Ο Χρήστος Πυθαράς ετοιμάζει ταινία, δεύτερη μεγάλου μήκους μετά την «Ευτυχία» του, ενώ ταυτόχρονα είναι από τους δημιουργούς που δουλεύουν πολύ, που βρίσκονται σε εγρήγορση, που πάντα γνωρίζουν τον τρόπο να αξιοποιήσουν τα ερεθίσματα που τους δίνει η ζωή, η καθημερινότητα, ο στοχασμός τους. Είναι ένας σκηνοθέτης που από καιρό έχει αποδείξει τη σεβαστική αγάπη του για τον κινηματογράφο και που, μαζί, κάνει ένα σινεμά ανεξάρτητο, πάντα με κοινωνικό χαρακτήρα, φρέσκο και ευαίσθητο.
Ο Χρήστος Πυθαράς και το συνεργείο στο γύρισμα
Τώρα, ο Πυθαράς ολοκληρώνει το «Κυνήγι», μαζί με μια ομάδα συντελεστών που μοιάζει να λάτρεψε. Τρεις κεντρικοί πρωταγωνιστές, κανείς επαγγελματίας της υποκριτικής: ο Γιάννης Μπελής, ο Βασίλης Αναστασίου (πολύ πιο γνωστός ως ΘΥΤΗΣ) και ο Μαλ, ένα υπέροχο καφετί pit bull. Ο σκηνοθέτης μίλησε στο Flix για όσα φτιάχνουν αυτή την ταινία, για όσα επιδιώκει και εύχεται, με χιούμορ και γλυκύτητα και μια, όπως πάντα, πρόθεση αποκαθήλωσης των στερεοτύπων.
Ο Γιάννης, μοναχικός σιδεράς, βρίσκει ευχαρίστηση στο κυνήγι και την κατασκευή χειροποίητων κοσμημάτων. Ο διπλανός του γείτονας, ο Ηλίας, κακομεταχειρίζεται το μεγαλόσωμο σκύλο του. Ενόσω ο Ηλίας δουλεύει τα βράδια, ο σκύλος μένει κλειδωμένος στο μπαλκόνι και γαβγίζει ασταμάτητα. Ο Γιάννης δεν μπορεί να κοιμηθεί. Οταν χάνει την από χρόνια αποξενωμένη μητέρα του, γεμίζει ενοχές και θυμό. Η σύγκρουσή του με τον γείτονα μοιάζει αναπόφευκτη.
Γιάννης Μπελής
Πώς προέκυψε η ιδέα γι' αυτό εδώ το σενάριο; Ποια νιώθεις ότι είναι η σχέση του σινεμά σου αφενός με την πόλη και τον άνθρωπο μέσα σ' αυτή, αφετέρου με τα ζώα που έχουμε δει στις περισσότερες δουλειές σου;
Ο Γιάννης, ο άνθρωπος που υποδύεται τον κεντρικό ήρωα της ταινίας, είναι σύντροφος μιας πολύ καλής μου φίλης. Τον γνώριζα λοιπόν μέσω της Ελένης τα τελευταία χρόνια, όχι όμως καλά. Η φυσιογνωμία και ο χαρακτήρας του με γοήτευαν με κάποιο τρόπο. Είναι άντρας παλιάς κοπής, με πολύ χιούμορ, κουλτούρα και εμπειρία σε τερτίπια της ζωής. Φεύγοντας μια μέρα από το σπίτι τους, έκατσα και έγραψα το σενάριο (ή μεγάλο μέρος του έστω), σε δύο μέρες, με εκείνον στο μυαλό μου. Οταν του πρότεινα να παίξει - ο Γιάννης δεν είναι ηθοποιός αλλά σιδεράς στο επάγγελμα - του άρεσε η ιδέα (ο χαρακτήρας εξάλλου βασίστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό σε χαρακτηριστικά και ιδιότητες που έχει ο ίδιος ως άνθρωπος) και ήταν μέσα χωρίς να το πολυσκεφτεί. Αυτό πυροδότησε την υλοποίηση της ταινίας. Πολύ πιθανό, αν ο Γιάννης δεν συμμετείχε, η ταινία δεν θα γινόταν ποτέ - σίγουρα δεν θα είχε την ακατέργαστη ενέργεια που κουβαλά η ερμηνεία του και η παρουσία, ο όγκος του μέσα στο κάδρο.
Η βία εμφανίζεται ποικιλοτρόπως μέσα στην ταινία: Με νόμιμο τρόπο, με τους άγραφους κανόνες αλλά και με τον ποινικό τρόπο. Ποια μορφή της μπορεί να είναι δίκαιη ή ηθική, είναι ερώτημα που θέτει η ταινία και έχει να αναλογιστεί ο κάθε θεατής ξεχωριστά.»
Το περιβάλλον στο οποίο γυρίζεται μια ταινία, είναι πάντα ένας σημαντικός χαρακτήρας της ιστορίας και κινηματογραφικά έχει μεγάλο ενδιαφέρον να βρίσκουμε τρόπο να αναπτύξουμε την επίδρασή του στη δραματουργία. Στην «Ευτυχία» (2016) ήταν αποκλειστικά η πόλη σαν αστικός εγκλωβισμός προς την ηρωίδα, στο «Κυνήγι» είναι μια αντίστιξη πόλης και χωριού και πώς συμβάλλουν στην ψυχολογία του ήρωα, ενώ στην επόμενη μεγάλου μήκους που ετοιμάζουμε τον ερχόμενο χειμώνα, το τοπίο είναι ένα ερημικό νησί, η φύση του, η θάλασσα και πώς σχετίζονται με την απόφαση που έχει να πάρει ο ήρωας. Αυτό που μάλλον μπορώ να αναγνωρίσω να διατρέχει θεματικά αυτές τις τρεις ιστορίες και την τοποθέτηση των χαρακτήρων μέσα στο περιβάλλον τους, είναι ότι τους βάλλει η μοναξιά και η προσπάθεια των ηρώων να τη διαχειριστούν.
Σχετικά με τα ζώα, αγαπάω πολύ τα σκυλιά και αυτό έχει μάλλον ισχυροποιηθεί τα τελευταία έντεκα χρόνια με την παρουσία του κολλητού τετράποδου φίλου μου, του Τσάρλι. Στην επόμενη ταινία, έχει βασικότατο ρόλο στην ιστορία και την εξέλιξή της.
Η σκηνογράφος, Πηνελόπη Βαλτή
Διαβάζοντας τη σύνοψη, μοιάζει να καταπιάνεσαι με τη βία του ανθρώπου προς τον άνθρωπο και τα ζώα, αλλά και με κάποια ανατροπή στερεοτύπων; Ο κυνηγός που αγαπά τα ζώα περισσότερο απ' όσο ο γείτονας;
Δεν μπορώ να σκεφτώ να είμαι κυνηγός όπως ο ήρωας της ταινίας. Δεν μπορώ να με δω να σκοτώνω οποιοδήποτε ζώο, ακόμα και νόμιμα για να το φάω. Από την άλλη, αυτό είναι μεγάλη υποκρισία γιατί όταν έχω στο πιάτο την τσίχλα ή το αγριογούρουνο τα καταβροχθίζω με λαιμαργία. Η σχέση των κυνηγών με τα ζώα είναι πολύ ιδιάζουσα στα μάτια μου καθώς τυγχάνει να γνωρίζω πολλούς λόγω του χωριού μου. Πάντως ναι, ένας κυνηγός μπορεί να αγαπά και να φροντίζει τα ζώα, πολύ περισσότερο από έναν άνθρωπο που εντελώς ανεύθυνα έχει βρεθεί να έχει στην κατοχή του ένα κατοικίδιο. Κατάλαβα συνάμα από την διαδικασία της ταινίας, ότι οι κυνηγοί τιμούν το πιάτο τους, το φαγητό τους. Η διαδικασία του κυνηγιού και του μαγειρέματος του θηράματος είναι σημαντική για αυτούς, δεν υπάρχει το «να πετάξω το υπόλοιπο» και εκτιμούν δεόντως το «καθαρίζω / γλείφω το πιάτο μου», ώστε το θανατικό να μην είναι χαμένο.
Η βία εμφανίζεται ποικιλοτρόπως μέσα στην ταινία: Με νόμιμο τρόπο, με τους άγραφους κανόνες αλλά και με τον ποινικό τρόπο. Ποια μορφή της μπορεί να είναι δίκαιη ή ηθική, είναι ερώτημα που θέτει η ταινία και έχει να αναλογιστεί ο κάθε θεατής ξεχωριστά.
Ο Μαλ
Μετά από μία μεγάλου μήκους ταινία και αρκετές μικρού, πού σε βρίσκει αυτή, η δεύτερη μεγάλη σκηνοθετική δουλειά σου, στην προσωπική σου πορεία; Γιατί επιλέγεις (επιλέγεις;) να δουλεύεις εκτός κρατικής χρηματοδότησης;
Φυσικά και δεν επιλέγω να δουλεύω εκτός κρατικής χρηματοδότησης. Απλώς, οι απορρίψεις έχουν πέσει βροχή! Καταλαβαίνω όμως, ότι αυτό είναι στη φύση της δουλειάς του σκηνοθέτη και της παραγωγής / διανομής μιας ταινίας. Στην πλειοψηφία των αιτήσεων για επιχορηγήσεις και για φεστιβάλ, το μεγαλύτερο ποσοστό στατιστικά, θα είναι αρνητικό για τους περισσότερους. Το «Κυνήγι» έχει επιχορηγηθεί ως μικρού μήκους από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ολοκληρώθηκε και κατατέθηκε και εμείς απλώς συνεχίσαμε και αναπτύξαμε την ταινία σε μεγάλου μήκους με περαιτέρω γυρίσματα και υλικό που είχαμε αφήσει εκτός στο cut της μικρού μήκους ενώ αναμένεται μια χρηματοδότηση ως ολοκληρωμένο έργο από την ΕΡΤ.
Ζήτημα παραμένει το πλαίσιο στήριξης και παραγωγής ώστε οι δημιουργοί να μπορούν να κάνουν ταινίες χωρίς να χρειάζονται ψυχιατρική υποστήριξη και με λίγη μεγαλύτερη συχνότητα.»
Ο κάθε σκηνοθέτης έχει την προσωπική του πορεία στο πώς κάνει ταινίες και η κάθε ταινία χτίζει πάνω στην προηγούμενη. Μακάρι να έρθουν περαιτέρω και μεγαλύτερες κρατικές επιχορηγήσεις, ώστε τα πράγματα να γίνουν πιο εύκολα από άποψη budget, αποφάσισα όμως ώριμα τα τελευταία χρόνια ότι θα συνεχίσω να φτιάχνω ταινίες με τον όποιο τρόπο μπορώ, αρκεί να νιώθω πως εξελίσσομαι από ταινία σε ταινία και να κουβαλάω την ίδια κάψα για την δημιουργία τους.
Πώς βλέπεις το παρόν και το κοντινό μέλλον του ελληνικού σινεμά;
Η φετινή χρονιά θα έχει ταινίες από πολλούς σημαντικούς δημιουργούς διαφορετικών γενεών: Οικονομίδης, Τσίτος, Φραντζής, Τσαγγάρη, Παναγιωτοπούλου, Τσεμπερόπουλος, Ηλιάδης, Αβρανάς, Ζώης, Βεσλεμές, Νεοφώτιστος, Χαραμουντάνης, Μασσαλάς, Πάσχος, Νάκος, Κεκάτος ενώ αναμένονται (!) των Σανίδη, Τελτζίδη, Αντωνόπουλου, Προέδρου, Μπόγρη, Βούλγαρη, Λέντζου, Μαυρή και Κοτζαμάνη. Wow, έπος!!! Και μακάρι να δούμε από όλους ενδιαφέρουσες ταινίες, ακόμα και από σκηνοθέτες που μπορεί να μην μας αρέσει το ύφος τους. Το παρόν λοιπόν και το άμεσο μέλλον μοιάζουν τρομερά ελπιδοφόρα από δημιουργούς και τεχνικούς επίσης.
Ζήτημα παραμένει, όμως, το πλαίσιο στήριξης και παραγωγής ώστε όλοι οι παραπάνω και όσοι ακόμα, να μπορούν να κάνουν ταινίες χωρίς να χρειάζονται ψυχιατρική υποστήριξη και με λίγη μεγαλύτερη συχνότητα. Χωρίς να αναλύσουμε τους λόγους τώρα, αλλά ήδη έχει υπάρξει μια σεβαστή καθυστέρηση στα προγράμματα επιχορηγήσεων του ΕΚΚ με την επίμαχη συγχώνευσή του με τον ΕΚΟΜΕ, που καθυστερεί την προσπάθεια όσων έχουν και όσων περιμένουν να μάθουν αν θα επιχορηγηθούν, για να κάνουν ταινία. Ελπίζω, όπως όλοι, να επιλυθεί άμεσα.
Ο Διευθυντής Φωτογραφίας, Θάνος Λυμπερόπουλος
Τι σε εξέπληξε ευχάριστα στη δημιουργία αυτής εδώ της ταινίας και τι εμπόδια συνάντησες;
Το «Κυνήγι» είναι η πρώτη δουλειά που έχω κάνει που είμαι πλήρως ικανοποιημένος σε όλα τα στάδια δημιουργίας της. Είναι μια μικρή ταινία, γειωμένη και ανθρώπινη νομίζω. Δυσκολίες σίγουρα υπήρξαν, μα δεν μπορώ να μιλήσω για εμπόδια. Ο,τι πρόβλημα προέκυπτε, είχαμε την υπομονή και την αυτοπεποίθηση ότι θα επιλυθεί. Αυτό μάλλον οφείλεται στο ότι ένιωθα ασφαλής με τις ερμηνείες των ηθοποιών οπότε όλα τα άλλα ήταν υποδεέστερα συγκριτικά. Μεγάλο ρόλο έπαιξε και η καλή οργάνωση όλων των συνεργατών στην προετοιμασία των πόστων τους αλλά και ότι σχεδόν όλοι οι συντελεστές είχαμε καλές ή φιλικές σχέσεις. Σίγουρα υπήρξαν διαφωνίες, κούραση και νεύρα αλλά κάπως τα αφήναμε πίσω αναίμακτα. Οσο τετριμμένο και αν ακούγεται, τεράστια σημασία έχει η προετοιμασία σε κάθε στάδιο παραγωγής της ταινίας, αλλά και η διαχείριση και φροντίδα των ανθρώπων που συμμετέχουν στην παραγωγή.
Πώς χειρίστηκες τη συνεργασία με δυο μάλλον «δύσκολους» παράγοντες, έναν μη-επαγγελματία ηθοποιό κι ένα σκύλο;
Ευτυχώς, ήταν οι πιο εύκολες συνεργασίες που είχα ως τώρα σε οτιδήποτε έχω κάνει, και εκεί όπου κερδίζει τα όποια εύσημα η ταινία, νομίζω. Αρχικά, με τον Γιάννη κατάλαβα πόσο μεγάλο ρόλο παίζει η αντίληψη και η οξυδέρκεια του ανθρώπου - ηθοποιού, καθώς και η προσήλωση και αφοσίωση σε ό,τι αναλαμβάνει. Κάναμε αρκετές πρόβες, με τον Γιάννη μόνο του ή μαζί με τους άλλους ρόλους, όχι όμως τόσο πάνω στο κείμενο και στις σκηνές όσο στο να βρούμε πώς συνυπάρχουν αυτοί οι χαρακτήρες μεταξύ τους, ποιες είναι οι δυναμικές τους και οι σχέσεις τους. Οταν έγινε σαφές και καθαρό μέσα από την προετοιμασία, το ύφος και ο τόνος που σκέφτομαι ο ίδιος για τον χαρακτήρα που υποδύεται (σαν το «βρήκε»), μετά ήταν σχεδόν ενστικτώδες να φέρει τον χαρακτήρα στο γύρισμα και το μόνο που μπορεί να χρειαζόταν, ήταν κούρδισμα στον τόνο ή την κλίμακα, σύμφωνα με τη δραματουργία της εκάστοτε σκηνής. Εχω τον μεγαλύτερο σεβασμό για τον Γιάννη, για τον επαγγελματισμό του και την συνέπεια που επέδειξε απέναντι στο όλο εγχείρημα, αν δεν υπήρχε αυτός δεν θα υπήρχε ταινία, και αυτό που έχει δώσει με την ερμηνεία και την παρουσία του είναι μαγνητικό νομίζω.
Βασίλης Αναστασίου
Το τυχαίο ή συγκυριακό έπαιξε μεγάλο ρόλο στο «Κυνήγι», ευτυχώς θετικό σε αυτή την περίπτωση, με πολλά απρόοπτα να ευνοούν το τελικό αποτέλεσμα. Πίναμε έναν καφέ με τον Βασίλη Αναστασίου (τον ράπερ ΘΥΤΗ - μια επίσης εξαιρετική συνεργασία στο κάστινγκ και στο αποτέλεσμα που έφερε), συζητώντας για την ταινία, όταν από την άκρη του δρόμου περνούσε μια κοπέλα με ένα μεγαλόσωμο pit bull. Προσπερνώντας ένα αρκετά αστείο σκηνικό για το πώς έγινε η επαφή, λέω μόνο με περίσσεια εκτίμηση, ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει ιδανικότερος άνθρωπος και σκύλος για την ταινία: φιλικοί, υπομονετικοί, συνεργάσιμοι, χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό για τη συμμετοχή τους, δίχως τον Μαλ και την Ελισάβετ η ταινία θα ήταν φανερά πιο φτωχή. Παράλληλα, έχω ο ίδιος μεγάλη άνεση με τα σκυλιά και αυτό βοήθησε αρκετά στο γύρισμα.
Εχοντας ολοκληρώσει το γύρισμα της ταινίας, ποια προβλέπεις και ποια εύχεσαι να είναι η πορεία της;
Εύχομαι ό,τι κάθε σκηνοθέτης νομίζω. Να μας δημιουργήσει ευκαιρίες για την επόμενη, να την δει όσο περισσότερος κόσμος, να επικοινωνήσει κάτι ανθρώπινα θετικό από τις ιδέες που πραγματεύεται, να συμμετέχει σε πολλά φεστιβάλ, να βγάλει πολλά χρήματα από τη διανομή της, να κερδίσει βραβεία, όλα με αυτή την σειρά προτεραιότητας. Ευσεβείς πόθοι...
Δεν προβλέπω ποια θα είναι η ρεαλιστική της πορεία, προσπαθώ να μην είμαι απαισιόδοξος αλλά δεν φαντάζομαι πλέον γιορτές και πανηγύρια για οτιδήποτε κάνω. Αν γίνουν όλα τα παραπάνω, ακόμα και στο μικρότερο ποσοστό τους, θα είμαστε εξαιρετικά ικανοποιημένοι. Κυρίως μας ενδιαφέρει να μπορούμε να πάμε όσο πιο άμεσα στην επόμενη ταινία και μετά στην επόμενη...
«Κυνήγι» info ΗΘΟΠΟΙΟΙ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΕΛΗΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ, ΜΕΛΕΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ, ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΔΕΛΙΟΥ, ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΣΑΚΟΜΙΔΗΣ, ΧΡΥΣΑ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΩΣΤΗΣ ΤΣΑΚΟΜΙΔΗΣ, ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΒΑΣΩ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ | ΣΕΝΑΡΙΟ / ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΥΘΑΡΑΣ | ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: ΘΑΝΟΣ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ | ΜΟΝΤΑΖ: ΠΑΝΟΣ ΒΟΥΤΣΑΡΑΣ | ΜΟΥΣΙΚΗ: ΝΤΙΝΟΣ ΤΣΕΛΗΣ, ΑΝΝΑ ΚΟΜΙΑΝΟΥ | ΣΚΗΝIKA: ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΒΑΛΤΗ | ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: ΣΟΦΙΑ ΒΑΣΟ | ΗΧΟΣ: ΑΛΕΞΗΣ ΚΟΥΚΙΑΣ - ΠΑΝΤΕΛΗΣ, ΓΙΩΡΓΗΣ ΣΑΡΑΝΤΙΝΟΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΕΚΡΗΣ, ΝΙΚΟΛ ΑΣΗΜΩΣΗ, ΑΛΚΑΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ | ΗΧΗΤΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΙΞΗ ΗΧΟΥ: ΒΑΛΙΑ ΤΣΕΡΟΥ | ΧΡΩΜΑ: ΜΑΝΘΟΣ ΣΑΡΔΗΣ | VFX: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΕΛΑΔΟΠΟΥΛΟΣ | ΜΑΚΙΓΙΑΖ: ΟΛΓΑ ΠΑΤΣΙΟΥ | ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΝΤΕΛΑΤΟΥ | ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΛΙΑΣ | ΒΟΗΘΟΣ ΚΑΜΕΡΑΣ: ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΕΤΜΕΖΑ | ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΙ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΕΣΜΕΝΤΖΗΣ, "ΦΟΥ", ΣΠΥΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ | ΒΟΗΘΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΕΣΜΕΝΤΖΗΣ, "ΦΟΥ, ΜΑΡΙΟΣ ΓΙΑΛΑΖΟΓΛΟΥ | ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ | ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΥ: ΜΑΙΡΗ ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΛΗ | ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟ ΜΟΝΤΑΖ: ΜΑΝΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΑΚΗΣ | ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: ΣΩΤΗΡΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ | ΣΚΡΙΠΤ: ΚΛΑΙΡΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ | ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΟΙ: ΕΡΤ, ΕΚΚ, RENTPHOTOVIDEO | ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ART RENEGADE, ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΥΘΑΡΑΣ
