Συναντήσαμε τον Πολ Ραντ και τον Εμιλ Χερς στο Βερολίνο, τον Φεβρουάριου του 2013, λίγες μέρες πριν την πανευρωπαϊκή πρεμιέρα του «Prince Avalanche» που λίγες μέρες μετά, με το κλείσιμο του Φεστιβάλ θα χάριζε στον Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν το βραβείο σκηνοθεσίας και στη φιλμογραφία του μια από τις καλύτερες ταινίες του, επιστροφή στα πρώτα χρόνια των ιδιοσυγκρασιακών ταινιών που τον έκαναν ένα από τα πιο σημαντικά ονόματα του αμερικάνικου ανεξάρτητου κινηματογράφου.
Και οι δυο τους ήταν ενθουσιασμένοι με μια ταινία που τους βρήκε μόνους σε ένα δάσος κάπου στο Τέξας να γυρίζουν ένα ριμέικ μιας ισλανδικής ταινίας με τον τρόπο του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν: μικρό συνεργείο, σενάριο ασταμάτητης λεκτικής δράσης και μια νωχελική ατμόσφαιρα buddy movie στο ύπαιθρο, κομμένη και ραμμένη πάνω τους, αν και στην περίπτωση του μεταμορφωμένου - κάτι ανάμεσα σε Σούπερ Μάριο και Τσάρλι Τσάπλιν - Πολ Ραντ χρειάστηκε ένα μουστάκι και μια ελαφριά στροφή από την κωμική πλευρά του για να συναντήσει έναν από τους πιο αξιομνημόνευτους ρόλους της καριέρας του.
Σίγουρος πως η ταμπέλα του «καλού παιδιού» είναι μάλλον το χειρότερο πράγμα που του έχει συμβεί, ο Πολ Ραντ μιλάει για την κωμωδία που δεν θα εγκαταλείψει ποτέ, τη μουσική που άκουγε πίσω στα 80s, όπου και διαδραματίζεται η ταινία και τη σημασία του να κάνεις ταινίες ανάμεσα σε φίλους.
Μικροσκοπικός, αλλά σίγουρος για πολλά πράγματα που στην ηλικία του άλλοι θα έψαχναν ακόμη στα τυφλά. o Εμιλ Χερς διαψεύδει κατηγορηματικά πως είναι παιδί της φύσης και θα μπορούσε να μιλάει για τον Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν σε όλη τη διάρκεια της συνέντευξης, αν πριν απ' όλα δεν ήταν υποχρεωμένος να δώσει την καθοριστική απάντηση για τη σχέση του με τον Πολ Ραντ
«Γνώρισα τον Πολ μόλις πέντε μέρες πριν ξεκινήσουμε το γύρισμα. Είχαμε πολύ καλή επαφή. Είναι πολύ καλός τύπος. Σε αυτήν την ταινία έδειξε ένα πιο σκληρό πρόσωπο που συνήθως δεν βλέπουμε στις ταινίες του. Λάτρεψα τον Πολ. Ας το πούμε κάπως έτσι: αν ήμουν μπαλαρίνα και έπρεπε να κάνω το άλμα μου και έπρεπε κάποιος να με πιάσει στον αέρα, θα ήθελα να είναι ο Πολ γιατί ξέρω ότι δεν θα με άφηνε ποτέ να πέσω κάτω.»
Για τον Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν
Πολ Ραντ: Γνώριζα τον Ντέιβιντ ήδη από την εποχή του "George Washington'. Είχα λατρέψει αυτήν την ταινία. Τον τρόπο που δούλευε. O Ντείβιντ είναι ένας καλλιτέχνης. Δεν είναι επιτηδευμένος, αλλά είναι ποιητικός. Και το κυριότερο, με έναν τελείως παράξενο και δικό του τρόπο, πάρα πολύ αστείος.
Εμιλ Χερς: Ο Ντέιβιντ είναι πολύ δημιουργικός, είναι μια ιδιοφυία που όμως μοιάζει με έναν αληθινό χαρακτήρα, είναι κάπως περίεργος αλλά με την καλή έννοια. Είναι αστείο αυτό που είπα τώρα. Τι σημαίνει ένας κάπως περίεργος τύπος με την κακή έννοια; Μάλλον κάποιος που ζει σε ένα υπόγειο και αναβοσβήνει ένα φακό. Αυτό που μου αρέσει στον Ντείβιντ είναι ότι ουσιαστικά σε αφήνει ελεύθερο να σκηνοθετήσεις τον εαυτό σου. Αυτό σημαίνει ότι σε αφήνει να ακολουθήσεις οποιαδήποτε διαδρομή εσύ επιθυμείς και σου επιτρέπει να σταματήσεις το γύρισμα αν θες να δοκιμάσεις κάτι άλλο.
Για τον «Γελαστό Πρίγκηπα»
Πολ Ραντ: Ηθελα να δουλέψω με τον Ντέιβιντ πολλά χρόνια. Είμαστε φίλοι εδώ και 12 χρόνια. Προσπαθήσαμε πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά τελικά έγινε εδώ με μια εντελώς διαφορετική ταινία από αυτές στις οποίες δουλεύουμε τα τελευταία χρόνια, με τα μεγάλα συνεργεία, τα στούντιο... Με ρώτησε πως θα μου φαινόταν να κάνουμε μια ταινία στο δάσος που είχε καεί κοντά στο σπίτι του, με μόνο δύο εβδομάδες γύρισμα και ένα μικρό συνεργείο... Νομίζω πως για τον ίδιο ήταν ένας τρόπος να γυρίσει κάτι μόνο για την απόλαυση του να το κάνει, όπως έκανε όταν ήταν ακόμη σπουδαστής. Και για μένα η εμπειρία ήμουν σίγουρος πως θα είναι μια δημιουργική άσκηση. Δεν ξέραμε καν αν η ταινία θα ολοκληρωθεί ποτέ και θα βγει στις αίθουσες. Αλλά είχε φοβερή πλάκα όταν τη γυρίζαμε.
Εμιλ Χερς: Σχεδόν κάναμε μαζί μια ταινία πριν δέκα χρόνια. Οπότε γνωριζόμαστε καλά. Εκείνη η ταινία δεν έγινε ποτέ, αλλά συναντηθήκαμε για αυτήν την ταινία όταν τον πήρα τηλέφωνο για να του ζητήσω μερικές συμβουλές για ένα άλλο φιλμ που ήθελα να κάνω με φίλους χωρίς καθόλου χρήματα. Νομίζω πως την ίδια εποχή με σκεφτόταν για συμπρωταγωνιστή του Πολ. Και έτσι ήμουν πολύ τυχερός γιατί κατάφερα να κάνω μια ταινία μαζί του.
Για την κωμωδία
Πολ Ραντ: Μου αρέσει να κάνω πολλά διαφορετικά πράγματα. Δεν θεωρώ πως ο «Γελαστός Πρίγκηπας» είναι μια «δραματική» στροφή στην καριέρα μου. Λατρεύω την κωμωδία και είναι αλήθεια πως τα 17 χρόνια που δουλεύω, κάνω συνεχώς κωμωδίες.
Εμιλ Χερς: Δεν θα έλεγα την ταινία κωμωδία. Μάλλον κάτι πιο περίεργο από μια απλή κωμωδία. Αλλά για μένα ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα. Θεωρώ πως είμαι πολύ αστείος και όλο παίζω σε δράματα. Μάλιστα, θεωρώ πως όσο πιο πολύ με γνωρίζεις τόσο πιο γελοίος καταλαβαίνεις ότι είμαι. Απλά σκέφτομαι πως πρέπει να τελειοποιήσω τις ικανοτητές μου στο stand-up comedy. Θα ήθελα να είχα την ικανότητα του Πολ με την ανταλλαγή της ατάκας. Το κάνει τέλεια...
Για την επιστροφή στα 80s
Πολ Ραντ: Δεν σκέφτηκα ποτέ το φιλμ σαν μια ταινία εποχής. Αλλά αν το σκεφτείς είναι αφού διαδραματίζεται στα 80s. Επειδή όμως είμαστε στη φύση το μόνο που κάνει εντύπωση είναι πως δεν κρατάμε κινητά. Ολη αυτή η εποχή μου θυμίζει τα μακριά μαλλιά που είχα και τη new wave μουσική που άκουγα. Τρελλαινόμουν για τους Depeche Mode, τους Ultravox. Μετά ήρθαν και οι κιθάρες, οι R.E.M., oι Smiths.
Εμιλ Χερς: Οταν διαδραματίζεται η ταινία εγώ ήμουν ακόμη μωρό. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι πως θα ήταν η ζωή μας χωρίς κινητά. Εχουμε εθιστεί στην τεχνολογία και πρόσφατα διάβασα μια έρευνα που ανέλυε πόσο παρόμοια αντιδρά ο εγκέφαλός μας τόσο στην προσωπική επαφή με τους άλλους όσο και μέσα από ένα κινητό τηλέφωνο. Είναι τρομακτικό, αν το σκεφτείς.
Για τη φύση
Πολ Ραντ: Το μέρος στο Τέξας όπου κάναμε το γύρισμα ήταν πολύ περίεργο. Δεν είχα βρεθεί ποτέ σε κάτι παρόμοιο, παρόλο που πηγαίνω στην εξοχή όποτε τα καταφέρνω. Τα δύο πράγματα που μου έκαναν εντύπωση ήταν ότι παρόλο που το δάσος είχε καεί μήνες πριν μύριζε ακόμη στον αέρα η φωτιά. Και το έδαφος ήταν καυτό.
Εμιλ Χερς: Το να γυρίζεις μια ταινία στην ύπαιθρο είναι μάλλον κάτι ανάμεικτο. Είναι απολαυστικό, αλλά πολλές φορές, μια πολύ ζεστή ή μια πολύ κρύα μέρα εύχεσαι να μπορούσες να ήσουν κάπου μέσα. Είναι οι συνθήκες που κάνουν ένα εξωτερικό γύρισμα να είναι καλό ή κακό. Εγώ έχω συνδεθεί με κάποιο τρόπο με τη φύση λόγω του «Into the Wild», αλλά σαν χαρακτήρας δεν είμαι καθόλου άγριος. Το να ζεις στη φύση είναι μια πολύ συγκεκριμένη επιλογή. Δεν ταιριάζει σε όλους τους ανθρώπους. Θα έλεγα πως είμαι πιο πολύ παιδί της πόλης.
Για το Χόλιγουντ:
Πολ Ραντ: Το Χόλιγουντ είναι αυτό που θες εσύ να είναι. Οσον αφορά το να είσαι σε ένα συνεχή ανταγωνισμό για ρόλους, να ενδιαφέρεσαι για το πόσα εισιτήρια έκανε η ταινία σου το πρώτο Σαββατοκύριακο. Μόνο που αυτά είναι πράγματα που δεν με ενδιαφέρουν. Ανακάλυψα μέσα στα χρόνια πως οι άνθρωποι που επιλέγω να δουλεύω δεν ενδιαφέρονται για να αναδειχθούν οι ίδιοι, αλλά ενδιαφέρονται για μια ομαδική δουλειά και πως αυτό θα κάνει την ταινία να δουλέψει. Δεν έχω μπει ποτέ στη διαδικασία να κάνω τον πιο αστείο, γιατί απλά δεν μπορώ. Αλλά το θέμα του «πιο αστείου» δεν είναι κάτι που απασχόλησε ποτέ κανέναν από τους φίλους και συνεργάτες μου. Εχω δουλέψει πολύ και τις περισσότερες φορές σε ταινίες που μου άρεσαν πολύ και με ανθρώπους που ήθελα να δουλέψω. Είμαι κάτα κάποιο τρόπο προστατευμένος από αναπάντεχες εκπλήξεις.
Εμιλ Χερς: Ενα από τα πράγματα που έχω καταλάβει όσα χρόνια δουλεύω είναι ότι δεν μπορείς να ελέγξεις όλα όσα συμβαίνουν γύρω σου και σε αφορούν. Δεν μπορείς να ξέρεις τι θα συμβεί το επόμενο λεπτό. Με ενδιαφέρει να κάνω ταινίες που μου αρέσουν. Δεν έχει σημασία αν είναι ανεξάρτητες, μεγάλες παραγωγές ή απλά μια υπέροχη ταινία μεταξύ μας όπως ήταν ο «Γελαστός Πρίγκηπας».
Διαβάστε εδώ τη συνέντευξη του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν στο Flix.
Ο «Γελαστός Πρίγκηπας» (διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix) παίζεται στις ελληνικές αίθουσες από την Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου.
