μεξικό, όπου έπαιζε μουσική. Νομίζω ότι δεν έχω ξαναχορέψει τόσο πολύ στη ζωή μου. Κι εγώ και η γυναίκα μου ήμασταν κάθιδροι, σαν να μας έχεις ρίξει στην πισίνα! Ο κύριος Φοξ κρατούσε τον κόσμο στην πίστα μέχρι το πρωί. Είμαι τεράστιος θαυμαστής των ταινιών του, τον θεωρώ γίγαντα!
Εσύ Τζέιμι τι προτιμάς: να είσαι ο Django ή ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών; Τι είναι πιο cool;
Τζέιμι Φοξ: Μη μου ζητάτε να διαλέξω (γέλια). Σίγουρα πάντως ότι μπορώ να παίξω το ρόλο ενός σκλάβου και μετά από λίγους μήνες τον Πρόεδρο της Αμερικής έχει να κάνει με μία κοινωνική και πολιτική πρόοδο που συντελέστηκε τα τελευταία χρόνια. Σ' αυτό καταλυτικός παράγοντας είναι ο Πρόεδρος Ομπάμα, που βρέθηκε στο τιμόνι του πλανήτη. Βέβαια, ο ρόλος μου δεν έχει καμία σχέση με τον Πρόεδρο Ομπάμα. Το μόνο που κουβάλησα στο σετ είναι ο θαυμασμός μου για αυτόν και τη σοβαρή δουλειά που κάνει. Τίποτα παραπάνω. Συζητώντας το και με τον Ρόλαντ αποφασίσαμε ότι είναι παγίδα να αποτελέσει ο αληθινός Πρόεδρος αναφορά για το ρόλο. Του δώσαμε άλλη διάσταση, την οποία θα δείτε στην ταινία.
Τζέιμι, ο Django χρησιμοποιήθηκε ως σύμβολο των οπλοχρηστών της Αμερικής. Εχεις μια κάποια θέση απέναντι σ' αυτό; Πιστεύεις ότι οι ταινίες ευθύνονται για την μαζική βία;
Τζέιμι Φοξ: Αυτό είναι ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα και αρκετά σοβαρό για μένα. Μπορώ να σας πω μόνο ότι δε θεωρώ ότι οι κινηματογραφικοί ήρωες που κουβαλούν όπλα είναι το πρόβλημά μας. Αλλά, επειδή πραγματικά είμαι πολύ ευαισθητοποιημένος για το θέμα αυτό, θα ήθελα να το κουβεντιάζαμε μία άλλη στιγμή, όταν θα έχω το χρόνο να αναπτύξω τη γνώμη μου.
Διαβάστε την κριτική του Flix για το «Λευκός Οίκος: η Πτώση».
Tags: white house down
