Η Σουάντ ζει πολλές ζωές. Την «πραγματική», σε μια μικρή πόλη βόρεια της Αλεξάνδρειας, όπου σπουδάζει ιατρική. Με την τρυφερή μητέρα της, που φτιάχνει το νοικοκυριό και σχεδιάζει να την παντρέψει. Με τις δυο κολλητές της, η μια ατίθαση και «προχωρημένη», η άλλη πιο παραδοσιακή. Με τη μικρότερη αδερφή της, τη Ραμπάμπ, με την οποία τσακώνονται κι αγαπιούνται, όπως κάνουν οι αδελφές. Με τον πατέρα της που δίνει, αποστασιωποιημένος, οδηγίες. Ζει πολλές ζωές όπως η ίδια τις αφηγείται σε άγνωστες γυναίκες που κάθονται δίπλα της στο λεωφορείο. Και ζει μια άλλη ζωή, ίσως την πιο αληθινή απ' όλες αν και τόσο ψεύτικη, στα social media, όπου ανεβάζει στα κλεφτά φωτογραφίες και βίντεο και «τα έχει» μ' έναν όμορφο κι ανέμελο influencer που παίρνει τη σχέση τους πιο ελαφριά απ' ό,τι η ίδια. Οταν η οπτική της ταινίας, μ' ένα καθηλωτικό εύρημα, θ' αλλάξει από τη Σουάντ στη Ραμπάμπ, τα μυστικά της πολύπλοκης εφηβικής ζωής στη σύγχρονη Αίγυπτο θ' αποκαλυφθούν.
Η Αϊτέν Αμίν, στη δεύτερη ταινία μυθοπλασίας της μετά το «Villa 69», αλλά με θητεία στο ντοκιμαντέρ - η δική της καταγραφή της Αραβικής Ανοιξης πέρασε σε όλα τα ειδησεογραφικά πρακτορεία - δείχνει πάνω απ' όλα τη δεινότητά της στην παρατήρηση. Τρυπώνει στο χώρο και στο χρόνο των κοριτσιών και καταγράφει την αθωότητα, την πονηριά, την καθημερινότητα, τα προβλήματα και τις χαρές τους. Τα αδιέξοδα και την υποκρισία της ζωής τους.
Αυτό το υλικό, ωστόσο, παρά την έξυπνη ανατροπή στη μέση της ταινίας, το δομεί αμήχανα και φλύαρα. Χωρισμένη σε ενότητες ανάλογα με τα πρόσωπα όπου εστιάζει, η ταινία προοδευτικά αφήνει την ένταση και το ενδιαφέρον για τους ήρωές της να σβήσει: όταν τα ζητήματα έχουν τεθεί, δεν υπάρχει άλλο περιεχόμενο για να τα αναπτύξει. Αυτό που μένει είναι μια περιπλάνηση στη σημερινή Αλεξάνδρεια, αισθητικά γοητευτική, που όμως μοιάζει να μπερδεύεται ανάμεσα σε μια ηθικολογία και μια αβεβαιότητα προθέσεων.
