Ο Τομ Πόπερ είναι ένα επιτυχημένο στέλεχος, η επαγγελματική ζωή του οποίου βυθίζεται στο χάος όταν κληρονομεί έξι πιγκουΐνους. Σύντομα το διαμέρισμά του μετατρέπεται σε χιονισμένο τοπίο, όμως τελικά ο Τομ, μέσα από αυτή την περίεργη "συγκατοίκηση", θα κατανοήσει τη σημασία της οικογένειας - ανθρώπινης και μη!
Ο Τζιμ Κάρεϊ ξεκίνησε από ζώον, συγκεκριμένα, «Ντετέκτιβ Ζώον» και σε ζώα καταλήγει, στον «Κύριο Πόπερ», μια λάθος υπολογισμένη και σχεδόν σε κάθε επίπεδο αποτυχημένη προσπάθεια να ξαναβρεί την χαμένη του τιμή στο box office.
Για να το κατορθώσει, δεν διστάζει να κάνει περισσότερες κολοτούμπες, γκριμάτσες, κόλπα, σαχλαμάρες, απ όσες όλοι οι πιγκουίνοι της ταινίας μαζί, προκειμένου να ικανοποιήσει το πιο επικερδές κοινό, αυτό των παιδιών.
Μόνο που καθώς ο Τζιμ Κάρεϊ γερνά, δεν μοιάζει πια με διασκεδαστικό κλόουν, αλλά με τον τρομακτικό σου θείο που μπαινοβγαίνει στις ψυχιατρικές κλινικές, η πλαστική του εύκαμπτη φάτσα παίρνει όλο και περισσότερο την ανατριχιαστική υφή του Joker.
Στεγνή από αστεία -κι όσα υπάρχουν είναι πιο κρύα κι από το ακριβό λοφτ του Πόπερ όταν αφήνει τα χιόνια να εισβάλουν για να νιώσουν καλύτερα οι πολικοί επισκέπτες του-, η ταινία είναι γεμάτη από εύκολα διδάγματα και μια ανόητη πλοκή, που δεν έχει κανένα νόημα να παρακολουθήσεις, όσο τα πουλιά δεν είναι στην οθόνη.
Και δυστυχώς όσο κωμική ιδιοφυΐα κι αν είχε κάποτε ο Κάρεϊ εδώ, δεν είναι μόνο ότι έχει να αντιμετωπίσει μισή ντουζίνα ψηφιακούς πιγκουίνους -δοκίμασε να γίνεις πιο χαριτωμένος από αυτό-, αλλά κι ένα σενάριο που δεν εκμεταλλεύεται καθόλου την πηγαία φλέβα του για σωματικό χιούμορ.
Όταν δε το πράγμα αρχίζει να γίνεται (ας πούμε), σοβαρό, με τους πιγκουίνους να γεννούν τα αυγά τους και τον ήρωα να μαθαίνει ποια είναι τα σημαντικά πράγματα στη ζωή, το φιλμ σε κάνει να νιώθεις νήπιο, ακόμη κι αν δεν είσαι.
Πιθανότατα τα πιτσιρίκια να το ευχαριστηθούν. Εκείνα έχουν την ικανότητα να παραβλέπουν απιθανότητες, ευκολίες και κλισέ, δηλαδή τα βασικά δομικά υλικά του σεναρίου του «Κυρίου Πόπερ» και να επικεντρώνουν την προσοχή τους στους πιγκουίνους και στην φαντασίωση του πόσο καλύτερη θα ήταν η ζωή τους, αν κι αυτά είχαν πέντε έξι τόσο χαριτωμένα πτηνά, στο τριάρι, στους Αμπελοκήπους.
Γονείς, είστε έτοιμοι για τέτοιους μπελάδες;
