Εχει γράψει μαζί με τον Πίτερ Τζάκσον και τη γυναίκα του Φραν Γουόλς τα σενάρια όλων των ταινιών του, από το πρώτο φιλμ του «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών», όμως η συνεργασία τους είναι προφανώς πολύ πιο βαθιά και ουσιαστική: Από το «King Kong» και μέχρι σήμερα, η Μπόγιενς είναι επίσης συμπαραγωγός σε όλες τις ταινίες του και αποτελεί πλέον σχεδόν «συνώνυμό» του. Βραβευμένη με Οσκαρ για το «Ο Αρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά», μεταμορφώθηκε μέσα σε δέκα και κάτι χρόνια σε έναν από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στην βιομηχανία σήμερα και ίσως, στη γυναίκα που ξέρει περισσότερα για τον Τόλκιν, το έργο του και τον κόσμο των Χόμπιτ, των ξωτικών και των νάνων.
Ακόμη κι έτσι όμως, καταλαβαίνει απόλυτα γιατί η πρώτη ερώτηση στα χείλη όλων σχετικά με το «Ηobbit» είναι πάνω κάτω, η ίδια: Που βρίσκεται η πρόκληση, το ενδιαφέρον στο να κάνει τρεις ακόμη ταινίες, για έναν σύμπαν και για ήρωες, που πλέον γνωρίζει τόσο καλά; Οπως άλλωστε ομολογεί χωρίς δισταγμό, ακόμη και η ίδια, είχε αρχικά τις αμφιβολίες της. «Η αλήθεια είναι πως όσο κι αν αγαπώ την γραφή του Τόλκιν και τους κόσμους που δημιουργεί, αρχικά ένοιωθα πως δεν μου ήταν ιδιαίτερα ελκυστικο να ασχοληθώ με κάτι που είχα ήδη κάνει. Ομως όταν άρχισα να διαβάζω ξανά το «Hobbit» και να χτίζω στο μυαλό μου τη δομή που θα είχε το σενάριο, θυμήθηκα ξανά, πως εκεί μέσα κρύβεται ένας άλλος διαφορετικός κόσμος από το σύμπαν του «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών», με τη δική του μυθολογία, γνώριμους αλλά και καινούριους χαρακτήρες, με ένα ξεχωριστό ύφος και μια αλλιώτικη αίσθηση του χιούμορ. Κι αυτό ήταν αρκετό για να με κάνει να ξεχάσω όλες τις αμφιβολίες μου».
Οι αμφιβολίες της έτσι κι αλλιώς, τοποθετούνται χρονικά πλέον, πίσω σε ένα σχεδόν μακρινό παρελθόν. Οταν ακόμη ο Πίτερ Τζάκσον ήταν απλά παραγωγός σε αυτό που θα ήταν η μεταφορά του βιβλίου σε μία μόνο ταινία, με σκηνοθέτη τον Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο. Η Μπόγιενς δούλεψε για αρκετό καιρό με τον Μεξικανό σκηνοθέτη του «Λαβύρινθου του Πάνα», πριν εκείνος αποφασίσει πως δεν μπορεί ή δεν ενδιαφέρεται να φέρει εις πέρας το «The Hobbit». Κι όπως λέει, ακόμη κι αν ο Ντελ Τόρο αποχώρησε, κάτι από τη συνεργασία τους, έμεινε μαζί της «Η δουλειά που ξεκινήσαμε να κάνουμε με τον Γκιγιέρμο θα είχε σαν αποτέλεσμα μια διαφορετική ταινία. Ακόμη αναρωτιέμαι πως θα ήταν, θα ήθελα πολύ να τη δω, γιατί πολύ απλά ο Γκιγιέρμο είναι ένας υπέροχος σκηνοθέτης. Οταν όμως αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να κάνει την ταινία είδαμε ξανά το σενάριο από την αρχή με τον Πίτερ. Αλλά η αλήθεια είναι πως η συνεργασία μαζί του με επηρέασε, στον τρόπο με τον οποίο είδε το βιβλίο, τον ενθουσιασμό με τον οποίο το προσέγγισε. Μέσα από τη δική του ματιά μπόρεσα κι εγώ να δω το «The Hobbit» με έναν νέο ενθουσιασμό, σαν μια καινούρια άγνωστη χώρα».
Στην πορεία, αρκετό καιρό αφού ο Πίτερ Τζάκσον επέστρεψε για να αφηγηθεί με τον δικό του τρόπο την ιστορία του Τόλκιν κι ακόμη αργότερα, αφού τα γυρίσματα είχαν ήδη ξεκινήσει, ανακοινώθηκε πως το βιβλίο δεν θα γινόταν μία, αλλά τρεις ταινίες, μια απόφαση που παραξένεψε αρκετούς. Η Μπόγιενς εξηγεί: «Καταλαβαίνω πως η απόφαση να μεταμορφωθεί το «Hobbit» σε τριλογία στην πορεία της παραγωγής, μπορεί να δημιουργεί μια δυσπιστία σε μερικούς ανθρώπους. Ομως διαβάζοντάς το βιβλίο, δεν είναι καθόλου δύσκολο να δεις πόση πολλή ιστορία, πόσος πλούτος, κρύβεται σε κάτι που μοιάζει εκ πρώτης όψεως με ένα παιδικό ανάγνωσμα. Και αυτό που θέλαμε να κάνουμε ήταν να χτίσουμε έναν ολοκληρωμένο κόσμο, να δώσουμε στους χαρακτήρες του «Hobbit» την σημασία και τον χώρο που τους αναλογεί. Ομως ακόμη κι έτσι δεν ήταν μια εύκολη απόφαση. Επειδή η ιστορία σου υπάρχει στο χαρτί αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητο να την αφηγηθείς ολόκληρη. Το βιβλίο είναι γεμάτο τόσες υπέροχες στιγμές και θέλαμε να τις κρατήσουμε, να τις κινηματογραφήσουμε όλες. Ομως πριν κάνεις κάτι τέτοιο οφείλεις να δεις αν ο κορμός, η βάση τις ιστορίας αντέχει, αν το να αναπτύξεις αντί να αφαιρέσεις είναι κάτι απαραίτητο. Κι αυτό ήταν τελικά που έκρινε την απόφασή μας να κάνουμε τρία αντί για ένα φιλμ».
Στην πραγματικότητα οι μόνοι που δεν είχαν απολύτως καμία αντίρρηση, ή οποιαδήποτε αμφιβολία για το αν η απόφαση ήταν σωστή, ήταν προφανώς οι άνθρωποι των στούντιο που χρηματοδοτούν το φιλμ. Ομως ακόμη κι αν εκείνοι είδαν μια λαμπρή ευκαιρία για μεγιστοποίηση των κερδών της επένδυσής τους, η Μπόγιενς ξεκαθαρίζει «με βεβαιότητα πως για τον Πίτερ Τζάκσον, για κανέναν από εμάς, η απόφαση δεν είχε να κάνει με τα επιπλέον χρήματα. Ολοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες που ξέρω και ο Πίτερ ανήκει αναμφίβολα σε αυτούς, δεν νοιάζονται στ' αλήθεια για τα χρήματα. Ο Πίτερ δουλεύει με την ίδια θέρμη, τον ίδιο ενθουσιασμό και την ίδια αθωότητα τώρα, όπως και τότε που ήταν απένταρος και αυτό είναι κάτι που δεν χρειάζεται πολύ σκέψη για να το δεις».
Λίγο πριν το πρώτο φιλμ της καινούριας τριλογίας βγει στις αίθουσες κι ενώ o Πίτερ Τζάκσον έχει ολοκληρώσει το πρώτο cut στο δεύτερο μέρος «The Hobbit: the Desolation of Smaug», ζητάμε από την Μπόγιενς να ρίξει μια ματιά στην δημιουργική διαδρομή της προηγούμενης δεκαετίας, που κυριολεκτικά της άλλαξε τη ζωή: «Εκτός του ότι το να κάνουμε τον «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών» και τώρα το «Hobbit» υπήρξε μια υπέροχη περιπέτεια γεμάτη εμπειρίες και εξαιρετικές συναντήσεις, για τον Πίτερ ειδικά, ήταν και μια εκπληκτική ευκαιρία να πειραματιστεί πάνω στο στο σινεμά και πάνω στην τεχνολογία που θα το κάνει καλύτερο. Ξέρω ότι διασκέδασε τρομερά κι εξακολουθεί να διασκεδάζει όλους αυτούς τους τεχνολογικούς νεωτερισμούς που χρειάστηκε να δημιουργήσει, για να φέρει αυτές τις ταινίες εις πέρας. Και είναι θαυμάσιο να τον βλέπεις να τους χρησιμοποιεί και να τους εξελίσσει και στην πορεία να τους μεταμορφώνει σε κάτι δεδομένο για την κινηματογραφική κοινότητα. Για μένα, νομίζω πως το σημαντικότερο υπήρξε κι εξακολουθεί να είναι, η σπάνια ευκαιρία να δουλέψω με μια ομάδα ανθρώπων αληθινά ξεχωριστών. Με ένα επιτελείο ηθοποιών και τεχνικών που είναι εξαιρετικοί σε όλα τα επίπεδα. Και ήταν πάντα χαρά μου να επιστρέφω σε αυτόν τον κόσμο που έχτισαν οι ταινίες μας εντός ή εκτός της οθόνης».
Η χαρά είναι δίχως αμφιβολία και δική μας, αλλά και ειδικότερα της Νέας Ζηλανδίας, αφού στην πορεία, μεταμορφώθηκε σε κάτι σαν το υπαρκτό αντίστοιχο της Μέσης Γης. Ο Τσάκσον, η Μπόγιενς, η Φραν Γουόλς, είναι πλέον στη χώρα τους κάτι σαν εθνικοί ήρωες, όμως για την ίδια δεν ανήκει μόνο στους δημιουργούς των ταινιών. «Δεν θα μπορούσαμε να το κάνουμε χωρίς την υποστήριξή κυριολεκτικά ολόκληρης της χώρας. Είναι συγκινητικό πόσο οι συμπατριώτες μας αγκάλιασαν τις ταινίες από την αρχή και είναι πολύ σημαντικό για εμάς, ότι τις γυρίσουμε στη Νέα Ζηλανδία. Η ανταπόκριση που είχαμε, λέει κάτι για την νοοτροπία και τον χαρακτήρα όλων των «Kiwis». Και είναι υπέροχο ότι σχεδόν όλη η χώρα υπήρξε κομμάτι αυτών των ταινιών. Σχεδόν όποιον κι αν ρωτήσεις στη Νέα Ζηλανδία, είτε θα έχει δουλέψει, είτε θα ξέρει κάποιον που έχει δουλέψει στα φιλμ. Στην πραγματικότητα όλες αυτές οι ταινίες δεν είναι παρά μια οικογενειακή επιχείρηση»...
Διαβάστε όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για το «Hobbit: An Unexpected Journey».
