Ο Ζακ, υπεύθυνος της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης (ΜΚΟ) Move for Kids, σχεδιάζει μια σημαντική αποστολή. Εκείνος και η ομάδα του αναλαμβάνουν να μεταφέρουν 300 ορφανά, θύματα του εμφύλιου πολέμου, από το Τσαντ στη Γαλλία προκειμένου να υιοθετηθούν από γαλλικές οικογένειες. Παράλληλα, η Φρανσουάζ, μια ανεξάρτητη δημοσιογράφος, έχει προσκληθεί να καλύψει τηλεοπτικά αυτή την αποστολή καταγράφοντας με την κάμερά της τα γεγονότα ώστε να επικυρωθεί ο ουμανιστικός χαρακτήρας της επιχείρησης. Βιώνοντας τη σκληρή πραγματικότητα μιας χώρας σε πόλεμο και τις πολιτικές διαστάσεις του εγχειρήματος, σταδιακά τα μέλη της ΜΚΟ αλλά και η Φρανσουάζ βλέπουν τις τακτοποιημένες πεποιθήσεις τους να τίθενται υπό αμφισβήτηση και έρχονται αντιμέτωποι με τα όρια και τις αληθινές διαστάσεις της ανθρωπιστικής παρέμβασης.
Ισως να έχει να κάνει με τις μεγάλες προσδοκίες που μπορεί κανείς να έχει μετά από την προηγούμενη συγκλονιστική ταινία του Γιοακίμ Λαφός «Πέρα από τη Λογική», αλλά οι «Λευκοί Ιππότες», ακόμη κι αν κινούνται σε μια αντίστοιχη περιοχή ηθικής κινούμενης άμμου, δεν κατορθώνουν να χτίσουν την ένταση και να σε εμπλέξουν με τον τρόπο που θα περίμενες.
Παρά τις εξαιρετικές ερμηνείες του καστ, με προεξάρχοντα τον πάντα θαυμάσιο Βενσάν Λιντόν και παρά το θέμα του, που είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα που έκαναν αίσθηση στην Γαλλία το 2007, το φιλμ δεν βρίσκει πάντα την ισορροπία ανάμεσα στην ιστορία και τον σχολιασμό της.
Ο Λαφός καταγράφει λεπτομερώς την αποστολή των ηρώων του, τις δυσκολίες να στήσουν την βάση τους και να συγκεντρώσουν τα ορφανά που έχουν έλθει να «σώσουν», όμως η χαρτογράφηση των χαρακτήρων τους, την λογικής πίσω από τις πράξεις τους, του τρόπου που οι ίδιοι τις δικαιολογούν στον εαυτό τους, μοιάζει τουλάχιστον αποσπασματική.
H ταινία κρατά το ενδιαφέρον σου αμείωτο, και την ηθική σου πυξίδα σχεδόν πάντα αποπροσανατολισμένη με περίτεχνο τρόπο κι αποφεύγει τα μελοδραματικά κλισέ στα οποία μια διαφορετική αφήγηση της ίδιας ιστορίας πιθανότατα θα γλιστρούσε.»
Αναμφίβολα το φιλμ κοιτάζει κριτικά τον τρόπο που κάποιες Mη Kυβερνητικές Oργανώσεις βοήθειας λειτουργούν σε περιοχές σε κρίση, ή την ηθική και τα συμφέροντα που μπορεί να κρύβονται πίσω από το προσωπείο ενός καλού Σαμαρείτη, αλλά αφήνει στον θεατή την τελική απόφαση για την στάση που θα κρατήσει απέναντι στου ήρωες και τις πράξεις τους.
Δεν μπορείς να αρνηθείς ότι η ταινία κρατά το ενδιαφέρον σου αμείωτο, και την ηθική σου πυξίδα σχεδόν πάντα αποπροσανατολισμένη με περίτεχνο τρόπο κι αποφεύγει τα μελοδραματικά κλισέ στα οποία μια διαφορετική αφήγηση της ίδιας ιστορίας πιθανότατα θα γλιστρούσε. Ομως αυτή του «αποστασιοποίηση» έρχεται με ένα τίμημα, στοιχίζοντας στο φιλμ κάτι από την δύναμη και τον αντίκτυπο που θα μπορούσε να έχει, τόσο στο κινηματογραφικό κομμάτι, όσο και σε αυτό της προβληματικής της πάνω στην κατάληξη των καλών προθέσεων και στον ρόλο και τις ευθύνες ενός «σωτήρα» στις μπερδεμένες μέρες μας.
