Let's talk about sex...

Σίγουρα το να μιλάμε για το σεξ σήμερα θεωρείται κάπως λίγοτερο ταμπού από ότι ίσως λίγα χρόνια πριν. Εξάλλου «το να παραδεχτεί κάποιος ότι έκανε σεξ με έναν άντρα είναι πιο εύκολο από το να παραδεχτεί ότι είσαι Χριστιανός».

Παρόλα αυτά όμως παραμένει ένα από τα ελάχιστα πράγματα που ακόμα και ο Δυτικός πολιτισμός αποφεύγει να το συζητήσει ανοιχτά, χωρίς περίκοπές και λογοκρισίες. Πόσο όμως τα πράγματα έχουν καλυτερέψει πραγματικά πάνω σε αυτό τον τομέα; Είμαστε πραγματικά τόσο ανοιχτοί πια έτσι ώστε να μιλάμε, ακόμα και με τους κολλητούς μας ή και τους συντρόφους μας, για τις πιο σκοτεινές μας σεξουαλικές μας φαντασιώσεις;

Αυτά τα θέματα προσπαθεί να εξετάσει η νέα ταινία του Νορβηγού σκηνοθέτη Νταγκ Γιόχαν Χάουγκερουντ με τίτλο, μα τι άλλο, «Sex», η οποία ήταν υποψήφια φέτος για το βραβείο Teddy στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Μια ταινία χωρίς το παραμικρό ίχνος σεξ, που όμως δεν σταματά να μιλά γι' αυτό.

Δυο άντρες, χωρίς ονόματα, καπνοδοχοκαθαριστές κι οι δυο, στα προάστια του Οσλο, συζητούν για τις συνηθισμένες ή πιο εξαντρίκ σεξουαλικές τους εμπειρίες. Σε μια ταινία (πρώτο μέρος τριλογίας για τον Χάουγκερουντ), που δεν έχει... σεξ, αλλά έναν διαρκή, λεπτά κωμικό, στοχασμό για την ταυτότητα του φύλου και τον ερωτισμό στη γρήγορα μεταλλασσόμενη σημερινή κοινωνία.

Εξετάζοντας την προσωπική τους πορεία καθώς αντιμετωπίζουν νέες πτυχές της σεξουαλικής τους ταυτότητας, ο Χάουγκερουντ προσπαθεί να εμβαθύνει στις πολυπλοκότητες της σεξουαλικότητας και της ταυτότητας φύλου, χωρίς πάντα να το πετυχαίνει. Ο ένας από τους δύο έχει την πρώτη του σεξουαλική εμπειρία με έναν άνδρα και, ενώ αρχικά την αγκαλιάζει με περιέργεια, οι κοινωνικές πιέσεις τον οδηγούν σε συναισθήματα απόρριψης. Ο άλλος έχει ένα ζωντανό όνειρο στο οποίο βλέπει τον εαυτό του ως γυναίκα, κάτι που τον οδηγεί σε προβληματισμούς για την ανδρική ταυτότητα.

Ο Χάουγκερουντ δεν θέλει να δημιουργήσει μια ακόμα ομοφυλοφιλική ονείρωξη που δυο πανέμορφοι ετερόφυλοι άντρες μιλάνε για τις ομοφυλοφιλικές τους εμπειρίες. Οι χαρακτήρες αυτοί είναι δυο απλοί καθημερινοί μεσοαστοί άντρες, μεσήλικες, χωρίς με κάποια ιδιαίοτερη ομορφιά, ούτε έχουν το τέλειο σώμα, ζώντας φαινομενικά φυσιολογικές ζωές σε μονογαμικούς γάμους – κάτι που τους κάνει αμέσως προσιτούς για να μπορεί οποιοσδήποτα να συσχετιστεί μαζί τους.

Χωρίς να περιορίζεται στην επιφανειακή προσέγγιση αυτών των εμπειριών, ο Χάουγκερουντ θέλει να δει πώς αυτές οι στιγμές προσωπικής ανακάλυψης επηρεάζουν τους χαρακτήρες σε βάθος χρόνου, αναδεικνύοντας τον αγώνα τους να συμφιλιώσουν τις εσωτερικές τους επιθυμίες με τα εξωτερικά κοινωνικά πρότυπα και τις προσδοκίες, αλλά και το πόσο αυτό επιρρεάζει τις σχέσεις τους με τους συντρόφους τους.

Δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο στην σεξουαλικότητα, και ο Χάουγκερουντ παρουσιάζει με έναν άκρως sex positive τρόπο τις γκρίζες αυτές πολύχρωμες πτυχές της ανθρώπινης φύσης, χωρίς να περιπλέκει αρκετά τα πράγματα. Βάζοντας μέσα και το πως η θρησκεία έχει επιρρέασει το πως όλοι μας, λίγο ή πολύ, βλέπουμε το σεξ σήμερα, η ταινία μιλά και για την μονογαμία και την απίστία με έναν ευαίσθητο τρόπο. Τοποθετώντας στο επίκεντρό της το πως σκέφτεται ένας άντρας και μια γυναίκα πάνω σε αυτό το θέμα, κάνει μια συζήτηση που αρχίζει να διευρύνεται μέσα από τους θρησκευτικούς και ηθικούς κανόνες που έχουν ορίσει τις σχέσεις όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς όμως να τους αμφισβητεί τόσο ώστες να τους αποδομίσει και να τους ανασυντάξει.

Αυτό που κρατά πίσω όμως την ταινία είναι ο αργός ρυθμός της, ο οποίος μειώνεται σταδιακά καθώς προχωρά. Νιώθεις πως μια ταινία που μιλά για το σεξ σίγουρα η ένταση της θα αυξάνονταν, φτάνοντας σε μια κλιμάκωση που δυστυχώς εδώ μοιάζει σαν μην την ενδιαφέρει και τόσο να την πετύχει. Δεν μένει μόνο στο foreplay αλλά η ταινία μοιάζει σαν να μιλά πολλές φορές χωρίς να φτάνει κάπου, ακόμα και στο ζήτημα του διαχωρισμού της αγάπης με το σεξ, το εξετάζει κάπως επιδερμικά.

Σίγουρα δεν απαντά σε όλα όσα θέλετε να μάθετε γύρω από το σεξ αλλά φοβόσασταν να ρωτήσετε, αλλά τουλάχιστον η ταινία είναι μια ειλικρινής ματιά γύρω από την σεξουαλικότα που προσφέρει ταυτόχρονα μια χαλαρή και θετική άποψη γύρω από τις σχέσεις και την ίδια την ζωή.