Ένα βροχερό πρωί. Έξι ένοπλοι άνδρες, μεταμφιεσμένοι, επιτίθενται σε μια τράπεζα στη Βαλένθια. Με αρχηγό έναν κλέφτη, με το παρατσούκλι Ο Ουρουγουανός, η αποστολή της ομάδας φαίνεται απλή και ξεκάθαρη: να αδειάσουν όσα περισσότερα χρηματοκιβώτια μπορέσουν και να το σκάσουν. Ωστόσο όλα θα περιπλεχθούν, όταν ο διευθυντής μιας τράπεζας αποκαλύψει ένα μυστικό κρυμμένο σε ένα από τα χρηματοκιβώτια.
To ισπανικό σινεμά των ημερών μας δεν φοβάται τα genres κι εδώ ο Ντανιέλ Καλπαρσόρο, δοκιμάζει να κάνει ένα heist movie του οποίου οι φιλοδοξίες αγγίζουν αυτές ενός χολιγουντιανού φιλμ. Τεταμένη σκηνοθεσία κι ατμόσφαιρα, γρήγοροι ρυθμοί, εντυπωσιακή φωτογραφία και η υπόσχεση της εξιστόρησης μιας ληστείας που μοιάζει αναμενόμενο ότι δεν θα τελειώσει με τον πιο εύκολο τρόπο.
Ομως το μεγαλύτερο εμπόδιο που θα αντιμετωπίσει το φιλμ προς την επίτευξη μιας αληθινά χορταστικής κινηματογραφικής περιπέτειας, είναι η απόπειρά του να γίνει πιο έξυπνο από τους θεατές του και κυρίως να προσπαθήσει να αποκτήσει στην πορεία ένα «πολιτικό υπόβαθρο», δίνοντας στο σενάριο ένα twist που αποδυναμώνει αντί να ενισχύει τον αντίκτυπό του.
Ομως ακόμη κι έτσι, κρατά την αγωνία αμείωτη, το production value και οι καλογυαλισμένες εικόνες σε αποζημιώνουν και κυρίως το εξαιρετικό καστ κλέβει την παράσταση με μεγαλύτερη επιτυχία απ΄ότι οι ήρωες του την τράπεζα....
