Τον Μάρτιο του 1996, ο Μαουρίτσιο Γκούτσι, κληρονόμος της αυτοκρατορίας του Οίκου υψηλής ραπτικής, πέφτει νεκρός έξω από το γραφείο του στο Μιλάνο. Σύντομα αποδεικνύεται ότι ο πληρωμένος εκτελεστής ακολουθούσε τις οδηγίες της Πατρίτσια Γκούτσι, της εν διαστάσει συζύγου του Μαουρίτσιο, που βίωνε με εξευτελισμό και εκδικητικότητα ότι ο άντρα της την έχει διώξει από το κρεβάτι του και την πυραμίδα της εξουσίας της οικογένειας. Είκοσι χρόνια πριν, εκείνη είχε ανακαλύψει αυτό το ντροπαλό, άτολμο, άχαρο κληρονόμο σ' ένα πάρτι. Εκείνη του ξύπνησε κάθε ανδρικό ένστικτο - από το κρεβάτι τους μέχρι την πυραμίδα εξουσίας της οικογένειας του. Εκείνη είχε ονειρευτεί το μέλλον τους στις πασαρέλες του Μιλάνου, σε penthouse διαμερίσματα της Νέας Υόρκης και βίλες στην Τοσκάνη. Εκείνη τον ερωτεύτηκε - σχεδόν όσο και τον πλούτο του. Κι εκείνος τόλμησε να την πετάξει; Οχι, sweetie, αυτό δεν παίζει...
Ο Ρίντλεϊ Σκοτ μοιάζει να ενδιαφέρεται τελευταία για αληθινές ιστορίες της αριστοκρατίας και όσων εγκλημάτων κρύβονται κάτω από την λάμψη των κοσμικών επικεφαλίδων των ιταλικών εφημερίδων («Oλα τα Λεφτά του Κόσμου»). Κι αν το 2017 πλάσαρε με σοβαροφάνεια την αληθινή ιστορία απαγωγής του Πολ Γκέτι από την μαφία της Καλαβρίας (γιατί ήθελε ξεκάθαρα να καυτηριάσει την Αμερική του Τραμπ), στον «Οίκο Gucci» μπαίνει με πιο ανάλαφρη διάθεση. Ναι, τα στοιχεία παραγωγής είναι άρτια, γυαλιστερά, haute couture. Ο τρόπος όμως αφήγησης της αληθινής ιστορίας ξεφεύγει συχνά προς την παρωδία, την καυστική σάτιρα της πλούσιας τάξης, μασκαρεμένη ως απολαυστική telenovela που, όταν διακόπτει για διαφημίσεις, η καφετζού/μάγισσα Σάλμα Χάγιεκ σου ρίχνει τα χαρτιά.
Γιατί δεν εξηγείται αλλιώς. Δεν θα επέλεγε τον Αλ Πατσίνο σε ρόλο πατρίαρχη μιας ισχυρής ιταλικής οικογένειας, αν δεν ήθελε να κλείσει το μάτι. Ειδικά όταν το στόρι έχει να κάνει με τον συνεσταλμένο γιο που αναλαμβάνει διστακτικά την ηγετική θέση της επιχείρησης, για να ανακαλύψει ότι η εξουσία είναι μεθυστική. Δεν μπορεί να καθοδήγησε τυχαία την Lady Gaga να ξάσει με μεγαλύτερη υπερβολή κι από τα φουντωντά 80ς μαλλιά της, την αξιολάτρευτη camp περσόνα της ηρωίδας της. Δεν θα επέτρεπε στον Τζάρεντ Λέτο να απελευθερώσει το αδάμαστο, αναρχικό αγρίμι της υποκριτικής που κρύβει μέσα του σ' έναν ξεκαρδιστικό, κλοουνίστικο ρόλο, αν ο σκοπός του δεν ήταν να σατιρίσει την υψηλή μόδα και την υψηλή κοινωνία.
Ναι, η Πατρίτσια Γκούτσι, πρώην Ρετζιάνι, ήταν trash με την τύχη να παντρευτεί έναν Gucci. Η κάμερα του Σκοτ όμως ξηλώνει παιχνιδιάρικα την ούγια όλων των χαρακτήρων και κάτω από το βαρύ οικόσημο αποκαλύπτει την μαϊμού ηθική τους: απληστία, εγωπάθεια, εκμετάλλευση, ανθρωποφαγία, κόμπλεξ, εκδικητικότητα.
Πατώντας στο ομότιτλο βιβλίο της Σάρα Γκέι Φόρντενς, οι σεναριογράφοι Ρομπέρτο Μπεντιβένια και Μπέκι Τζόνστον καλύπτουν τρεις δεκαετίες της οικογένειας, ως μία saga τραγωδίας και φάρσας μαζί. Στο τέλος, λίγο ενδιαφέρεσαι αν έχεις μάθει τα πραγματικά γεγονότα. Αν δεν σου έχουν ξεκαθαρίσει ότι, στην πραγματικότητα, η Πατρίτσια δεν είχε κάτι να κερδίσει, καθώς είχε ήδη βγει το διαζύγιό της όταν έδωσε την φονική εντολή. Ή ότι είχαν δύο κόρες κι όχι μία.
Γιατί παρακολουθείς την ιστορία σαν ένα high fashion μελόδραμα. Οπως τα ρούχα της πασαρέλας είναι μόνο για το σόου, έτσι και η αφήγηση του Σκοτ είναι μόνο για χάζι. Χάζι στους πρωταγωνιστές του. Από τον Πατσίνο που καταφέρνει μέσα σ' ένα σχήμα ρόλου να κάνει τα δικά του (κλέβοντας μεστές στιγμές παράνοιας αλλά και συγκίνησης), τον Ντράιβερ που έχει στενέψει το κουστούμι της συνήθους εξωστρεφούς υποκριτικής υπερβολής του σ' ένα σφιχτά κουμπωμένο, παγερό σώμα, κι ένα αμήχανο χαμόγελο, μέχρι τον Λέτο - αγνώριστα παραμορφωμένο, γνώριμα ακροβάτη επικίνδυνων ισορροπιών ανάμεσα σε tour-de-force ερμηνείες και μπουφόνικες καρικατούρες (αλλά πόσο, μα πόσο, το διασκεδάζει!).
Και στο κέντρο όλων ένα φως. Μία Lady Gaga που αποδεικνύει ότι όντως γεννήθηκε (και κινηματογραφικό) αστέρι. Αν νιώθεις την όποια συναισθηματική σύνδεση για την ταινία είναι γιατί η Gaga ερμηνεύει τη δολοπλόκο Πατρίτσια με μια ειλικρινή φόρτιση. Παίζει και το μελόδραμα και την κωμωδία με straight αθωότητα. Αρχικά όλα τα χαρακτηριστικά του προσώπου της είναι ανοιχτά, φωτεινά, τεντωμένα - μαγεμένα μάτια από τον πλούτο, στόμα που ρουφά άπληστα τον καπνό της μεγάλης ζωής και τα φιλιά του ερωτευμένου άντρα της. Και σταδιακά, με μαεστρία αιλουροειδούς που ελλοχεύει να επιτεθεί, τα εκφραστικά της μέσα σκοτεινιάζουν, πονηρεύουν, μηχανορραφούν. Και στο τέλος, όταν νιώθει την ήττα καταρρέει, μεταμορφώνεται ξανά. Σε ανδρόγυνη εκδικήτρια ταινίας του Γιάννη Οικονομίδη. Μια ερμηνεία με 12ποντα σε γυαλιστερό πάτωμα, με την Gaga να μην γλιστρά ποτέ και να κερδίζει το σεβασμό σου.
Οποιοι μπουν στην αίθουσα περιμένοντας ένα σοβαρό δραματικό έπος βασισμένο σε αληθινά γεγονότα θα απογοητευτούν. Oσοι μείνουν ανοιχτοί στην πρόκληση καθαρού entertainment θα το απολαύσουν. Γιατί αυτό είναι η ταινία: μία ένοχη απόλαυση που παρακολουθείς φορώντας το μαΐμού Gucci σου και δεν σε νοιάζει να το λερώσεις με το βούτυρο από το ποπ κορν σου.
