Ο Νίκος Πανουτσόπουλος, σκηνοθέτης της «Νυχτερινής Βάρδιας», καταφέρνει με τη σειρά ντοκιμαντέρ «Greektown» να εντοπίσει κάτι αληθινά πρωτότυπο: την εικόνα των ελληνικής καταγωγής Αμερικανών, των ανθρώπων που αισθάνονται Ελληνες με τον τρόπο, όχι που το βίωσαν, αλλά που το έμαθαν. Η νοσταλγία της εικόνας της πατρίδας γίνεται ένα με την αμερικανική κουλτούρα και νοοτροπία σε μια σύνθεση γεμάτη αναμνήσεις, προσωπικά επιτεύγματα και χιούμορ.
Τι είναι το «Greektown»;
To «Greektown» είναι μια αναζήτηση της Ελληνοαμερικανικής ταυτότητας. Μια περιπλάνηση σε διάφορες περιοχές της Αμερικής συναντώντας ομογενείς πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς, που μιλούν για τη ζωή τους στην Αμερική και τη σχέση τους με την Ελλάδα. Το «Greektown, New England» είναι μέρος αυτής της σειράς ντοκιμαντέρ και γυρίστηκε στη Βοστώνη και σε γειτονικές πόλεις των Βορειοανατολικών Η.Π.Α.
Η ταινία απεικονίζει μια ενδιαφέρουσα πλευρά του Ελληνα μετανάστη, με νοσταλγία για την πατρίδα αλλά και τον απόλυτο… απογαλακτισμό! Συμφωνείτε μ’ αυτό; Ποια ήταν η ιδέα πίσω από την επιλογή του θέματος;
Ο απογαλακτισμός είναι σταδιακός, αλλάζει από γενιά σε γενιά. Η νοσταλγία είναι συγκεχυμένη, συχνά δεν οφείλεται σε προσωπικές «ελληνικές» εμπειρίες αλλά σε μεταφερόμενη μνήμη. Η έννοια της πατρίδας έχει μεταβληθεί, είναι πιο κοσμοπολίτικη. Η ιδέα της δημιουργικής φυγής και της ένταξης σε μια παγκόσμια κοινότητα δίχως την απώλεια της ελληνικότητας νομίζω ήταν πίσω από την επιλογή του θέματος. Ξεκίνησε από τα χρόνια σπουδών και εργασίας στην Αμερική, αλλά ωρίμασε μετά την επιστροφή μου στην Ελλάδα.
Πόσο δύσκολη ή εύκολη ήταν η προετοιμασία και η παραγωγή της;
Στην ουσία η προετοιμασία είχε ξεκινήσει αρκετά χρόνια πριν με την έρευνα του θέματος. Οταν η ΕΡΤ μας ανέθεσε την παραγωγή, σε συνεργασία με τον Τάσο Ρηγόπουλο και τη Λένα Αναστασιάδου, έπρεπε σε ελάχιστο χρόνο να προγραμματιστούν τα πάντα. Οι άνθρωποι που θα μας μιλούσαν, οι συνεργάτες, το ταξίδι στις πόλεις που θα κάναμε γυρίσματα. Ηταν ένα road movie που το ζούσαμε οι ίδιοι. Δύσκολο, αλλά και συναρπαστικό. Πιστεύω επίσης ότι η εμπειρία των σπουδών και της δουλειάς στην Αμερική βοήθησε σημαντικά στην πραγματοποίηση της παραγωγής.
Τι πιστεύετε ότι κερδίζει η ταινία ούσα ένα ντοκιμαντέρ, σε σχέση με μια ταινία μυθοπλασίας με την ίδια κεντρική ιδέα;
Η ελευθερία στη δομή της αφήγησης και η αμεσότητα της παρουσίασης πραγματικών χαρακτήρων είναι το πλεονέκτημα του ντοκιμαντέρ στη συγκεκριμένη θεματολογία. Η μυθοπλασία ωθεί σε μια πιο υποτακτική δομή, ίσως πιο αυστηρή και λιγότερο ευέλικτη. Στο ντοκιμαντέρ με την απουσία σχολιασμού ο θεατής πρέπει να συμπληρώσει την αφήγηση με τη δική του ανάγνωση και οπτική γωνία.
Ποια θα είναι η αντίδραση των θεατών, μετά την προβολή της ταινίας, που θα σας ικανοποιήσει;
Να σκεφτούν με διαφορετικό τρόπο την ελληνικότητα σε διάσταση με τον ελληνοκεντρισμό.
Το «Greektown: New England» προβάλλεται την Παρασκευή, 9 Μαρτίου, στις 20.00, στην αίθουσα «Φρίντα Λιάππα» και το Σάββατο, 10 Μαρτίου, στις 15.00, στην αίθουσα «Παύλος Ζάννας».
Δείτε παρακάτω φωτογραφίες από το «Greektown: New England».
Διαβάστε περισσότερα για το 14ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
στο gallery: γλυπτό του Δημήτρη Χατζή, ο φωτογράφος του πρακτορείου Magnum, Κόνστανταϊν Μάνος και ο ροκ σταρ Μάικλ Αγγελάκος
