Μια ασυνήθιστη βροχή αστεροειδών αποδεικνύεται ότι είναι στην πραγματικότητα συντονισμένη εξωγήινη εισβολή που πλήττει ταυτόχρονα δεκάδες πόλεις του πλανήτη. Κι ενώ ο κόσμος καίγεται, μια ομάδα πεζοναυτών προσπαθεί να σώσei κάποιους άμαχους στην Σάντα Μόνικα, πριν το γραφικό προάστιο γίνει στάχτη από τους επικείμενους βομβαρδισμούς.
Το να ονομάσεις την ταινία σου «Παγκόσμια Εισβολή» και στη συνέχεια να περιορίσεις τη δράση της στους πίσω δρόμους μιας γειτονιάς, μοιάζει με το αντίστοιχο του να μάθεις τα πάντα για τα όπλα μόνο και μόνο για να αυτοκτονήσεις.
Η κουρασμένη έστω ιδέα της εξωγήινης εισβολής που στα χέρια ενός άλλου σκηνοθέτη με ανάλογο μπάτζετ, θα έδινε μια εξτραβαγκάντζα... τουρισμού καταστροφής όπου τα πάντα, από το Chinese Theatre μέχρι το Hollywood Sign, θα γίνονταν συντρίμμια, εδώ χρησιμοποιείται με τον πιο άδοξο και βαρετό τρόπο. Χάρτινοι πεζοναύτες από τους οποίους ξεχωρίζει μετά βίας ο χαρακτήρας του Ααρον Εκχαρτ ξοδεύουν αμέτρητες σφαίρες πυροβολώντας εξωγήινα cyborg και φωνασκώντας πάνω από μια συνεχή χλαπαταγή γεμιστήρων που αδειάζουν.
Μετά τα πέντε πρώτα λεπτά, το θέαμα είναι τόσο επαναλαμβανόμενο που θα μπορούσε να είναι νυσταλέο, αν δεν ήταν τόσο μα τόσο θορυβώδες.
