Η 17χρονη Βάιολετ αγωνίζεται σκληρά να ανταπεξέλθει στις ευθύνες της σχολικής και της οικογενειακής της καθημερινότητας στη συντηρητική αγροτική κοινότητα της βρετανικής Νήσου Γουάιτ. Βοηθά την ανύπαντρη Πολωνή μητέρα της στις δουλειές της μικρής τους φάρμας, ενώ τα βράδια τραγουδά στην τοπική παμπ για να συνεισφέρει στο εισόδημα του σπιτικού. Εσωστρεφής όσο και ταλαντούχα, λατρεύει την ποπ μουσική και ονειρεύεται να διαπρέψει στον χώρο ώστε να μπορέσει να ξεφύγει από τη μουντή επαρχιακή της καθημερινότητα.
Μέχρι που ανακοινώνεται πως στο νησί θα έρθει για πρώτη φορά η προκριματική επιτροπή ενός δημοφιλούς διαγωνισμού ταλέντων για να επιλέξει φωνές. Και, παρά τους δισταγμούς της δεσποτικής μητέρας της, θα αιτηθεί για συμμετοχή στις οντισιόν του σχολείου και θα ξεκινήσει ετοιμασίες με την επίβλεψη του Βλαντ, ενός μεσήλικου Κροάτη μετανάστη και πελάτη της παμπ που υπήρξε κάποτε τραγουδιστής της όπερας.
Αν και αντικειμενικά συνήθη, για νεανικό μουσικό φιλμ οι δραματουργικές βάσεις είναι στέρεες. Βιοπορισμός, πρόωρη ενηλικίωση και όνειρα φυγής στους κόλπους μιας κλειστής οικογενειακής, κοινωνικής και θρησκευτικής εντροπίας. Πάλη με τη μόνιμη αίσθηση κατωτερότητας που επιβάλλει η ταυτότητα του «παρείσακτου» εμιγκρέ (ωραίο το εύρημα της επιμονής της Βάιολετ να μιλά με βαριά αγγλική προφορά). Γνωριμία και σχέση αλληλοσυμπλήρωσης ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που ψάχνουν να καλύψουν κενά –η Βάιολετ τη φιγούρα του πατέρα που δε γνώρισε ποτέ, ο δε Βλαντ εκείνη της από χρόνια αποξενωμένης του κόρης.
Κρίμα που το σκηνοθετικό ντεμπούτο του γιου του εκλιπόντα Αντονι Μινγκέλα και γνωστού καρατερίστα Μαξ Μινγκέλα («Στην Καρδιά του Δάσους», «The Handmaid’s Tale») καθηλώνεται στις συστάσεις. Σωστότερα, δεν κατορθώνει να τις αναπτύξει και να τις μελετήσει παρά μόνο με τους τρόπους ενός τυπικότατου success story. Όπου ο μόχθος θα επιβραβευθεί και η θέληση θα θριαμβεύσει πανηγυρικά όσο βάναυσες κι αν αποδειχθούν οι προκλήσεις (οι σχολικές ανταγωνίστριες, η φαουστική εκπρόσωπος της δισκογραφικής), όσο ξεβαμμένη κι αν είναι η φωτογραφία (αλήθεια, γιατί τέτοια θολούρα ως άποψη;), όσο ανεξάρτητα κι αν έχει στηθεί η παραγωγή (αγγλοαμερικανική και χαμηλού κόστους, γυρισμένη στον Καναδά), όσο γερή κόντρα κι αν κρατά η πρωταγωνίστρια (μια Ελ Φάνινγκ ανώτερη του σεναριακού της υλικού) σε οτιδήποτε φανταχτερό.
