Τι σημαίνει για εσάς το αφιέρωμα που θα γίνει στην Ταινιοθήκη και περιλαμβάνει το σύνολο του έργου του Νίκου Νικολαΐδη; Για μένα το αφιέρωμα είναι μια ευκαιρία να γίνει κάτι σοβαρό πάνω σε ένα σκηνοθέτη που με δυσκολία αναγνώριζε η χώρα μας μέχρι τελευταία. Επίσης είναι μια καλή ευκαιρία για τους νέους να δουν τις ταινίες του. Νομίζω πως το κοινό των 80s και των 90s θα τις εκτιμήσει περισσότερο εξαιτίας της ατμόσφαιρας της σαπίλας και της παρακμής που υπάρχει πολύ πιο έντονα στη χώρα μας αυτή τη στιγμή. Η ταύτιση θα είναι σίγουρα πιο έντονη. Το γεγονός πως οι ταινίες, αλλά κυρίως το πνεύμα των ταινιών του αγγίζει και τις νεότερες γενιές είναι κάτι που θα ήθελε ο Νίκος.
Ποια νομίζετε ότι υπήρξε η μεγαλύτερη προσφορά του έργου του Νίκου Νικολαΐδη; Το να παράγει ένα τέτοιο έργο σε μια εποχή και μια χώρα που επιμένει να θάβει τα ταλέντα της είναι για μένα ένα μεγάλο επίτευγμα και η μεγαλύτερη προσφορά του μέσα στα χρόνια.
Αν έπρεπε να συνοψίσετε το έργο του Νίκου Νικολαΐδη σε μια φράση ποια θα ήταν αυτή; Η κάθοδος προς την κόλαση με πολύ καλή παρέα!
Υπήρξατε θαυμαστής των ταινιών του πατέρα σας; Είμαι θαυμαστής όλων των ταινιών του, αλλά για μένα τα «Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμη» και η «Γλυκιά Συμμορία» είναι πιο κοντά στο πως βλέπω μια ταινία σαν απλός θεατής. Τα «Κουρέλια» έχουν μια μοναδική ατμόσφαιρα και η «Γλυκιά Συμμορία» τις καλύτερες ατάκες που έχω ακούσει σε ταινία, όπως και πολύ τρυφερές στιγμές.
Εκτός από την αναπόφευκτη σχέση πατέρα – γιου, πως νομίζετε ότι σας έχει επηρεάσει ως καλλιτέχνη το έργο και η στάση του Νίκου Νικολαΐδη απέναντι στην Τέχνη; Με έχει επηρεάσει αρκετά γιατί από τότε που ήμουν μικρό παιδί μιλούσαμε για το σύστημα, για την κατάσταση των πραγμάτων, την εξέλιξη της κοινωνίας. Δείχνοντας μου ταινίες, πολλές μουσικές, βιβλία και ποίηση μου άνοιξε ένα δρόμο και επηρέασε τον τρόπο με τον οποίο έγραφα μουσική και συναναστρεφόμουν με τους ανθρώπους. Βλέποντας τον να μην ενδίδει σε κόμματα, εικονικές φιλίες και σε συναναστροφές που δεν επιθυμούσε μου έδειξε το τίμημα της διαφορετικότητας.
Ο Νίκος Νικολαΐδης, ανάμεσα σε πολλά πράγματα, υπήρξε ένας outsider, ένας δημιουργός που δούλεψε πάντοτε στο περιθώριο της βιομηχανίας με τους δικούς του όρους καταφέρνοντας να επιβληθεί αν και όχι να αναγνωριστεί όσο θα έπρεπε. Πιστεύετε πως αν τα πράγματα δεν είχαν συμβεί έτσι, η διαδρομή του θα ήταν διαφορετική; Τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Αν υπήρχε μια διέξοδος προς το εξωτερικό, πιθανόν να την εκμεταλλευόταν. Προτιμούσε, ωστόσο, να καθίσει και να παλέψει με τους δικούς του όρους στη χώρα του.
Σε λίγο καιρό θα κυκλοφορήσουν σε DVD και οι οκτώ ταινίες του, μετά από προσωπική σας εργασία για την επιμέλεια των εκδόσεων τους. Πόσο σημαντική είναι η «διάσωση» των ταινιών και τι ήταν αυτό που προσέξατε ιδιαίτερα σε όλη τη διάρκεια της διαδικασίας έκδοσης τους;Μέχρι σήμερα το έργο του Νίκου υπήρχε σε DVD σε πάρα πολύ κακή ποιότητα ήχου και εικόνας. Τα τελευταία τρία χρόνια ασχολήθηκα προσωπικά για να αποκατασταθεί ο ήχος και η εικόνα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ηθελα να κρατήσω περισσότερο ένα αμερικάνικο επίπεδο παραγωγής, πράγμα πρωτόγνωρο για την εγχώρια παραγωγή. Τα εμπόδια ήταν πολλά αλλά ήταν μια διαδικασία που έπρεπε να γίνει. Ολες οι ταινίες καθαρίστηκαν ψηφιακά καρέ-καρέ και έγινε εξισορρόπηση των χρωμάτων. Φτιάχτηκαν αγγλικοί υπότιτλοι από την αρχή και επίσης καθαρισμός και εξισορρόπηση του ήχου. Ηταν μια μακροχρόνια εργασία, εφόσον έγινε οχι για μία αλλά για οκτώ ταινίες. Το τελικό αποτέλεσμα είναι πολύ καλό και νομίζω θα εκτιμηθεί από όλους τους θαυμαστές του. Πολύ απλά, θα δουν πράγματα που δεν είχαν προσέξει μέχρι σήμερα και που ήταν μέρος του οράματος του Νίκου.
H δική σας διαδρομή ως τραγουδοποιός και μουσικός (Simon Bloom) πιστεύετε ότι συναντάει σε σημεία το έργο του πατέρα σας; Το πρώτο τραγούδι που έγραψα, το «Wonderful World» του άρεσε πολύ και το χρησιμοποίησε στο «Ο Χαμένος τα Παίρνει Ολα». Κάποιες φορές λέγαμε τα ίδια πράγματα με διαφορετικό τρόπο μέσα από την τέχνη μας, αλλά σίγουρα δεν είχαμε τις ίδιες εμμονές.
Ποια είναι η δική σας άποψη για την πρόσφατη «άνοιξη του ελληνικού κινηματογράφου». Νιώθετε πως μια νέα γενιά προσπαθεί να αλλάξει τα πράγματα στο βαλτωμένο τοπίο του ελληνικού σινεμά;Χειμώνας, χειμώνας του ελληνικού κινηματογράφου... Δεν υπήρξε ποτέ η υποστήριξη που χρειάζονται οι καλλιτέχνες στην Ελλάδα ώστε να μπορέσουν να παραδώσουν κάτι που θα αναγνωριστεί στο εξωτερικό. Ευτυχώς τώρα πια η δίοδος προς τα έξω είναι πιο εύκολη. Αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα αν δεν υπάρχει υποστήριξη από τη χώρα. Σίγουρα υπάρχουν καινούργιοι σκηνοθέτες που έχουν πράγματα να πούνε. Η κινηματογραφική αισθητική που είχε ο Νίκος νομίζω ότι έχει διδάξει πολύ λίγους δημιουργούς στην Ελλάδα. Ελπίζω στο μέλλον, να διδάσκει ακόμη πιο πολλούς.
Ο Συμεών Νικολαίδης ετοιμάζει αυτήν την εποχή τον καινούριο του δίσκο που ελπίζει να κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο. Επίσης έχει φτιάξει μια δισκογραφική εταιρία («Restless Wind») μέσα από την οποία προσπαθεί να προωθήσει αξιόλογες και ποιοτικές μουσικές και άλλων καλλιτεχνών αλλά εχει φτιάξει και ένα στούντιο ηχογραφήσεων («Shakti Studio»). Δηλωνει πως «ασχολούμαι με πολλά, αλλά μου αρέσει». Περισσότερα για τον Συμεών Νικολαϊδη στο επίσημο site του.
Το αφιέρωμα στον Νίκο Νικολαϊδη θα διαρκέσει από τις 26 Μαΐου μέχρι την 1η Ιουνίου στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας και θα περιλαμβάνει προβολές των οκτώ μεγάλου μήκους ταινιών του, έκθεση ζωγραφικής με πρωτότυπα έργα επώνυμων καλλιτεχνών που έχουν εμπνευστεί από το έργο του σκηνοθέτη και συναυλίες με τραγούδια εμπνευσμένα ή γραμμένα για τις ταινίες του Νίκου Νικολαϊδη. Στα τέλη Μαΐου θα κυκλοφορήσει και το DVD box set με όλες τις ταίνιες του και θα επανεκδοθούν τρία βιβλία του από τις εκδόσεις Athens Voice Books, ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε και η δεύτερη έκδοση του τελευταίου του μυθιστορήματος «Μια Στεκιά στο Μάτι του Μοντεζούμα» του 2007. Το αφιέρωμα, που συνδιοργανώνουν η Restless Wind, η Marni Films και η Ταινιοθήκη της Ελλάδος, θα έχει χαμηλή τιμή εισιτηρίου (και φοιτητικό), αλλά και ελεύθερη είσοδο σε συγκεκριμένες προβολές και στην έκθεση ζωγραφικής.
