Από τους δρόμους του Σικάγο σε απομακρυσμένους γαλαξίες, η ταινία «Το Πεπρωμένο της Τζούπιτερ» θα μας διηγηθεί την ιστορία της Τζούπιτερ Τζόουνς. Την ημέρα που γεννήθηκε, τα αστέρια έδειχναν ότι προορίζεται για μεγάλα πράγματα. Ενήλικη πλέον, η Τζούπιτερ ονειρεύεται μεν τα αστέρια, ξυπνάει δε στην πεζή πραγματικότητα μιας καθαρίστριας σπιτιών με ένα σερί άτυχων περιστατικών. Μόνο όταν ο Κέιν, ένας γενετικά τροποποιημένος πρώην στρατιωτικός κυνηγός, φτάνει στη Γη για να την εντοπίσει, αρχίζει να αντιλαμβάνεται τι της επιφυλάσσει η μοίρα. Η γενετική της υπογραφή την έχει χαρακτηρίσει ως την κληρονόμο μιας σπουδαίας κληρονομιάς που μπορεί να αλλάξει την ισορροπία στο σύμπαν.
Υπάρχει μια μικρή απόσταση ανάμεσα στη space opera και στο διαστημικό κιτς και το «Πεπρωμένο της Τζούπιτερ», τη διασχίζει με την ευκολία που ένα από τα όμορφα, ολοστόλιστα σαν '70s μπιμπελό διαστημόπλοια του φιλμ, περνούν μέσα από μια ανοιχτή χωροχρονική πύλη.
Η νέα ταινία των αδελφών Γουατσόφσκι (που για μια ακόμη φορά δεν δικαιολογούν την φήμη του «Matrix» που ακόμη τους δίνει ώθηση), χρωστά δυστυχώς περισσότερα στο «Stargate» και το «5o Στοιχείο» απ ότι σε οποιαδήποτε άλλη επιδραστική ταινία επιστημονικής φαντασίας, ξεκινώντας από το overdose χρυσοποίκιλτου κοστουμιού και διάκοσμου και φτάνοντας ως την απολαυστικά camp ερμηνεία του Εντι Ρεντμέιν.
Με τις ρίζες του σε μια pulp outer space μυθολογία, παίρνοντας στοιχεία από το «Flash Gordon» ή το «John Carter» (ναι και την πρόσφατη πολύ κακή ταινία) οι Γουατσόσφσκι προσπαθούν να πλάσουν ένα ολόκληρο σύμπαν με την πολυπλοκότητα και την προϊστορία που αυτό συνεπάγεται, αν και ελάχιστα πρωτότυπα στοιχεία μπορείς να ανακαλύψεις σε αυτό το κολάζ από ιδέες και εικόνες που θυμίζουν όλες, κάτι άλλο.
Και παρ όλες τις φιλοδοξίες του, το μέγεθός του και το θέαμα στο οποίο στοχεύει, το «Τζούπιτερ» είναι δυστυχώς επαναλαμβανόμενο και βαρετό, ξεκινώντας από τις σκηνές των διαστημικών μαχών που κουράζουν τα μάτια θυμίζοντας τον πολύχρωμο ποπ παροξυσμό του «Speed Racer» και καταλήγοντας στις εντελώς αμήχανες και καθόλου αστείες απόπειρες για χιούμορ που η ταινία προσπαθεί να πετύχει όταν η δράση τοποθετείται στην γη.
