Ο Oζι, ένα φιλικό και καλόκαρδο μπιγκλ θα δει την ειδυλλιακή του ζωή να αναστατώνεται, όταν η οικογένεια του αποφασίζει να κάνει ένα ταξίδι στην Ιαπωνία. Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα: δεν επιτρέπονται τα σκυλιά! Καθώς δεν μπορούν να πάρουν τον αγαπημένο τους Όζι μαζί στο ταξίδι, η οικογένεια Μάρτιν συμβιβάζεται με την αμέσως καλύτερη επιλογή, μια από τις καλύτερες πανσιόν για σκύλους, το Γάργαρο Ρυάκι. Το εντυπωσιακό με την πρώτη ματιά μέρος είναι όμως απλή συγκάλυψη για να μπορεί ο μοχθηρός ιδιοκτήτης του να πιάνει ευκολότερα σκύλους. Ο Oζι πολύ σύντομα θα βρεθεί στο αληθινό Γάργαρο Ρυάκι, μια φυλακή για σκύλους, που διοικείται από σκυλιά. Εκεί θα πρέπει να αποφύγει τους κινδύνους και να βρει δύναμη στους νέους του φίλους, τον Τσέστερ, τον Φρόνκι και τον Ντοκ, προκειμένου να δραπετεύσει και να επιστρέψει σπίτι ασφαλής.
Το ότι πιάνεις τον εαυτό σου να παρακολουθεί με σχετική αγωνία το τι ακριβώς θα συμβεί στους πρωταγωνιστές αυτής της... παιδικής περιπέτειας φυλακών, δεν σημαίνει ακριβώς κάτι για το ποιόν μιας ταινίας που χρησιμοποιεί ντισνεϊκά τεχνάσματα αλλά όχι και τεχνικές, παραμένοντας πεισματικά κάτω του ανηλίκου σε οτιδήποτε προσπαθεί να αρθρώσει.
Χωρίς να μπορεί (μάλλον ούτε και θέλει) να... γαβγίσει λίγο πιο δυνατά για την αιχμαλωσία, την αλλοτρίωση και τη μοναξιά, έχοντας ως μοναδικό άσο στο μανίκι τις ταινίες φυλακής στις οποίες αναφέρεται (με σκηνές που θα σας θυμίσουν από την «Απόδραση από το Αλκατράζ» μέχρι – φυσικά – το «Τελευταία Εξοδος: Ρίτα Χεϊγουόρθ», το «Τρεχάτε Ποδαράκια Μου» είναι πιο εύστοχο τελικά ως «Ozzy» (που είναι και ο πρωτότυπός τίτλος του) αφού είναι το όνομα (η ιδιότητα και η ταυτότητα) που ορίζουν ακόμη και ένα σκύλο από την αγέλη...
Χαριτωμένο στις αναφορές του στα σκληροτράχηλα μάτσο φιλμ με φυλακισμένους, με σκηνές που θα ξετρελάνουν ένα πεντάχρονο, αλλά όχι και τον μπαμπά του, με μαλλιαρά σκυλιά που δεν μιλούν και τσιουάουα που το παίζουν μάγκες, αλλά και τα απαραίτητα μηνύματα υπέρ της φιλίας, της αφοσίωσης και του γενικού καλού που πρέπει πάντοτε να μπαίνει πάνω από το «εγώ», το «Τρεχάτε Ποδαράκια Μου» είναι η τέλεια ταινία για να μυηθεί ένα παιδί στο animation αλλά προς... σκυλιού, τι να πιάσει δίπλα σε αυτό το «Ψάχνοντας την Ντόρι» που ακόμη και όχι με όλες τις σωστές λέξεις μιλάει με πραγματική συγκίνηση και αξιοπρόσεκτη ευφυία για την αιχμαλωσία, ζώων ή ανθρώπων δεν έχει καμία σημασία.
[H ταινία θα προβάλλεται μόνο μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.]
