Μαθαίνοντας πως πάσχει από καρκίνο, η 70άρα Μάρθα, αντί να ξεκινήσει θεραπείες, αποφασίζει να πουλήσει τα υπάρχοντά της και να μετακομίσει από τη Νέα Υόρκη σε μια κοινότητα ευγηρίας στην Τζόρτζια. Εκεί, αφού πιάνει διστακτικά φιλίες με την ατίθαση και γλεντζού γειτόνισσά της, την Σέριλ, πείθεται από την τελευταία να ασχοληθεί με το τσιρκλίντινγκ, το εφηβικό της όνειρο που είχε κάποτε παρατήσει για να φροντίσει την άρρωστη μητέρα της. Σύντομα, οι δυο γυναίκες ξεκινούν τη δημιουργία μιας ομάδας συνταξιούχων μαζορετών, καθώς ετερόκλητες τρόφιμοι σπεύδουν ενθουσιωδώς για συμμετοχή στη νέα δραστηριότητα.
Κι όταν λέμε σύντομα, εννοούμε πάρα πολύ, ίσαμε τη διάρκεια μιας ολιγόλεπτης σκηνής τύπου οντισιόν που μοντάρει χορευτικές φιγούρες υποψηφίων, συστήνοντας παρεμπιπτόντως και τους β’ χαρακτήρες χωρίς καλά-καλά να έχει φωτίσει τους α’. Οπως βιαστικά μοιάζουν όλα στην πρώτη ταινία φιξιόν της ντοκιμαντερίστα Ζόρα Χέις, μια κομεντί που από μόνη της θυμίζει κοτποραπτική των πιο τυπικών, γραφικών, ξεφτισμένων κλισέ των ιστοριών γεροντίστικης αναζωογόνησης και γυναικείας ενδυνάμωσης.
Εδώ θα (ξανα-)δούμε ηλικιωμένες που ξεσπούν σε αθλοπαιδίες, ούσες ταλαιπωρημένες άλλες από αρρώστιες, άλλες από μνήμες συζύγων δυναστών κι άλλες από τον έλεγχο των ανάλγητων παιδιών τους. Θα δούμε εγγόνια και πιτσιρικάδες που αιφνιδιάζονται με την πρωτοβουλία των γιαγιάδων πριν καταλήξουν να τις βοηθούν και να τις χειροκροτούν. Θα δούμε, εννοείται, και «κακούς», όπως η διευθύντρια της κοινότητας που θέλει πάση θυσία να κλείσει τη λέσχη για λόγους ασφαλείας και δημοσίας αιδούς.
Δε θα δούμε, όμως, κανένα νόστιμο έστω παιχνίδι με την αντίθεση πάνω στην οποία χτίζονται τέτοιου τύπου κομεντί. Ούτε το ψυχολογικό της ταξικής φάρσας «Αντρες με τα Όλα τους», ας πούμε, όπου άνεργοι επιχειρούν να κερδίσουν την πληγωμένη τους αξιοπρέπεια θυσιάζοντας όση τους έχει απομείνει με παράσταση στριπτίζ (ιδιοφυές το κοντράστο), ούτε και το βιολογικό του άμεσα συγγενικού εδώ «Κορίτσια του Ημερολογίου», που έβαζε 50άρες γυναίκες να φωτογραφίζονται ολόγυμνες για ένα ημερολόγιο για να ενισχύσουν οικονομικά το νοσοκομείο της πόλης τους. Τίποτα. Παρά καρατερίστριες «κάποιας ηλικίας» να ανεμίζουν τα πομ-πομ προσέχοντας μην τρικλίσουν.
