Αναμφίβολα ο Μακότο Σινκάι είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους σκηνοθέτες anime ταινιών της εποχής μας. Κάποιοι μάλιστα τον τοποθετούν στο ίδιο βάθρο με τον Χαγιάο Μιγιαζάκι και το σύμπαν του Studio Ghibli, αφού οι ταινίες του ξεχειλίζουν από ανείπωτη ομορφιά στο animation, με ισχυρές δόσεις ποιητικού λυρισμού που δεν προδίδει πλοκή και τους χαρακτήρες, όλα σε ένα πέπλο διάχυτης γλυκιάς μελαγχολικής ατμόσφαιρας που σε στοιχειώνει.
Οσοι έχουν και ελάχιστα εντρυφήσει στις προηγούμενες δουλειές του Σινκάι, ανάμεσά τους και το αριστουργηματικό «Kimi no Nawa.» («Your Name.») του 2016, το οποίο αποτέλεσε και την πεμπτουσία των στοιχειών που ο Σινκάι δούλευε όλα αυτά τα χρόνια για να τελειοποιήσει, γνωρίζουν πως μέσα σε αυτόν τον «υπερ-ρεαλιστικό» κόσμο τον οποίο χτίζει για τις ιστορίες και του χαρακτήρες που ζουν μέσα σε αυτόν, στο κέντρο υπάρχει πάντα μια πιο ανθρωποκεντρική ιστορία, με βαθιά και δυνατά μηνύματα για την ανθρωπότητα.
Η νέα του ταινία, το «Suzume» έκανε πρεμιέρα φέτος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου και αποδεικνύει για άλλη μια φορά το απερίγραπτο ταλέντο του τόσο στο animation όσο και στην αφήγηση. Εδώ ακολουθούμε την αποφασιστική έφηβη Σούζουμε η οποία αναλαμβάνει την αποστολή να σώσει τη χώρα της όταν ο ουρανός της Ιαπωνίας γίνεται κόκκινος, το έδαφος τρέμει και η ανθρωπότητα βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής. Με την ικανότητα να βλέπει υπερφυσικές δυνάμεις, αόρατες στα μάτια των υπολοίπων, είναι στο χέρι της να κλείσει τις μυστηριώδεις πόρτες που εξαπολύουν το χάος παντού. Την περιμένει ένα επικίνδυνο ταξίδι καθώς φέρει το βάρος της χώρας στους ώμους της.
Ο Σινκάι φαίνεται πως έχει μια εμμονή με τα εφηβικά δράματα και στις ιστορίες ενηλικίωσης, για τη δυσκολία και τα αναπόφευκτα εμπόδια της επικοινωνίας μεταξύ των πρωταγωνιστών του, μέσα στις οποίες, ιδιαίτερα στις τελευταίες του ταινίες, έχει αρχίσει να εισάγει ολοένα και περισσότερα φανταστικά στοιχεία. Στο «Suzume» συνεχίζει ακριβώς το ίδιο αυτό μοτίβο χρησιμοποιώντας τις γνωστές του σεναριακές τροπές, για την φιλία, την δύναμη της μνήμης, τους οικογενειακούς (και μη) δεσμούς, αλλά κυρίως το αναπόφευκτο ταξίδι προς την ενηλικίωση.
Παρόλ' αυτά όμως, όσο γνωστά και χωρίς ιδιαίτερες ανατροπές κι αν μοιάζουν όλα αυτά με τις προηγούμενές του ταινίες, ο Σινκάι τα παρουσιάζει με έναν τρόπο συναρπαστικό, φρέσκο και πάνω από όλα συγκινητικό, εμπλουτίζοντάς τα με στοιχεία από την γιαπωνέζικη μυθολογία και κουλτούρα. Βάζοντας την Σουζούμε σε έναν αγώνα με τον χρόνο για να αποτρέψει μια επικείμενη καταστροφή, όπου τα απομεινάρια του παρελθόντος απειλούν την τωρινή ζωή, είναι ο τρόπος του Σινκάι για να την (αλλά και να μας) βάλει σε ένα θεραπευτικό ταξίδι της ίδια της της ψυχής.
Για τον Σινκάι η Ιαπωνία είναι μια πανέμορφη χώρα η οποία όμως έχει υπομείνει πολλά και αντέξει ακόμα περισσότερα, καθώς αυτή την ομορφιά την αμαυρώνουν ερείπια σε κάποια σημεία της, σαν μικρές πληγές, τα οποία έχουν προκληθεί από διάφορες φυσικές καταστροφές. Ολα αυτά είναι ο καταλύτης για μια ιστορία που την παρουσιάζει ως μια μεταφορά για τις μόνιμες συνέπειες του ψυχικού τραύματος, καθώς εδώ χρησιμοποιεί τον σεισμό ως ένα τεράστιο φαλλικό σκουλήκι που βγαίνει από αυτά για να καταστρέψει ό,τι έχει απομείνει από τις φυσικές ομορφιές της χώρας, και τα ερειπωμένα κτίριά, τα εγκαταλειμμένα υπάρχοντα, τις αναμνήσεις που ξεπετάγονται από αυτά ως μια ιδέα της θλίψης για όσα πέρασαν και χάθηκαν ανεπιστρεπτί.
Σε αυτό το (πνευματικό) ταξίδι μέσα από σε μια πληγωμένη γη, ο Σινκάι αποδεικνύει το πώς το πένθος έχει τη δύναμη να θεραπεύσει ακόμα και τις πιο βαριές μας ψυχικές πληγές. Κάθε φορά που η Σούζουμε κλειδώνει μια από αυτές τις «πόρτες» από όπου βγαίνει το σκουλήκι, εκείνο μετατρέπεται αμέσως σε βροχή (σε δάκρια αν θέλετε) που θεραπεύει τη γη γύρω του. Η ιδέα της συμπαράστασης των αγαπημένων μας προσώπων, αλλά κυρίως η συμφιλίωση που επέρχεται, κυρίως μετά από σκληρή εσωτερική δουλειά, με τον ίδιο μας τον εαυτό, είναι το στοιχείο που δίνει στην πλοκή το τεράστιο συναισθηματικό της φορτίο το οποίο κουβαλά ως το τέλος, μέχρι το υπέροχο καθαρτικό φινάλε.
Κι όλα αυτά αντικατοπτρίζονται τέλεια μέσω του εκπληκτικού animation, συνδυάζοντας το 2D σχεδιασμένο με το χέρι animation και το 3D. O κόσμος του «Suzume» παρουσιάζεται για άλλη μια φορά ως μια ενισχυμένη εκδοχή του πραγματικού, με έντονα και κορεσμένα χρώματα λουσμένα με δυνατό και ζεστό φωτισμό. Είναι ακριβώς αυτό το στιλ που δίνει στις ταινίες του Σινκάι μια ονειρική διάθεση, με τα συναισθήματα να μεταφράζονται μέσα από τα σκηνικά, τα τοπία, τη μουσική, την συνολική ατμόσφαιρα - εικόνες μιας παραδοσιακής ιαπωνικής αισθητικής και φαντασίας.
Το «Suzume» είναι ένα εξαιρετικό animation για την ενηλικίωση, ένα επικό ταξίδι στην ίδια την (πληγωμένη μας) ψυχή, αλλά και την δύναμη που βρίσκουμε για να συμφιλιωθούμε με την πληγωμένη μας καρδιά. Και κανείς δεν μπορεί να το παρουσιάσει όλο αυτό καλύτερα από τον ίδιο τον Μακότο Σινκάι.
