'Tis the Season για άλλη μια χρονιά. Σιγά σιγά ο κόσμος μπαίνει σε ένα χριστουγεννιάτικό κλίμα, με τα καταστήματα να έχουν ήδη αρχίσει να στολίζουν τις βιτρίνες τους με χριστουγεννιάτικα δέντρα και στολίδια, χριστουγεννιάτικες σειρές και ταινίες γεμίζουν τις κινηματογραφικές αίθουσες και τις διαδικτυακές πλατφόρμες και η Μαράια Κάρεϊ έχει σχεδόν ολοκληρώσει την απόψυξή της για να μας τραγουδίσει ξανά.
Ολα αυτά προσπαθεί να τα συνδυάσει με ένα μαγικό τρόπο η ταινία «Red One», σε σκηνοθεσία του Τζέικ Κάσνταν, ο οποίος φαίνεται πως πέρασε σε άλλη πίστα μετά τα δυο τελευταία «Jumanji», για να μοιράσει χαρά και διασκέδαση σε μικρούς και μεγάλους. Μια ταινία όμως, ενώ προσφέρει κάποιες μαγικές στιγμές, φαίνεται να σβήνει το ένα κλισέ πίσω από το άλλο στην λίστα με τις καλές ταινίες του είδους, μπαίνοντας έτσι αυτομάτως σε εκείνη την λίστα με τις, αν όχι κακές, τότε σίγουρα μέτριες προς αδιάφορες χριστουγεννιάτικες ταινίες.
Μετά την απαγωγή του Aγιου Βασίλη -με την κωδικοποιημένη ονομασία «Red One»-, ο επικεφαλής Ασφάλειας του Βόρειου Πόλου πρέπει να συνεργαστεί με τον πιο διαβόητο κυνηγό επικηρυγμένων του κόσμου για να σώσει τα Χριστούγεννα.
Στα χαρτιά το σενάριο θα μπορούσε να λειτουργήσει και ίσως κατάφερνε να σε βάλει ακόμα και όσους δεν αντέχουν την περίοδο αυτή μέσα στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Θέλει να είναι εκείνη η αντι-γιορτινή περιπέτεια, η οποία όμως παράλληλα θέλει να γεμίσει την καρδιά του με την ζεστασιά των γιορτών και να σε εντυπωσιάσει με τις εφετζίδικες σκηνές δράσης της και ένα ιδιόμορφο buddy movie. Οι προσδοκίες όμως αυτές γρήγορα εξανεμίζονται όταν βλέπεις πως η πλοκή ακολουθεί μια άκρως προβλέψιμη πορεία, όπου μπλέκει μαζί στοιχεία από άλλες καλύτερες χριστουγεννιάτικες ταινίες, τα εφέ δεν καταφέρνουν να βγάλουν μάτι και σίγουρα η δράση, πέρα από μια δυο στιγμές, περνά και δεν ακουμπά καθόλου.
Δεν είναι ότι η ταινία δεν έχει καλές προθέσεις. Ο Κάσνταν κάνει φιλότιμες προσπάθειες να δημιουργήσει μαγεία, προσπαθώντας να δώσει μια χριστουγεννιάτικη πνοή σε έναν κόσμο γεμάτη από μυθολογικά πλάσματα τα οποία ζουν μυστικά δίπλα στους ανθρώπους, κάτι που άνετα θα μπορεί να εξελιχθεί σε ένα franchise αν πετύχει αυτή η πρώτη προσπάθεια, με τη χημεία μεταξύ του Ντουέιν Τζόνσον και του Κρις Εβανς να είναι αυτή που κρατά το ενδιαφέρον ζωντανό και οι μεταξύ τους ατάκες να προσφέρουν απλέτα χαμόγελα και μερικά αβίαστα γέλια.
Και το επίσης γνώριμο μήνυμα πως για την φιλία, την συνεργασία, προς τους νεότερους θεατές του, αλλά και για την πίστη στην ανθρωπότητα προς τους μεγαλύτερους, είναι ως επί το πλείστον χαριτωμένος και πάντα ευπρόσδεκτος. Αλλά το «Red One» θέλοντας να είναι η κωμική χριστουγεννιάτικη ταινία δράσης με τις σωστές δόσεις κυνισμού, όπως αρμόζει άλλοστε στην εποχή, και την ανάλογη μαγεία για αντίβαρο, καταλήγει απλά ως μια ακόμα περιπέτεια χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις.
